Στο Μπίαριτζ οι ηγέτες των G7 συμφώνησαν –ανεπισήμως– να αναθέσουν στον πρόεδρο της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν τον ρόλο του συνομιλητή με την ιρανική ηγεσία με σκοπό να της μεταδώσει το μήνυμά τους ότι η ισλαμιστική χώρα (που βρίσκεται σε ιδιότυπο πόλεμο με το Ισραήλ) δεν πρέπει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα.
Τα παραπάνω γράφει η γαλλική εφημερίδα Le Figaro, προσθέτοντας ότι η ίδια η Γαλλία ως διπλωματικό μέγεθος με κύρος (και με πυρηνικό οπλοστάσιο) επιδιώκει να σώσει τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ τον Μάιο του 2018.
Το παριζιάνικο φύλλο παρουσιάζει με ενθουσιασμό και την προσωπική προσπάθεια του Μακρόν να εδραιωθεί στο παγκόσμιο πολιτικό στερέωμα ως ο βασικός ευρωπαίος «παίκτης» σε ζητήματα διεθνών κρίσεων, εκμεταλλευόμενος τη δύση του άστρου της Ανγκελα Μέρκελ. Ετσι εκτιμά ως σημαντική για το προφίλ του Μακρόν την εμφάνιση στο Μπίαριτζ του ιρανού υπουργού Εξωτερικών και τις επαφές του με τους Γάλλους (αλλά και με τους Γερμανούς και με τους Βρετανούς) στο περιθώριο της συνόδου των G7.
Οι αντινομίες του Τραμπ
Με το που εμφανίστηκε στο Μπίαριτζ ο ιρανός αξιωματούχος, ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ αρνήθηκε κάθε επαφή μαζί του. Ωστόσο κατόπιν, την περασμένη Δευτέρα για την ακρίβεια, όπως έγραψαν και οι New York Times, o Τραμπ δήλωσε ότι υπό προϋποθέσεις «είναι ανοικτός» σε κάποια συνάντηση με τον ιρανό πρόεδρο Χασάν Ρουχανί. Ο Τραμπ πλειοδότησε κιόλας λέγοντας ότι θα ήθελε να υποστηρίξει ακόμη και δάνεια προς την Τεχεράνη ώστε να υπερβεί τις τρέχουσες οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει, εάν οι συνομιλίες ανοίξουν.
Ο γάλλος πρόεδρος από δικής του πλευράς δήλωσε ότι θα προσπαθήσει να φέρει τις ΗΠΑ και το Ιράν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τόσο για «τις πυρηνικές φιλοδοξίες του Ιράν» όσο και για «τις αποσταθεροποιητικές ενέργειές του στη Μέση Ανατολή».
Οι αντιφάσεις του προέδρου των ΗΠΑ –και όχι μόνο σε ό,τι αφορά το Ιρανικό- δεν πέρασαν απαρατήρητες από τα αμερικανικά media: η Washington Post έγραψε ότι η G7 του Μπίαριτζ θα περάσει στη ιστορία για τις «ασυναρτησίες του Τραμπ», αφού και απέναντι στην Κίνα παρουσιάστηκε διπρόσωπος. Πότε την αντιμετώπιζε σαν «εχθρό» και πότε χαρακτήριζε τον Σι Τζινπίνγκ «μεγάλο ηγέτη».