Oι New York Times σε άρθρο τους, που υπογράφει ο Ντέιβιντ Λίονχαρντ, σχολίασαν την Πράσινη Πρόταση (Green New Deal) της νεαρής βουλευτίνας Αλεξάντρια Οκάζιο-Κορτέζ και του γηραιού γερουσιαστή Εντ Μάρκεϊ χαρακτηρίζοντάς τη «χρήσιμη έκκληση για δράση».
Ο αρθρογράφος δηλώνει ευτυχής που μια τέτοια πρόταση υφίσταται: «Χαίρομαι που υπάρχει, επειδή οι κλιματικές αλλαγές και οι συνθήκες διαβίωσης των πολιτών αποτελούν καθοριστικές προκλήσεις για τη χώρα. Και οι συντάκτες του Green New Deal έχουν την αξιοθαύμαστη φιλοδοξία να ασχοληθούν και με τις δύο τους».
Ομως δεν κρύβει τις αδυναμίες της: «Η πρότασή τους δεν ενδιαφέρεται για το τι είναι σήμερα πολιτικά εφικτό. Δηλώνει τι πρέπει να γίνει και προσπαθεί να αλλάξει τον ορισμό του πολιτικά εφικτού. Σωστά απορρίπτει το δίλημμα ‘‘διατήρηση θέσεων εργασίας ή ανάληψη πρωτοβουλιών για την αποκατάσταση του κλήματος’’ διότι η χώρα μας πρέπει να κάνει και τα δύο – και μπορεί να τα κάνει. Αλλά…
»Υπάρχουν αδυναμίες. Αν και το σχέδιο κάνει καλή δουλειά για το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, δεν προσφέρει ένα σαφές σχέδιο για τη λύση του. Υποστηρίζει ότι θα λύσει το πρόβλημα και παραλείπει τεράστια ζητήματα – όπως είναι, λ.χ., ο φόρος εκπομπών άνθρακα, η πυρηνική ενέργεια και η αστική πυκνότητα.
»Το σχέδιο δεν υποστηρίζει ότι η καθαρή ενέργεια μπορεί να δημιουργήσει καλές θέσεις εργασίας, αν και μπορεί μετά βεβαιότητος. Αντί για αυτό, περιλαμβάνει έναν άσκοπα μακρύ κατάλογο επιθυμιών για προοδευτικές οικονομικές πολιτικές, του τύπου ‘‘οικονομική ασφάλεια για όλους’’ και ‘‘αντιμετώπιση των αδικιών του συστήματος’’».
Ετσι το Green New Deal, ενώ αποφεύγει να εκφράσει θέσεις απολύτως ζωτικής σημασίας για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, αγκαλιάζει πολιτικές που δεν έχουν καμία σχέση με την κλιματική αλλαγή.
«Αν αυτή ήταν μια πρόταση από έναν κορυφαίο προεδρικό υποψήφιο ή έναν αρχηγό κόμματος, θα ήταν ανησυχητικό, αλλά δεν είναι» λένε εν κατακλείδι οι ΝΥΤ. «Ωστόσο, παρά τα χτυπητά ελαττώματά του, το Green New Deal είναι μια χρήσιμη έκκληση για δράση».