Μία ημέρα πριν από τις αμφίρροπες εκλογές στην Ολλανδία, όπου το Προσφυγικό και η θέση του Ισλάμ στην κοινωνία αποτελούν κεντρικό πολιτικό ζήτημα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι οι εργοδότες στην Ευρωπαϊκή Ενωση έχουν το δικαίωμα να απαγορεύουν στους υπαλλήλους τους να φορούν εμφανή θρησκευτικά σύμβολα.
Η απόφαση επικεντρώνεται στη γυναικεία μαντίλα, καθώς αποτελεί απάντηση στις προσφυγές της Σαμίρα Αχμπίτα από το Βέλγιο και της Ασμα Μπουγκνάουι από τη Γαλλία, που έχασαν τις δουλειές τους επειδή αρνήθηκαν να βγάλουν τη μαντίλα τους εν ώρα εργασίας.
Η Αχμπίτα εργαζόταν ως ρεσεψιονίστ στην εταιρεία σεκιούριτι G4S και απολύθηκε το 2006, γιατί παρά τον εσωτερικό κανονισμό που απαγόρευε την εμφανή χρήση πολιτικών, φιλοσοφικών ή θρησκευτικών συμβόλων, εκείνη επέμενε να φορά τη μαντίλα στο γραφείο.
Το Δικαστήριο έκρινε ότι ο ενδυματολογικός κανόνας της εταιρείας αντιμετωπίζει ισότιμα όλες τις πεποιθήσεις, άρα η απαγόρευση της μαντίλας δεν συνιστά «άμεση δυσμενή διάκριση» και συνεπώς δικαιολογείται.
Συγκεκριμένα, στην απόφαση του Δικαστηρίου, αναφέρεται ότι «o εσωτερικός κανόνας μιας επιχείρησης, που απαγορεύει στους εργαζόμενους να φορούν εμφανή πολιτικά, φιλοσοφικά και θρησκευτικά σύμβολα, δεν συνιστά άμεση διάκριση».
Στη δεύτερη περίπτωση, εκείνη της Μπουγκνάουι, όπου δεν υπήρχε ανάλογος εταιρικός κώδικας, το Ευρωδικαστήριο απέφυγε να δικαιώσει την απόλυση.
Η υπόθεση αυτή αφορά την εταιρεία παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών πληροφορικής Micropole στη Γαλλία, η οποία απέλυσε την Μπουγκνάουι το 2009 εξαιτίας παραπόνων ενός πελάτη που θεώρησε «προσβλητική» τη μαντίλα που φορούσε. Η εταιρεία ζήτησε αρχικά από την υπάλληλο να σταματήσει να την φορά, όμως εκείνη αρνήθηκε και απολύθηκε.
Στην απόφασή του το Δικαστήριο έκρινε ότι η διαμαρτυρία πελάτη σχετικά με τη θρησκευτική ενδυμασία υπαλλήλου δεν δικαιολογεί αυτόματα την απόλυση, αν δεν προϋπάρχει εσωτερικός κανονισμός.
Πλέον, βρίσκεται αποκλειστικά στη δικαιοδοσία κάθε εταιρείας αν θα εφαρμόσει τον κανονισμό ή όχι. Ωστόσο η έδρα κάλεσε τις εθνικές δικαστικές Αρχές να κρίνουν κάθε υπόθεση ξεχωριστά, με βασικό γνώμονα το αν διαπιστώνουν στοχευμένες διακρίσεις από τον εκάστοτε εργοδότη.