Η είδηση της απώλειας του 38χρονου γιου του υφυπουργού Περιβάλλοντος Γιώργου Δημαρά σόκαρε τον πολιτικό κόσμο της χώρας. Ο Πρωθυπουργός και πολλοί βουλευτές εξέφρασαν τα συλλυπητήριά τους για τον αδόκητο θάνατο του Χρήστου Δημαρά που έπεσε από τον τρίτο όροφο του σπιτιού της οικογένειάς του στην Πεντέλη και περίπου 24 ώρες μετά, ήταν σειρά του πατέρα να αποχαιρετήσει το παιδί του.
«Καλό ταξίδι αγαπημένε μας Χρήστο. Αναρτώ ένα από τα ποιήματα και τρία από τα ζωγραφικά σου έργα, χωρίς την άδεια σου. Ο πατέρας σου», έγραψε στο συγκινητικό αποχαρετιστήριο μήνυμά του ο Γιώργος Δημαράς.
Η ανάρτηση με τη φωτογραφία του παιδιού του, συνοδευόταν από τους στίχους ποιήματος, υπό τον τίτλο «Πόσο μακριά είναι το φως», που είχε γράψει ο Χρήστος και τρεις από τους πίνακές του.
Πόσο μακριά είναι το φως
Μία απόσταση που φαντάζει απέραντη και μια χαρά που όμως εμφανίζεται ως ένα ψεγάδι στην αιωνιότητα…
Σκέψεις που ταξιδεύουν ανάμεσα σε μηχανές και αντιδράσεις όπου μόνο ο αυθορμητισμός τους δίνει ζωή.
Και αν όμως όλα μοιάζουν ιδανικά, η απορία πάντα παραμένει.
Πόσο;
Πόσο μπορώ να δεχτώ το όνειρο;
Πόσο μπορώ να ελπίσω πως δεν θα προσγειωθώ ανώμαλα στο έδαφος;
Ένα φως που δείχνει το δρόμο και ένα καράβι που παλεύει να παραμείνει στην σωστή κατεύθυνση.
Μία πυξίδα που σημαδεύει τον ουρανό αλλά και πάλι καμία ανησυχία στο κατάστρωμα.
Μακριά;
Μπα εδώ δίπλα είναι, δεν την νιώθεις;
Μία ακτή που περιμένει τους κουρασμένους ταξιδιώτες και ένα φως έτοιμο να τους γεμίσει την καρδιά…
Ένα φως που τα σώματα τους θα διαπεράσει και αυτοί εξαντλημένοι θαπροσγειωθούν στην ακτή…
Ένας ύπνος υπό τον ήχο των κυμάτων και μία αγκαλιά.
Ένας λαβύρινθος και μία έξοδος.
Μία σειρά από αναμνήσεις που θα χαθεί στην αλμύρα των κυμάτων.
Ένα γλυκό φιλί και μία λάμψη.
Μια ηρεμία και μία σιωπή.
Ένας αποχαιρετισμός και μια αισιοδοξία.
Ένα κλείσιμο των ματιών και ένα φως.
Ένα μαγευτικό τοπίο και ένα κοινό
