Ο ήχος του μικρού αεροσκάφους που πετούσε πάνω από το «Ετιχαντ» έκανε όλους όσοι βρίσκονταν στο γήπεδο να σηκώσουν τα μάτια στον ουρανό. Το αεροπλανάκι δεν περνούσε τυχαία από τον εναέριο χώρο της Μάντσεστερ Σίτι. Εσερνε ένα πανό, που έγραφε: «White Lives Matters, Burnley» (Οι ζωές των λευκών έχουν σημασία, Μπέρνλι). Τη στιγμή εκείνη, λίγο πριν από την έναρξη της αναμέτρησης Σίτι – Μπέρνλι (5-0), οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων είχαν γονατίσει στο γρασίδι για να τιμήσουν τη μνήμη του δολοφονηθέντος, Τζορτζ Φλόιντ.
Αυτή η χυδαία «απάντηση» κάποιων αμετανόητων ρατσιστών στο παγκόσμιο σύνθημα «Black Lives Matters» (Οι ζωές των μαύρων έχουν σημασία) δεν πέρασε απαρατήρητη από το Διαδίκτυο, που κατακλύστηκε από μηνύματα οργής για το προκλητικό πανό. Ακόμη και οπαδοί της Μπέρνλι καταδίκασαν τους συντρόφους τους στον σύλλογο, που είχαν αυτήν την ατυχέστατη… έμπνευση, με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο.
Μετά το τέλος του αγώνα, ο αρχηγός της Μπέρνλι, Μπεν Μι, δήλωσε on-camera ντροπιασμένος και εξοργισμένος: «Μπορούμε να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο, όμως πρώτα θέλω να σχολιάσω κάτι άλλο. Αισθάνομαι ντροπιασμένος, που υπάρχει ένα μικρό γκρουπ οπαδών οι οποίοι έκαναν αυτό που έκαναν στο γήπεδο. Είμαστε στον 21ο αιώνα και χρειάζονται εκπαίδευση, για να μάθουν τι συμβαίνει. Eίμαι πραγματικά οργισμένος. Είχαμε ακούσει φήμες, πως κάτι επρόκειτο να συμβεί, λίγο πριν βγούμε στον αγωνιστικό χώρο. Θέλουμε ισότητα», τόνισε ο 30χρονος άγγλος στόπερ.
Η Μπέρνλι, στην επίσημη ανακοίνωσή της, υποσχέθηκε ότι θα βρει εκείνους που κρύβονται πίσω από αυτήν την απαράδεκτη ενέργεια: «… Θα θέλαμε να διευκρινίσουμε ότι οι υπεύθυνοι δεν είναι ευπρόσδεκτοι, πλέον, στο Turf Moor (το γήπεδό της). Σε καμία περίπτωση το πανό δεν αντιπροσωπεύει την Μπέρνλι, και θα συνεργαστούμε πλήρως με τις Αρχές για τον εντοπισμό των υπευθύνων και την τιμωρία τους. Ο σύλλογος έχει μια υπερήφανη φήμη για συνεργασία με όλα τα φύλα και τις θρησκείες, μέσω του βραβευμένου κοινοτικού προγράμματος, και αντιτίθεται σε κάθε είδους ρατσισμό… Ζητούμε ειλικρινά συγνώμη από την Premier League, την πόλη του Μάντσεστερ και όλους όσοι βοηθούν στην προώθηση του «Black Lives Matter».
Είχε και ο Πεπ Γκουαρντιόλα, ο προπονητής της Σίτι, ένα σχόλιο να κάνει, όταν ρωτήθηκε από τους εκπροσώπους του Τύπου: «Τόσο ο προπονητής της Μπέρνλι, όσο και ο αρχηγός της, μίλησαν, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό. Ασφαλώς μας ενδιαφέρουν κι έχουν σημασία και οι ζωές των λευκών, όμως το ίδιο συμβαίνει και με τους μαύρους. Ολοι είμαστε άνθρωποι. Ολοι είμαστε το ίδιο. Εχω ταξιδέψει πολύ στη ζωή μου, έχω ζήσει σε πολλές χώρες, και όλοι μας είμαστε το ίδιο. Ακριβώς το ίδιο. Με τους ίδιους φόβους, τις ίδιες χαρές, τα ίδια θετικά και τα ίδια αρνητικά στοιχεία. Δεν μας διαχωρίζει το χρώμα του δέρματος σε όλα αυτά…».
Ο ρατσισμός, που βρίσκει λαμπρό πεδίο δράσης και στο ποδόσφαιρο, είναι παλιά αμαρτία στο Νησί. Πριν από μια εικοσαετία, εκατοντάδες άγγλοι οπαδοί είχαν συλληφθεί και απελαθεί από το Βέλγιο, που συνδιοργάνωνε το τουρνουά με την Ολλανδία, επειδή είχαν επιτεθεί σε γάλλους, τούρκους, βέλγους και γερμανούς οπαδούς. Εκτοτε, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία ο χουλιγκανισμός έχει υποχωρήσει θεαματικά, όμως δεν ισχύει το ίδιο και σε ό,τι αφορά τις ρατσιστικές συμπεριφορές στα γήπεδα, ή σε εκδηλώσεις που σχετίζονται με το ποδόσφαιρο. Οι συλλήψεις για πράξεις βίας έχουν μειωθεί περίπου στο μισό την τελευταία δεκαετία, ενώ τα κρούσματα ρατσισμού αυξήθηκαν το 2019 κατά 45%, σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.
Πίσω από κάθε ευγενική χειρονομία του Μάρκους Ράσφορντ, ή από τα ωραία λόγια του Ραχίμ Στέρλινγκ, κρύβεται ένας οργανωμένος στρατός ρατσιστών. Στις τάξεις των οπαδών αρκετών συλλόγων φωλιάζουν κινήματα κατά των Μουσουλμάνων, ή ανθρώπων με διαφορετικό χρώμα δέρματος. Και, δυστυχώς, οι αντιλήψεις περί «διαφορετικότητας» με βάση θρησκευτικά ή εθνοτικά κριτήρια δεν έχουν να κάνουν μόνο με κάποιους αμόρφωτους ηλίθιους.
Συζητείται εδώ και χρόνια, στην Αγγλία, το φαινόμενο της απουσίας μαύρων προπονητών και, γενικότερα, προπονητών που προέρχονται από μειονότητες, σε όλες τις επαγγελματικές κατηγορίες της χώρας. Πρόκειται για τον λεγόμενο (από τους κοινωνιολόγους) «αόρατο ρατσισμό». Χωρίς να το διατυμπανίζουν -ή να το παραδέχονται- οι διοικήσεις των αγγλικών συλλόγων έχουν αποκλείσει αυτές τις ομάδες ανθρώπων από τις λίστες με τους υποψήφιους για μια θέση στο τεχνικό τους τιμ. Πολλοί θα δικαιολογηθούν πως δεν υπάρχουν αξιόλογοι προπονητές που προέρχονται από τις μειονότητες, όμως το επιχείρημα δεν είναι πειστικό. Είναι στατιστικά απίθανο, από τους τόσους και τόσους μαύρους ποδοσφαιριστές που έκαναν μεγάλη καριέρα στο αγγλικό πρωτάθλημα τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, να μη βρέθηκε ούτε ένας που να μπορεί να σταθεί ως προπονητής σε επαγγελματικό επίπεδο.
Τον Ιανουάριο του 2018 η αγγλική ποδοσφαιρική ομοσπονδία αποφάσισε να εφαρμόσει τον «κανόνα του Ρούνεϊ»: ένα είδος ποσόστωσης, που δεν θα αποκλείει τις μειονότητες από τους καταλόγους των υποψηφίων για τις θέσεις τεχνικών και βοηθών τους στις εθνικές ομάδες. Οι σύλλογοι, όμως, δεν ακολούθησαν. Δύο χρόνια αργότερα, οι μαύροι προπονητές -και, γενικώς, αυτοί που προέρχονται από κάποια μειονότητα- που εργάζονται στις 92 επαγγελματικές ομάδες της Αγγλίας, μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.