Πρόκειται για μια τηλεοπτική σειρά που ήδη κάνει πάταγο στην Νορβηγία, προκαλώντας συζητήσεις και το σχετικό σούσουρο στα σόσιαλ μίντια.
Σύμφωνα με τους FT, η σειρά «The Oil Fund» εξερευνά τα δυσδιάκριτα όρια μεταξύ «καλής ζωής» και νεοπλουτισμού μιας ολόκληρης γενιάς millenials Νορβηγών που βλέπουν τις ζωές τους να διάγουν… ημέρες οίνου και ρόδων εξαιτίας του περίφημου δημόσιου Συνταξιοδοτικού Ταμείου της Νορβηγίας στο οποίο η κυβέρνηση του Όσλο συγκεντρώνει από το 1996 μέχρι σήμερα τα τεράστια κέρδη από τις εξορύξεις και πωλήσεις πετρελαίου.
Πέρσι, η αξία του χαρτοφυλακίου που έχει συγκεντρώσει η κυβέρνηση έφθασε στα 1 τρισ. δολάρια, απόρροια της εξαιρετικής διαχείρισης της σκανδιναβικής χώρας, η οποία εδώ και 22 χρόνια μεταφέρει τα κέρδη της από την παραγωγή πετρελαίου στη χρηματοδότηση του συνταξιοδοτικού ταμείου, καθώς και στην υλοποίηση σειράς δημόσιων επενδύσεων.
Το συνταξιοδοτικό fund της Νορβηγίας – με ένα πολύ σημαντικό χαρτοφυλάκιο ακινήτων, στα οποία συμπεριλαμβάνονται κτίρια στις πιο περιζήτητες αγορές κατοικιών στον κόσμο, όπως στην Times Square στη Νέα Υόρκη, στη Regent Street στο Λονδίνο και στη Champs Elysees στο Παρίσι – αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους επενδυτές μετοχών στον κόσμο, διατηρώντας μετοχές σε περισσότερες από 9.000 εταιρείες παγκοσμίως, δηλαδή το 1,3% όλων των εισηγμένων εταιρειών στις διεθνείς αγορές.
Μεταξύ των εταιρειών όπου διαθέτει μετοχές είναι κολοσσοί όπως η Apple, η Nestle, η Royal Dutch Shell, η Novartis , η Microsoft και η Alphabet, η μητρική εταιρεία της Google.
Ωστόσο, όπως αναφέρεται στο άρθρο, «η σειρά (ένα καρέ της επάνω) πραγματεύεται αυτό το, πολλές φορές, υπαρξιακό άγχος των Νορβηγών millenials με την τόσο καλή τους οικονομική τύχη. Βασικά όμως, η σειρά αντιμετωπίζει με χιούμορ το γεγονός πως η νέα γενιά Νορβηγών, από φτωχός σκανδιναβός… συγγενής των μέχρι πρότινος πολύ πλουσιότερων Σουηδών, πλέον παίρνουν τα οικονομικά ηνία, με πολλούς απ’ αυτούς να διακατέχονται μέχρι και από συμπλέγματα ανωτερότητας απέναντι στους γείτονες τους που πλέον μετακομίζουν στη Νορβηγία προς αναζήτηση καλύτερης ζωής».
«Πρέπει να θυμόμαστε πάντα πως ένας πλούσιος άνθρωπος δεν είναι τίποτα άλλο από ένας φτωχός άνθρωπος -απλώς με πολλά περισσότερα χρήματα», καταλήγει με νόημα το άρθρο των Financial Times.