Στέφανε Τσιτσιπά, «με την μεγαλειώδη νίκη σου, αποτέλεσμα του απαράμιλλου ταλέντου σου και της αδάμαστης θέλησής σου, από την μια πλευρά πιστοποίησες ότι πλησιάζεις, ολοένα και περισσότερο, στην κορυφή του παγκόσμιου τένις. Και, από την άλλη πλευρά, απέδειξες, στο διεθνές αθλητικό στερέωμα και όχι μόνο, τι σημαίνει Ελλάδα και τι σημαίνει πραγματικός Ελληνας».
Οχι δεν πρόκειται για τα λόγια κάποιου τοπικού άρχοντα, ή κάποιου «σχολιαστή του Facebook» για τη σπουδαία επιτυχία του 21 ετών τενίστα που είδε την Κυριακή το όνομά του να γράφεται με χρυσά γράμματα στην ιστορία του παγκόσμιου τένις.
Είναι το συγχαρητήριο τηλεγράφημα για τον έλληνα κατακτητή του ATP Finals από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, που -άθελα του ή μη- άνοιξε και πάλι την καφενειακή κουβέντα για το ποιος είναι «πραγματικός Ελληνας» και ποιος όχι (με τους γνωστούς άγαρμπους παραλληλισμούς και συγκρίσεις) και πώς κάποιος είναι, ή γίνεται, πιο «βέρος Ελληνας» ανάλογα με το αν καταφέρει να σηκώσει το τρόπαιο του νικητή (ανεξαρτήτως αθλήματος).
Τα συγχαρητήρια του Προέδρου της Δημοκρατίας, ποτισμένα και αυτά στο νέκταρ του εθνικού μας πανηγυρισμού, για τον άθλο του Στέφανου, που πριν από λίγες μήνες «απλά δεν μπορούσε το παιδί», αφού «αυτό ήταν το ταβάνι του», όπως έλεγαν οι γνωστοί «ειδήμονες του ελληνικού τένις», προκάλεσαν αντιδράσεις.
Ανάμεσά τους και αυτή του συγγραφέα Πέτρου Τατσόπουλου που δεν δίστασε να απαντήσει στον ανώτατο πολιτειακό άρχοντα της χώρας.
«Το να ταυτίζεις έναν μεγάλο αθλητή με τον οιονδήποτε φραπεδόβιο ρεμπεσκέ, μόνο και μόνο επειδή αμφότεροι μοιράζονται την ελληνική ιθαγένεια, είναι ο ορισμός της κολακείας ενός λαού που θεωρείς ότι είναι καταδικασμένος να μην δραπετεύσει ποτέ από τη νηπιακή του ηλικία. Όχι, κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς δεν απέδειξε τι σημαίνει Ελλάδα και Ελληνας. Απέδειξε τι σημαίνει σκληρή δουλειά και ταλέντο ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής», τόνισε ο κ. Τατσόπουλος σε ανάρτησή του υπό τον τίτλο «Πρωτόγονος Εθνικισμός», για να καταλήξει απευθυνόμενος στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας:
«Ας απαλλαγούμε επιτέλους από αυτόν τον πρωτόγονο εθνικισμό που μας αποκοιμίζει. Με τον σεβασμό μου και το θάρρος της παλιάς μας φιλίας».