Μπορεί σε ένα χώρο μνήμης να εγκατασταθεί μόνιμα μια εμπορική επιχείρηση, ακόμη και με την άδεια των Αρχών;
Το ερώτημα απασχολεί τη Γερμανία, γράφουν οι Times του Λονδίνου.
Η διαμάχη ξεκίνησε μετά την έγκριση από την πόλη Μυλχάουζεν της δημιουργίας μουσείου αφιερωμένου στα λουκάνικα σε χώρο που κάποτε ήταν παράρτημα του ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ.
Πρόκειται για χώρο που διαμορφώθηκε το 1944 για 700 Εβραίες από την Πολωνία και την Ουγγαρία, οι οποίες είχαν μεταφερθεί στο Μπούχενβαλντ από το Αουσβιτς. Οι φρουροί τις είχαν απειλήσει ότι τις στείλουν πίσω αν ήταν ανίκανες για εργασία.
Τελικά το στρατόπεδο έκλεισε τον Μάρτιο του 1945 ενώ πολλές στάλθηκαν στο στρατόπεδο Μπέλσεν, στη βόρεια Γερμανία. Μεγάλος αριθμός των γυναικών πέθανε.
Την απόφαση καταδίκασαν εβραϊκές οργανώσεις αλλά και ιστορικοί για την «έλλειψη ευαισθησίας και ιστορικών γνώσεων».
Οι οργανωτές, από την πλευρά τους, έχουν σχέδια να μεγαλώσουν το μουσείο και να φτιάξουν ένα είδος θεματικού πάρκου για τα λουκάνικα, αν και σκόπευαν να τοποθετήσουν και αναμνηστική πλάκα.
Η Θουριγγία, όπου βρίσκεται το στρατόπεδο, είναι ονομαστή για μπράτβουρστ, τα λουκάνικα με κιμά που αγαπούν οι Γερμανοί. Το 2006, όπως γράφουν οι Times, λειτούργησε το μουσείο στο παρακείμενο του στρατοπέδου χωριό Χολτσχάουζεν, αλλά ο χώρος δεν επαρκεί και οι επισκέπτες πολλαπλασιάζονται.