Με αυτόν τον τίτλο το βρετανικό περιοδικό Economist σχολιάζει τον καθοριστικό ρόλο του προέδρου της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν στην επίλυση του Κυπριακού, ενώ στο σκίτσο που το συνοδεύει, δια χειρός Ντέιβιντ Πέρκινς, εικονίζονται ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης και ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων Μουσταφά Ακιντζί πάνω σε ένα σχεδόν διαλυμένο καράβι που έχει το σχήμα και τη σημαία του νησιού. Από τα κύματα εμφανίζεται το πρόσωπο του Ερντογάν, ως άλλος Ποσειδώνας, που δυσκολεύει την πορεία τους.
Στο δημοσίευμα επισημαίνεται μεταξύ άλλων ότι ο διχασμός της Κύπρου δεν της επιτρέπει να αναπτυχθεί οικονομικά, ότι αποτελεί εμπόδιο για την επιστροφή των μεταναστών, ενώ τονίζεται και η αμηχανία που η κατάστασή της προκαλεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Και όσο ο διχασμός καλά κρατεί, δημιουργούνται προβλήματα και στη συνεργασία της Ενωσης με το ΝΑΤΟ και την Τουρκία.
Επειτα από μία σύντομη αναδρομή σε όσα έχουν συμβεί από το 1974 και έπειτα, ο αρθρογράφος σχολιάζει ότι εάν οι δύο ηγέτες των Κυπρίων αφήνονταν μόνοι, χωρίς τη σκιά του Ερντογάν να καθορίζει τις εκατέρωθεν κινήσεις, ίσως μέχρι τώρα να είχε εξασφαλιστεί η συμφωνία τους. Αντιθέτως, η ισχύς του τούρκου προέδρου καθιστά το νησί «πιόνι στα παιχνίδια άλλων» – συγκεκριμένα τα χέρια του «αυταρχικού προέδρου» Ερντογάν.
Ακόμη όμως και αν οι δύο ηγέτες καταλήξουν, σε τυπικό επίπεδο, σε συμφωνία, θα πρέπει να κερδίσουν δύο σημαντικά δημοψηφίσματα στο εσωτερικό των δύο χωρών. Ιδίως οι νεαροί Ελληνοκύπριοι, που έχουν μεγαλώσει με γερές δόσεις εθνικισμού από την πλευρά των σχολείων και με μνήμες διχασμού, είναι μάλλον οι τελευταίοι που θα ψηφίσουν υπέρ της ένωσης. Το ίδιο ισχύει και για τους Τουρκοκύπριους, ειδικά μετά τα τελευταία σημάδια διάσπασης στο κόμμα του Ακιντζί.
Σύμφωνα με τη Διακήρυξη της Κυπριακής Ανεξαρτησίας (1960) η Τουρκία, μαζί με την Ελλάδα και τη Βρετανία, διατηρούν το δικαίωμα να επέμβουν στρατιωτικά αν η συνταγματική τάξη του νησιού απειληθεί. Τόσο οι Ελληνες όσο και οι Κύπριοι επιμένουν στη διάλυση αυτών των εγγυήσεων, καθώς και την απομάκρυνση των τουρκικών στρατευμάτων, τα περισσότερα από τα οποία βρίσκονται στον βορρά. Ο Ερντογάν όμως έχει αντίθετη άποψη…
Τα σημεία ελέγχου επιτρέπουν μεν τις εύκολες μετακινήσεις ανάμεσα σε Βορρά και Νότο, αλλά οι ζωές των δύο λαών δεν έχουν σημεία σύγκλισης. Ενδεικτικά, το 48% των Ελληνοκυπρίων φοιτητών δεν έχουν ποτέ επισκεφθεί το βόρειο τμήμα και το 43% έχει δηλώσει ότι «σπάνια» βρίσκεται εκεί.
Η επανένωση της Κύπρου μοιάζει, εν τέλει, σύμφωνα με τον Economist, με ένα σύνολο φρούδων ελπίδων και χαμένων ονείρων. Το θάρρος των Αναστασιάδη και Ακιντζί έχει φέρει τις δύο πλευρές πολύ κοντά σε συμφωνία. Ομως με την πολιτική που συνεχίζει να εφαρμόζει ο Ερντογάν, η επανένωση μοιάζει πράγματι δύσκολη, αν όχι ανέφικτη.