Αναρρίχηση σε (ειδικά διαμορφωμένο) τοίχο, κυματολίσθηση με σανίδα (σέρφινγκ) και σκέιτμπορντινγκ, το 2021 στο Τόκιο. Υστερα μπρέικντανσινγκ, το 2024 στο Παρίσι. Οι κάπως εκκεντρικές προσθήκες νέων Ολυμπιακών σπορ, που αποφάσισε η ΔΟΕ, προκάλεσαν αναστάτωση στα παραδοσιακά αθλήματα των Αγώνων, αλλά και έντονες αντιπαραθέσεις στο Διαδίκτυο.
Ας πούμε οτι το σκαρφάλωμα στον τοίχο, όσο αστείο κι αν ακούγεται, είναι η μετεξέλιξη της αναρρίχησης επί κάλω (σε σχοινί), που ανέδειξε Ολυμπιονίκη στους πρώτους σύγχρονους Αγώνες, στην Αθήνα του 1896. Το ίδιο και το σέρφινγκ. Είναι μια μοντέρνα εκδοχή της ιστιοπλοΐας – δεν θα τα χαλάσουμε στο πανί. Το σκέιτμπορντινγκ, σε υψηλό επίπεδο, το λες και άθλημα. Δεν είναι το πατίνι των παιδικών μας χρόνων. Αλλά το μπρέικντανσινγκ; Τι σχέση μπορεί να έχει με τα σπορ, η χορευτική έκφραση της χιπ-χοπ μουσικής, που λανσάρησαν στα ’70s νεαροί Αφροαμερικανοί και Λατίνοι στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης; Οποια και… ο Πεντοζάλης, που είναι κι αυτός γρήγορος, πηδηχτός και πολύ θεαματικός.
Με μια σημαντική διαφορά: το μπρέικινγκ -αυτή είναι η σωστή ονομασία- κάνει θραύση στη νεολαία, ιδίως στην αμερικανική ήπειρο. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων του 2018 στο Μπουένος Αϊρες, όπου δοκιμάστηκε για πρώτη φορά ως αγώνισμα, οι συμμετέχοντες επιλέχθηκαν από μια διαδικτυακή πλατφόρμα που αριθμεί περισσότερα από πέντε εκατομμύρια μέλη. Οι θεατές του διαγωνισμού θα μπορούσαν να γεμίσουν δύο και τρεις φορές μεγαλύτερη αίθουσα. Και οι νικητές (ο Ρώσος Σεργκέι Τσερνίσεφ, ο «μπάμπουρας», και η Γιαπωνέζα Ράμου Καβάι, το «κριάρι») γνώρισαν πρωτοφανή αποθέωση, σε ιστοσελίδες του μπρέικινγκ αλλά και στα social media.
Κάποτε, δεν μπορούσε να είναι άθλημα ό,τι δεν μετριόταν με χρονόμετρο, μεζούρα, ή σκορ. Τώρα μπορεί, αρκεί να φέρνει χρήμα. Μια εξαιρετική φιγούρα του μπρέικινγκ, του σέρφινγκ, ή του σκέιτμπορντινγκ, θα συγκινήσει το Ιντερνετ πολύ περισσότερο από την προσπάθεια ενός σφαιροβόλου, ή και ενός μαραθωνοδρόμου που τερμαζίζει ξέπνοος. Και τα εκατομμύρια των κοινοποιήσεων που θα ακολουθήσουν, θα γοητεύσουν τους διαφημιζόμενους και τους χορηγούς. Η ΔΟΕ βλέπει το οικονομικό της μέλλον στους νέους (που είναι οι κατ’ εξοχήν χρήστες των social media), κι εκείνοι ελκύονται από ό,τι τους ανεβάζει την αδρεναλίνη. Αν αυτό δεν είναι άθλημα με την κλασική έννοια του όρου, οι «Αθάνατοι» θα φροντίσουν να γίνει. Ο πρόεδρός τους, Τόμας Μπαχ, ήταν ξεκάθαρος: «Οι Αγώνες θα γίνουν πιο ισορροπημένοι σε επίπεδο φύλων, πιο νεανικοί και πιο αστικοί».
Το σκεπτικό «Ολυμπιακό άθλημα είναι ό,τι θα μπορούσε να αρέσει στον κόσμο» θυμίζει τη φαεινή ιδέα που είχαν οι διοργανωτές το 1900 στο Παρίσι -τι σύμπτωση!- να συνδέσουν τους Αγώνες με την 3η Διεθνή Εκθεση των Παρισίων. Για να γίνουν πιο θεαματικοί και να έχουν μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία, στα 19 κλασικά αθλήματα προστέθηκαν αγωνίσματα που δεν τα βάζει ο νους: άλμα εις ύψος και εις μήκος με άλογα, αγώνες με αερόστατα, πέταγμα χαρταετού, αγώνες πυρόσβεσης και ψαρέματος, σκοποβολή με κανόνι, αλλά και κατά περιστεριών (το χρυσό μετάλλιο κρίθηκε στα 21 νεκρά πουλιά). Επίσης, το κροκέ -μια εκδοχή του γκολφ- που «έκοψε» μόλις ένα εισιτήριο. Το 1908 εμφανίστηκε, για πρώτη και τελευταία φορά, το «παιχνίδι της παλάμης». Μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό. Κάτι σαν τένις χωρίς ρακέτες ήταν.
Σε πολλές περιπτώσεις οι αθλητές αντιμετωπίστηκαν σαν ακροβάτες τσίρκου, ενώ οι Αγώνες διήρκεσαν πάνω από πέντε μήνες: από τις 14 Μαΐου έως τις 28 Οκτωβρίου 1900. Είναι κι αυτό ένα μεγάλο πρόβλημα. Η ΔΟΕ έχει αποφασίσει να τηρεί πιστά το χρονοδιάγραμμα των 17 ημερών (συν δύο για το ποδόσφαιρο), προκειμένου οι συμμετέχοντες να μην ξεπερνούν τους 10.500-11.000. Ετσι, για κάθε αγώνισμα που προστίθεται, θα πρέπει να αφαιρεθεί κάποιο άλλο. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι ομοσπονδίες των παραδοσιακών αθλημάτων αντιδρούν τόσο έντονα σε κάθε νεωτερισμό που αφορά το Ολυμπιακό πρόγραμμα.
Ποια αγωνίσματα θα «την πληρώσουν» αυτή τη φορά; Πρώτα απ’ όλα, τα 50 χιλιόμετρα βάδην. Μετάλλια θα «κοπούν» και από την άρση βαρών, η οποία στο Παρίσι θα διεξαχθεί με τους μισούς αθλητές, συγκριτικά με όσους συμμετείχαν στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 2016. Το σπορ που ανέδειξε τον πρώτο παγκόσμιο πρωταθλητή (1891) και φιλοξενήθηκε για πρώτη φορά στους Αγώνες του 1896, είναι, πια, ντεμοντέ. Επίσης, από την πυγμαχία, που προστέθηκε στο πρόγραμμα το 1904 και (με εξαίρεση το 1912) δεν έλειψε ποτέ.
Ο επίσημος ιστότοπος του «Πεκίνο 2008» είχε αναγγείλει πως θα περιλαμβανόταν στα Ολυμπιακά αγωνίσματα… το κούρεμα του κανίς. Ηταν πρωταπριλιάτικο αστείο, όμως η Daily Telegraph το δημοσίευσε, σαν είδηση. Το πίστεψε. Επειδή τα τελευταία χρόνια οι Αγώνες είναι πρόθυμοι να ανοίξουν την αγκαλιά τους σε αθλήματα(;) που μοιάζουν περισσότερο με χόμπι και παιχνίδια. Γίνονται Olympic Games, όνομα και πράγμα. Και η μέρα που τα e-sports, δηλαδή τα video games, θα περάσουν το κατώφλι τους, δεν είναι μακριά.
Αν το τάβλι είχε την τύχη να είναι το εθνικό σπορ μιας χώρας με μεγάλο πληθυσμό, κι όχι της δικής μας, μπορεί να βλέπαμε Ολυμπιονίκες στις Πόρτες, το Πλακωτό και το Φεύγα…