Χιλιάδες μαθητές σε όλη την Αυστραλία, άφησαν την περασμένη Παρασκευή τα μαθήματά τους και βγήκαν από το σχολείο, προκειμένου να διαδηλώσουν για καλό σκοπό. Μέσα από ευφάνταστα συνθήματα, ζήτησαν από την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Αυστραλίας να λάβει άμεσα μέτρα για την κλιματική αλλαγή.
Μία τέτοια είδηση που έρχεται από τη μακρινή Αυστραλία, σε κάνει να αναρωτιέσαι λοιπόν για τις ανησυχίες των ελλήνων μαθητών. Θα έβγαιναν ποτέ στους δρόμους με παθιασμένα συνθήματα και ενωμένες φωνές για να διαδηλώσουν για κάτι τόσο κρίσιμο όπως το μέλλον του πλανήτη; Εχουν άραγε θέση στη συνείδηση του έλληνα μαθητή τέτοιου είδους θέματα, ή όλο το πάθος του αρχίζει και σταματά σε παράγωγα εθνικισμού, όπως τα αντιγράφουν από τους «μεγάλους» και διαφαίνονται αυτή την εποχή στις καταλήψεις και στις συγκεντρώσεις για το «Μακεδονικό»;
Η δράση «Strike 4 Climate Action», εμπνευσμένη από τη 15χρονη μαθήτρια από τη Σουηδία Γκρέτα Θάνμπεργκ, ένωσε παιδιά από διαφορετικές πρωτεύουσες του κόσμου. Οπως αναφέρει δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Guardian, περισσότεροι από χίλιοι μαθητές Δημοτικού και Γυμνασίου, γέμισαν την κεντρική πλατεία του Σίδνεϊ, ενώ μαθητές στη Μελβούρνη ξεχύθηκαν στους δρόμους σταματώντας την κυκλοφορία.
Ο αυστραλός πρωθυπουργός Σκοτ Μόρισον, νωρίτερα μέσα στην εβδομάδα είχε συμβουλεύσει τους μαθητές να μην λάβουν μέρος σε αυτές τις κινητοποιήσεις και να φερθούν «λιγότερο ακτιβιστικά».
Τα παιδιά όμως, δεν πτοήθηκαν από την πρωθυπουργική προτροπή και βγήκαν τελικά στους δρόμους, ανακοινώνοντας μάλιστα, ότι αυτή η διαδήλωση είναι μόνο η αρχή και ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες. «Οταν τα παιδιά χαλάνε ή λερώνουν κάτι, οι μεγάλοι τους φωνάζουν και τους λένε να το καθαρίσουν. Οταν όμως οι μεγάλοι δημιουργούν τέτοιο χάος, δεν μπορούν να περιμένουν από τα παιδιά να μείνουν με σταυρωμένα χέρια» σχολίασε πολύ εύστοχα μία μαθήτρια Γυμνασίου.
Κατά τη διάρκεια των ομιλιών, κάθε φορά που αναφερόταν το όνομα του αυστραλού πρωθυπουργού, ακολουθούσε γιουχάισμα. «Αν ο πρωθυπουργός δεν θέλει τα παιδιά να συμπεριφέρονται σαν Κοινοβούλιο, ας αρχίσει το Κοινοβούλιο να κάνει πιο σωστά τη δουλειά του» είπε ένας 17χρονος μαθητής.
Και κάπως έτσι, οι μαχητικοί αυτοί μαθητές, πέρασαν μέσα από πολύχρωμα πανό και εμπνευσμένες απόψεις, ένα πολύ ηχηρό μήνυμα: το ζήτημα δεν είναι να επιστρέψουν οι μαθητές στο σχολείο. Αλλά να έχουν έναν πλανήτη στον οποίο θα μπορούν να ζήσουν με ποιότητα.