Πολιτική καταιγίδα έχουν προκαλέσει στις ΗΠΑ οι αριθμοί-ρεκόρ των προσφύγων και μεταναστών που συρρέουν στα σύνορα από την Κεντρική Αμερική.
Μόνο τον Μάρτιο, οι αρχές συνέλαβαν 171.000 ανθρώπους, οι οποίοι έφτασαν στις πολιτείες που συνορεύουν με το Μεξικό και έκαναν αίτηση για άσυλο. Πρόκειται για το υψηλότερο νούμερο για ένα μήνα εδώ και δύο δεκαετίες.
Η συντρική πλειοψηφία προέρχεται από τις χώρες του λεγόμενου Βόρειου Τριγώνου, Γουατεμάλα, Ονδούρα και Ελ Σαλβαδόρ.
Τα προηγούμενα δύο χρόνια, επί προεδρίας Τραμπ, και τα απάνθρωπα μέτρα εναντίον της μετανάστευσης -όπως ο χωρισμός των γονέων από τα παιδιά τους στα σύνορα- ο αριθμός τους είχε μειωθεί κατά πολύ. Ομως, όταν ανέλαβε ο Μπάιντεν και υποσχέθηκε να αυξήσει τον αριθμό των αιτήσεων για άσυλο που θα γίνονται δεκτές, δεκάδες χιλιάδες μετανάστες πήραν τον δρόμο για τις ΗΠΑ.
Οι πολιτικοί των δύο αμερικανικών κομμάτων αλληλοκατηγορούνται για την αλματώδη αύξηση.
Οι ομοσπονδιακές αρχές έχουν να αντιμετωπίσουν και το ακανθώδες πρόβλημα των χιλιάδων ασυνόδευτων, εφήβων στην πλειοψηφία τους, που έρχονται στις ΗΠΑ να βρουν γονείς και συγγενείς και να μείνουν μαζί τους. Τον Μάρτιο, έφτασαν 18.800 παιδιά, διπλάσια από ό,τι τον Φεβρουάριο.
Αθλιες συνθήκες
Σε πολλά από τα κέντρα προσωρινής κράτησης, που λειτουργούν από παλιά, οι συνθήκες είναι κακές και οι αρχές έχουν επιδοθεί σε αγώνα δρόμου για την ανακαίνισή τους ή τη δημιουργία καινούργιων. Ενα κέντρο στην Ντόνα του Τέξας, χωρητικότητας 250 παιδιών, έχει 4.100, όπως γράφουν οι Times.
Ηδη, στο Τέξας, το Πεντάγωνο διέθεσε μία βάση με 5.000 κρεββάτια για ασυνόδευτους ανήλικους. Στόχος της κυβέρνησης Μπάιντεν είναι να διαμένουν μόνο 72 ώρες σε αυτά τα κέντρα τα παιδιά, πριν βρεθούν με τους δικούς τους. Επί Τραμπ, όπως είπε η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Τζεν Ψάκι, μπορεί να περνούσαν μήνες πριν επικοινωνήσει κάποιος αρμόδιος με τους γονείς ή τους συγγενείς των παιδιών για να διαπιστωθεί αν όντως υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι και αν είναι δυνατή η επανένωσή τους.
Η Κάμαλα σε αποστολή
Καθώς το Προσφυγικό εξελίσσεται πολύ χειρότερα από ό,τι περίμενε η αμερικανική κυβέρνηση, ο Μπάιντεν ανέθεσε στην αντιπρόεδρο Κάμαλα Χάρις, την πρώτη της μεγάλη και δύσκολη αποστολή: Να συνεργαστεί με τις κυβερνήσεις της Γουατεμάλας, της Ονδούρας και του Ελ Σαλβαδόρ για να σταματήσει η ροή των μεταναστών.
Είναι κάτι που έκανε και ο ίδιος ο Μπάιντεν ως αντιπρόεδρος του Μπαράκ Ομπάμα. Η Χάρις και οι τρεις κυβερνήσεις θα προσπαθήσουν να βρουν τρόπους για να παραμείνει ο κόσμος στις χώρες του και να μην κάνει το επικίνδυνο ταξίδι προς τα βόρεια, διασχίζοντας την έρημο και τον ποταμό Ρίο Γκράντε, στο έλεος των διακινητών. Η γενναία χρηματοδότηση έργων υποδομών στις τρεις χώρες είναι ένα από τα σχέδια του Λευκού Οίκου, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν.
Για τον ίδιο σκοπό, από τη Δευτέρα, επισκέπτεται τη Γουατεμάλα και το Ελ Σαλβαδόρ, ο ειδικός επιτετραμμένος του Μπάιντεν, Ρικάρντο Σουνίγα, ο οποίος θα συναντηθεί με τους ηγέτες των δύο χωρών. Με αξιωματούχους της Ονδούρας, θα συναντηθεί στην Ουάσινγκτον την Πέμπτη.
Οι ιστορίες που έχουν να αφηγηθούν όσοι φτάνουν στα σύνορα των ΗΠΑ είναι συχνά τραγικές. Οχι μόνο για τις χώρες τους, όπου οι περσινοί τυφώνες και οι τεράστιες καταστροφές, χειροτέρεψαν ακόμα περισσότερο τις κακές συνθήκες διαβίωσης, αλλά και για το ίδιο το ταξίδι και τους διακινητές.
Την προηγούμενη εβδομάδα, ένας διακινητής πέταξε από ύψος τεσσάρων μέτρων, δύο κοριτσάκια, στην πλευρά των ΗΠΑ, για να αποφύγει τη σύλληψη.
Βία, κλοπές, βιασμοί…
Η Λίντα Τόρλιν, εθελόντρια σε κέντρο υποδοχής μεταναστών στο νότιο Τέξας, περιγράφει στους Times πώς μία 19χρονη έγκυος, βιάστηκε ομαδικά από τους άνδρες που είχαν πληρωθεί για να την μεταφέρουν σώα στο Τέξας. Για χιλιάδες κόσμου, το ταξίδι διαρκεί έως και ένα μήνα. Αλλη μία νεαρή γυναίκα, έφτασε με μαυρισμένο το μάτι. Την είχαν δείρει οι διακινητές και της πήραν όλα τα χρήματα και τα έγγραφα. Αλλοι πάλι, δολοφονούνται από τους ίδιους και δεν φτάνουν ποτέ στον προορισμό τους.
Στο κέντρο, καταφθάνουν εκατοντάδες πρόσφυγες κάθε μέρα. «Οι αριθμοί των ανθρώπων που έρχονται, οικογένειες, ασυνόδευτοι ανήλικοι, ενήλικες μόνοι τους, είναι απίστευτοι. Πολλοί είναι πεινασμένοι, αφυδατωμένοι, εξαντλημένη σε κακή σωματική και ψυχολογική κατάσταση. Βλέπουμε εκατοντάδες να επιχειρούν μαζί σε ομάδες να περάσουν το ποτάμι, εκεί που είναι μικρό το βάθος, αλλά τα νερά είναι πολύ ορμητικά», λέει ο Τζέσε Μορένο, συνοριοφύλακας των ΗΠΑ.
Και αυτοί είναι μόνο όσοι συλλαμβάνονται και καταγράφονται επίσημα. Πολλοί άλλοι ξεφεύγουν και συνεχίζουν το ταξίδι τους στην ενδοχώρα, χωρίς χαρτιά.
«Το ζήτημα είναι πολύπλοκο. Δεν υπάρχει μία αιτία για το ταξίδι τους ούτε μία λύση», λέει ο Ζοέλ Βιγιαρεάλ, δήμαρχος της πόλης Ρίο Γκράντε Σίτι, στα σύνορα με το Μεξικό.
Πράσινη κάρτα
Κάποιοι μετανάστες λένε ότι τώρα τα πράγματα είναι καλύτερα με τον Μπάιντεν πρόεδρο και θα λάβουν άσυλο ευκολότερα. Και βέβαια, δεν ακούνε τον αμερικανό πρόεδρο όταν τους λέει να μην έρθουν. Η αλήθεια είναι ότι η νέα κυβέρνηση έχει κάνει πιο εύκολη τη διαδικασία της πράσινης κάρτας και αυτό δεν έχει περάσει απαρατήρητο από τους επίδοξους μετανάστες.
Ο Βιγιαρεάλ πάντως, είναι εκνευρισμένος με την Ουάσινγκτον και τους πολιτικούς. «Δεν έχει γίνει μία σοβαρή μεταρρύθμιση στο Μεταναστευτικό εδώ και δεκαετίες. Πρέπει να ξέρουμε ποια είναι η πολιτική μας. Χρειαζόμαστε πόρους. Πού θα τους βάλουμε όλους αυτούς; Τι θα τους κάνουμε; Πού θα μείνουν; Θα τους στείλουμε πίσω, θα τους κρατήσουμε; Ποια είναι η πολιτική μας; Μπορεί να νομίζει ο κόσμος ότι μία κυβέρνηση είναι πιο αυστηρή από τις άλλες, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Απλά έρχονται για λίγη ώρα επίσκεψη στα σύνορα, μιλάνε με κάποιους, βγάζουν φωτογραφίες και μετά θεωρούν τους εαυτούς τους ειδικούς στο Μεταναστευτικό. Το κάνουν εδώ και δεκαετίες χωρίς να αντιμετωπίζουν τη ρίζα του προβλήματος», συνέχισε ο δήμαρχος.