Οι ΗΠΑ κατέκτησαν για 4η φορά το τρόπαιο απέναντι στους πρωτάρηδες Τούρκους, σε έναν τελικό ΝΑΤΟ. Βλέπεις, ο ενθουσιασμός και το πάθος, τόσο των παικτών, όσο και των χιλιάδων φιλάθλων τους, δεν είναι αρκετά. Ούτε καν το Fight Club που επιχείρησαν οι Τούρκοι παίκτες στο ξεκίνημα του αγώνα…
Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει την επιτυχία της Γείτονος. Δεύτερη θέση σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα δεν είναι καθόλου μικρή υπόθεση. Κάποιες φορές, όμως, είναι πικρή υπόθεση. Αν δεις άλλη μία από τις κοινές μας «στιγμές», κι εμείς το 2006 είχαμε τη δεύτερη θέση στο τουρνουά, με την ίδια πικρή γεύση, έπειτα από μια πανωλεθρία. Εμείς, τότε, είχαμε χάσει από τους Ισπανούς. Χτες, οι Τούρκοι, έχασαν από τους Αμερικάνους. Τι θα θες, όμως, ο Έλληνας πρωθυπουργός πάλι θα πρέπει να στείλει συγχαρητήριο τηλεγράφημα. Και στους Τούρκους και, φυσικά, στους Αμερικάνους. Και να πει και μια κουβέντα γλυκιά στον Ερντογάν, που αποδοκιμάστηκε από τους Τούρκους κατά την απονομή.
Οι ΗΠΑ κέρδισαν με 81-64 και έβαλαν πανάξια το χρυσό μετάλλιο στο στήθος, αυτή θα είναι για τα επόμενα 4 χρόνια η καλύτερη ομάδα του πλανήτη, έπειτα από την Dream Team 2 του 1994. Η διαφορά της τότε ομάδας με τη σημερινή, είναι τεράστια. Αν εξαιρέσεις τους Όντομ και Μπίλαπς, οι υπόλοιποι είναι πιτσιρικάδες, χωρίς εμπειρία. Ας όψεται η αποκάλυψη που λέγεται Ντουράντ, ο πρώτος σκόρερ του NBA. Αυτά τα παιδιά ήταν τα… «απολειφάδια», οι ρούκις που πήρε μαζί του ο Σιζέφσκι, ο προπονητής της Αμερικής, για να κάνει ό,τι μπορεί.
Αυτό που μπόρεσε, τελικά, ήταν άθλος, αποδεικνύοντας ότι οι Αμερικάνοι ξέρουν μπάσκετ, που προέρχεται όχι μόνο από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αλλά από άλλο πλανήτη. Ο καθηγητής της φυσικής αγωγής στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης, ο Τζέιμς Νέισμιθ, που ανακάλυψε το μπάσκετ, εκεί «πάνω», περήφανος, θα χαμογελάει πονηρά…