Με ένα τρίποντο ισοφάριζε τα 2.973 που είχε σκοράρει ο Ρέι Αλεν στη μυθική του καριέρα με τους Μπακς, τους Σόνικς, τους Σέλτικς και τους Χιτ (1996-2014). Με δύο, γινόταν ο κορυφαίος σουτέρ στα χρονικά του ΝΒΑ. Τα ξημερώματα της Τετάρτης, στο θρυλικό «Μάντισον Σκουέρ Γκάρντεν» της Νέας Υόρκης, ο Στεφ Κάρι πέτυχε πέντε. Κατέρριψε αυτό το σπουδαίο ρεκόρ, οδηγώντας τους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς στην 23η νίκη τους σε 28 ματς (επί των Νικς, με 105-96).
Εβαλε το πρώτο 63″ μετά το τζάμπολ. Το δεύτερο, 7′.34″ πριν από το τέλος της πρώτης περιόδου. Μέσα σε καθολική αποθέωση. Ο αγώνας διακόπηκε προσωρινά, κι ο 33χρονος Κάρι έτρεξε στην αγκαλιά των γονιών του, που παρακολουθούσαν το ματς από τις εξέδρες, για να μοιραστεί μαζί τους αυτή την ιστορική στιγμή.
Στη συνέχεια ο Αλεν, μαζί με τον τρίτο της λίστας, Ρέτζι Μίλερ (είχε σκοράρει 2.560 τρίποντα για τους Πέισερς από το 1987 έως το 2005), του παρέδωσαν το… στέμμα του «βασιλιά των 7,25». Μια φανέλα με τον αριθμό 2.974 έγραφε τ’ όνομά του: CURRY. Βούρκωσε. Κάθισε για λίγο στον πάγκο, για να συνέλθει, κι έπειτα συνέχισε το παιχνίδι.
Το επίτευγμα του ηγέτη των Γουόριορς αποκτά ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, αν σκεφτεί κανείς ότι, για να γίνει ο παίκτης με τα περισσότερα τρίποντα στην ιστορία της Λίγκας, χρειάστηκε μόλις 789 αγώνες κανονικής περιόδου (οι επιδόσεις στα πλέι-οφ δεν υπολογίζονται). Ενώ ο πρώην κάτοχος του ρεκόρ, 1.300. Ο Κάρι σουτάρει πίσω από τη γραμμή των 7,25 μέτρων με ποσοστό ευστοχίας 43% -σχεδόν ένα στα δύο «πάνε μέσα!»-, ενώ ο μέσος όρος καριέρας του Αλεν ήταν 40%. Στο top-10 των «τριποντάκηδων» ακολουθούν, ο Τζέιμς Χάρντεν, ο Κάιλ Κόρβερ, ο Βινς Κάρτερ, ο Τζέισον Τέρι, ο Τζαμάλ Κρόφορντ, ο Πολ Πιρς και ο Ντέιμιαν Λίλαρντ.
Το «φαινόμενο Κάρι» δεν… ξεφούσκωσε, όπως πολλοί περίμεναν από την πρώτη, κιόλας, στιγμή που εμφανίστηκε, τον Οκτώβριο του 2009. Ο παίκτης, που το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς είχε επιλεγεί από τους Γουόριορς στο Νο 7 του draft, ολοκλήρωσε την πρώτη του σεζόν με ευστοχία 43,7% στα τρίποντα – είχε συμπεριληφθεί και στην καλύτερη πεντάδα των «ρούκι». Δεν ήταν όλες οι σεζόν του το ίδιο εντυπωσιακές (κατά καιρούς υπέφερε από σοβαρούς τραυματισμούς), όμως τα ποσοστά του στα μακρινά σουτ ποτέ δεν έπεσαν κάτω από το 40%. Κάποιες φορές, όπως το 2015 και το 2016, άγγιξαν το 45%. Το ρεκόρ ήρθε για να επιβεβαιώσει και μαθηματικά αυτό που όλοι γνωρίζαμε: ότι ο Κάρι «τα βάζει» από παντού.
Σκοράρει όπως και όποτε θέλει. Δεν χρειάζεται να… ιδρώσει, προσπαθώντας να χωθεί στην αντίπαλη ρακέτα, ούτε, καν, να πλησιάσει τη γραμμή των 7,25, για να ευστοχήσει. Τα καταφέρνει περίφημα και από πιο μακριά. Η μπάλα φεύγει από το χέρι του, λες και κάποιος μαγνήτης την τραβάει προς το καλάθι. Στα σουτ του, οι συμπαίκτες του πανηγυρίζουν προκαταβολικά. Οι θεατές παρακολουθούν αποσβολωμένοι, κι ας το ‘χει κάνει 2.977 φορές μέχρι σήμερα. Οι αντίπαλοι αναζητούν το αδύνατο σημείο του – ακόμα να το βρουν. Ισως, επειδή είναι και απρόβλεπτος. Στην εκτέλεση, στην κίνηση, στον χειρισμό της μπάλας. Παίζει σαν ένα παιδί που χαίρεται να κάνει ζαβολιές στο παρκέ, κι έπειτα χαμογελά γεμάτο αθωότητα.
Είναι μέγας σόουμαν, αλλά του αρέσει και η επίδειξη. Πριν αρχίσει να ετοιμάζεται για το παιχνίδι, δοκιμάζει σουτ σχεδόν από την πόρτα των αποδυτηρίων. Στις αρχές του μήνα, λίγο πριν από το τζάμπολ του αγώνα Γουόριορς – Σπερς, έβαλε ένα αδιανόητο καλάθι από τη μέση της εξέδρας του «Τσέις Σέντερ». Για να γίνει κυριολεξία, πως δεν υπάρχει σημείο του γηπέδου, από το οποίο να μην έχει σκοράρει. Είναι κάτι παραπάνω από κορυφαίος σουτέρ όλων των εποχών στο ΝΒΑ: είναι… ο Χάρι Πότερ του μπάσκετ.
Με την περίπτωσή του έχει ασχοληθεί και η επιστήμη. Το εργαστήριο Degree Motion Sense μελέτησε τον τρόπο παιχνιδιού του, και τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά: «Πυροβολεί» σε 0,3 δευτερόλεπτα. Χρειάζεται μόλις μισό εκατοστό χώρου και μισό χιλιοστό χρόνου για να «εκτελέσει». Του αρκούν 0,37 δεύτερα για να μεταφέρει την μπάλα από το δεξί του χέρι στο αριστερό. Τρέχει προς το απέναντι καλάθι με 3,9 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Πραγματοποιεί ντρίμπλα κάτω από τα πόδια με ταχύτητα ενός ανοιγοκλεισίματος των ματιών. Και -το κυριότερο- διαθέτει μια μοναδική αίσθηση του παιχνιδιού.
Υπάρχουν άνθρωποι («ειδικοί» του μπάσκετ, μάλιστα) που πιστεύουν ότι αυτός ο απίθανος τύπος δεν κάνει καλό στο σπορ. Το καταστρέφει. Οτι δεν είναι αθλητής, αλλά… ζογκλέρ σε τσίρκο. Η συζήτηση αυτή έχει ανοίξει από τη σεζόν 2012-2013, όταν ο Κάρι σημείωσε τα περισσότερα εύστοχα τρίποντα (272) σε κανονική περίοδο του ΝΒΑ, και συνεχίζεται. Μα η πλειονότητα των φιλάθλων βλέπει στο πρόσωπό του την άλλη όψη του νομίσματος: τον «σούπερμαν» της διπλανής πόρτας.
Ο Κάρι δεν είναι εξωπραγματικά ψηλός (1,91), δεν ζυγίζει τόνους, δεν έχει μούσκουλα, ούτε το… δολοφονικό βλέμμα του ΛεΜπρόν, ή την αλαζονεία του Χάρντεν. Χαμογελαστός, πατέρας από πιτσιρικάς, είναι ο μέσος άνθρωπος που τα βάζει με τα «θηρία» και τα κατατροπώνει. Ο αθλητής που νικά με το ταλέντο και το μυαλό, κι όχι με το σώμα. Παίζει το μπάσκετ που -στη θεωρία- κάθε υγιής νέος θα μπορούσε να παίξει. Και με αυτή την έννοια, ο ηγέτης του «κινήματος του τρίποντου» είναι ένας από τους πιο επιδραστικούς παίκτες στη σύγχρονη ιστορία του ΝΒΑ.