Αρχίζω να πιστεύω οτι υπάρχουν δυο μεγαλομέτοχοι του ΠΑΟΚ με το ονοματεπώνυμο Ιβάν Σαββίδης. Ο ένας είναι ο οργανωτικός, μεθοδικός επιχειρηματίας, που παίρνει τις αποφάσεις του με «κρύο αίμα».
Αυτός που βρήκε μπόσικη τη Νάντια Βαλαβάνη και, πληρώνοντας παγκουί 11 εκατ. ευρώ, γλίτωσε άλλα 23 εκατομμύρια από χρέη στο Δημόσιο. Κόντρα στο δόγμα τού Μάκαρου Ψωμιάδη ότι «ο επόμενος πληρώνει τον προηγούμενο, οπότε, γιατί να πληρώσει ο τωρινός;», που για τους περισσότερους ποδοσφαιρικούς παράγοντες στην Ελλάδα είναι Ευαγγέλιο.
Αυτός που κατάλαβε ότι την ομάδα που ξεχωρίζει, δεν τη χτίζει ο πολιτικός μηχανικός (προπονητής), αλλά ο αρχιτέκτονας (τεχνικός διευθυντής) – και προσέλαβε έναν από τους καλύτερους. Τον διάσημο Δανό Φρανκ Άρνεσεν, που θα του κοστίσει 1,2 εκατ. ευρώ για τρία χρόνια. Ο «άλλος» Σαββίδης είναι ο κυκλοθυμικός, παρορμητικός, συγκεντρωτικός Ρώσος μεγιστάνας, που δεν έχει εμπιστοσύνη ούτε στον κ@λο του.
Αυτός που πιστεύει, στα σοβαρά, ότι η ομάδα του θα παίξει καλύτερα στα υπόλοιπα 30 λεπτά τού παιχνιδιού, αν κατέβει αυτοπροσώπως στον αγωνιστικό χώρο (την ώρα που παίζεται το ματς!) και δώσει οδηγίες στον προπονητή.
Με τις γνώσεις τού προπονητή Γεωργιάδη στα ρώσικα να εξαντλούνται στη λέξη Πούτιν και τού Σαββίδη στα ελληνικά, στη λέξη ΠΑΟΚ, ένας Θεός ξέρει πώς συνεννοήθηκαν…
Μέχρι στιγμής, το αφεντικό έχει ξεπαντελονιάσει για την ομάδα, 62 εκατ. ευρώ. Αλλά, αν ονειρεύεται να κρατήσει κάποτε στα χέρια του μια κούπα που να μην είναι τού καφέ, πρέπει να μάθει τον Νο 1 κανόνα στο άθλημα: Για να πάρεις τίτλους, πρέπει να ξοδέψεις – όμως αν ξοδέψεις, δεν θα πάρεις, οπωσδήποτε, τίτλους. Το ρημάδι, το τόπι, θέλει και σχέδιο. Το οποίο είναι σαφώς πιο πολύπλοκο από το να ξεχέζεις τον προπονητή…
Αυτό που δεν έμαθε ο Φλορεντίνο
Κάτι, που δεν έμαθε ακόμα ο Φλορεντίνο Πέρεθ, αν και 12 χρόνια στο τιμόνι της Ρεάλ Μαδρίτης. Επί των ημερών του, η «Βασίλισσα» κατέκτησε ένα Champions League, τρία Πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα Ισπανίας. Που θα ήταν μιά χαρά, αν σε αυτή τη δωδεκαετία δεν είχε σκορπίσει 1,230 δισεκατομμύρια ευρώ… Αλλά, ο Πέρεθ, που έφερνε στο «Μπερναμπέου» όποιον παίκτη τού γυάλιζε χωρίς να ρωτάει πόσο κάνει (και, συνήθως, χωρίς να ρωτάει γενικώς, κανέναν), ήξερε μόνο ένα σχέδιο: να διώχνει τον προπονητή, όταν η Ρεάλ δεν χόρταινε τίτλους. Ο Αντσελότι ήταν ο 11ος που «έφαγε» ο πρόεδρος μέσα σε 12 χρόνια.
Σχεδόν κάθε χρόνο δεν αλλάζει προπονητή ούτε ο Λεβαδειακός, που κοντεύει να τους πληρώνει με το μεροκάματο… Τώρα που ο Πέρεθ έφερε στη Ρεάλ Μαδρίτης τον Ράφα Μπενίτεθ, του χρόνου θα γελάσει το χείλι κάθε πικραμένου Ισπανού. Διότι, περισσότερο από μπάλα, ο Ράφα ξέρει να πλασάρεται.Μου κάνει εντύπωση, πώς μια ομάδα η οποία τρέφεται με τίτλους, πάει να πάρει έναν προπονητή που έχει κατακτήσει μόνο δυο Πρωταθλήματα – το τελευταίο, μάλιστα, τη σεζόν που άρχιζε η προεδρία τού Πέρεθ (2003-2004).Έκτοτε, ο Ράφα έχει μαλώσει με τον πρωταθλητισμό. Κατάφερε, όμως, να εξαργυρώσει τις επιτυχίες του με τη Βαλένθια, και να μπει στα καλύτερα σπίτια τού ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου: Λίβερπουλ, Τσέλσι, Ίντερ, Νάπολι, και τώρα (μάλλον) Ρεάλ Μαδρίτης… Ακόμη και οι οπαδοί τής Λίβερπουλ, που τους χάρισε το πρώτο τους Champions League έπειτα από δυο δεκαετίες, το 2005, δεν θέλουν ούτε ν´ ακούνε γι αυτόν. Και από τότε, με πανάκριβους ποδοσφαιριστές στα χέρια του, πήρε μόνον έναν τίτλο τής προκοπής: το Europa League του 2013, με την «υπερηχητική» Τσέλσι τού Ρόμαν Αμπράμοβιτς. Σιγά τα ωά… Φέτος, η Νάπολι ήταν γκράντε φαβορί για τον τίτλο στην Ιταλία και για την κούπα τού Europa. Αλλά η ομάδα τού Μπενίτεθ σχόλασε στο Καμπιονάτο από τα Χριστούγεννα, ενώ τον Τελικό τού Europa τον είδε από την τηλεόραση, αφού «κατάφερε» να αποκλειστεί από την πρωτάρα Ντνίπρο. Μάλιστα, όταν οι Ουκρανοί πήραν ισοπαλία στη Νάπολι και οι Ιταλοί οπαδοί είχαν «κηδεία», ο προπονητής ήταν «πολύ χαρούμενος, που η ομάδα έκανε 33 τελικές προσπάθειες στο παιχνίδι». Αν τολμήσει να πει κάτι τέτοιο σε αποτυχία της Ρεάλ, θα πέσουν τα τσιμέντα στο «Μπερναμπέου», που λέει κι ο Αλέφαντος.
Ο Θάνος Πρωτοψάλτης είναι δημοσιογράφος