Συνεχίζουμε την περιπλάνησή μας στα ολυμπιακά χρόνια που πέρασαν, αναζητώντας αριθμούς, νούμερα, ρεκόρ και – γνωστές και άγνωστες – ιστορίες. Με μετάλλια ή χωρίς.
Μέρος Δεύτερο
Διαβάστε το πρώτο μέρος εδώ
Στην τελετή απονομής των μεταλλίων, στο Μέξικο Σίτι, το 1968, οι μαύροι Αμερικανοί Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος – 1ος και 3ος, αντίστοιχα, στα 200 μέτρα – ύψωσαν τις γροθιές τους, ενώ φορούσαν μαύρα γάντια. Έσκυψαν και τα κεφάλια τους στην ανάκρουση του εθνικού ύμνου τους, στηλιτεύοντας με αυτόν τον τρόπο τις φυλετικές διακρίσεις στην πατρίδα τους. Δεν πέρασε πολύς χρόνος και τους είχαν διώξει πάραυτα από το Ολυμπιακό Χωριό.
Οι Αγώνες του Μονάχου, το 1972, σημαδεύτηκαν από την ομηρία Ισραηλινών αθλητών από Παλαιστινίους τρομοκράτες, η οποία οδήγησε σε σφαγή, στο αεροδρόμιο της πόλης. Από τις πιο μαύρες σελίδες της ολυμπιακής ιστορίας…
Στους Αγώνες του 1976, στο Μόντρεαλ του Καναδά, ξοδεύτηκαν 100 εκατομμύρια δολάρια για την ασφάλεια αθλητών και αποστολών, ενώ 16.000 αστυνομικοί και στρατιώτες χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των Αγώνων.
Στη Μόσχα του 1980, το αρκουδάκι, ο Μίσα, αγαπήθηκε όσο καμιά άλλη μασκότ στην ιστορία των Αγώνων. Σχεδιάστηκε το 1977 από τον Βίκτορ Χιζίκοφ – που ήταν εικονογράφος παιδικών βιβλίων – έπειτα από 6 μήνες επίμονης προσπάθειας και ενώ υπήρχαν, ταυτόχρονα, 100 άλλες, διαφορετικές ιδέες. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα δάκρυά του στην τελετή λήξης; Σίγουρα οι ΗΠΑ και άλλα κράτη του δυτικού κόσμου που αρνήθηκαν να αγωνιστούν, επειδή η Σοβιετική Ένωση είχε εισβάλλει στο Αφγανιστάν.
Στο L.A., στους αγώνες του 1984, για την αντιτρομοκρατική προστασία των Αγώνων δαπανήθηκαν 55 εκατομμύρια δολάρια. Επί ποδός ήταν 17.000 αστυνομικοί και επί αέρος 80 ελικόπτερα που πετούσαν επί 24 ώρες το 24ωρο. Η Σοβιετική Ένωση – και άλλες ανατολικές χώρες – μποϊκοτάρισαν με τη σειρά τους Αγώνες.
Βαρκελώνη, 1992: Στα τελευταία μέτρα της κούρσας των 100 με εμπόδια, η Γκέιλ Ντίβερς έπεσε και η Βούλα Πατουλίδου τερμάτισε πρώτη, «για την Ελλάδα ρε γαμώτο!».
Στους Αγώνες της Ατλάντα, το 1996, η ΔΟΕ – ως δείγμα μεγαλοψυχίας – δώρισε ένα χρυσό μετάλλιο στον Μοχάμεντ Άλι. Μετά τους Ολυμπιακούς του 1960, ο γνωστός και ως Κάσιους Κλέι, είχε πετάξει εκνευρισμένος το μετάλλιο που κέρδισε, σ’ ένα ποτάμι, επειδή «έφαγε» πόρτα σε ένα εστιατόριο του Οχάιο. Ήταν μαύρος και σε αυτό έμπαιναν μόνο λευκοί.
Στο Σίδνεϊ, το 2000, η τυφλή Αμερικανίδα δρομέας Μάρλα Ρουνγιάν, τερματίζοντας 8η στον τελικό των 1.500 μέτρων, κατέστη η 1η αθλήτρια που είχε λάβει μέρος και σε Ολυμπιακούς, αλλά και σε Παραολυμπιακούς Αγώνες.
Στους Ολυμπιακούς του 2004 στην Αθήνα, επί 3.500 ελέγχων, ανακοινώθηκαν 23 θετικά, ντοπαρισμένα δείγματα αθλητών. Στον τελικό των 200 μέτρων οι Έλληνες φίλαθλοι στο ΟΑΚΑ φώναζαν συνεχόμενα «Κεντέρης, Κεντέρης» και έτσι η εκκίνηση του αγώνα ακυρώθηκε 4 φορές.
Οι Αγώνες της 29ης Ολυμπιάδας, οι Αγώνες του 2008, διεξήχθησαν στο Πεκίνο. Η τελετή έναρξης, στο νέο Εθνικό Στάδιο – που θύμιζε φωλιά πουλιού – ξεκίνησε στις 8:00 μ.μ. τοπική ώρα, στις 8 Αυγούστου, του 2008. Η ημερομηνία και η ώρα επιλέχθηκαν επειδή ο αριθμός 8, για τους Κινέζους, συμβολίζει την ευημερία.
Το Ρίο ντε Τζανέιρο πρόκειται να διοργανώσει τους Ολυμπιακούς του 2016. Μέχρι τότε, όμως, έχουμε ήδη σε εξέλιξη τους Αγώνες στο Λονδίνο. Εδώ θα είμαστε, για να καταγράψουμε τα πάντα.
Πηγές
http://www.olympic.org/
Historical dictionary of the Olympic movement, Ian Buchanan
http://www.sporting-heroes.net/
http://www.databaseolympics.com
http://www.olympicgameswinners.com/#