«Με ψηλά το κεφάλι», «Εντυπωσίασε την Ευρώπη», «Εκπληκτική εμφάνιση», «Θηρίο ανήμερο», «Ηρωική εμφάνιση» – αυτά ήταν τα κυρίαρχα σχόλια που συνόδευσαν την εμφάνιση των ελληνικών ποδοσφαιρικών ομάδων στο Champions League και στο UEFA.
Ο ξένος ιστορικός του μέλλοντος που θα διαβάσει και θα ακούσει τα προαναφερθέντα σχόλια ασφαλώς θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το έτος 2014-15 υπήρξε ιδιαίτερα ευνοϊκό για τις ελληνικές ομάδες. Κρίνοντας στη βάση αυτών των σχολίων και χαρακτηρισμών θα οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι όλες οι ελληνικές ομάδες όχι απλά προκρίθηκαν για τον επόμενο γύρο αλλά και ότι επιπλέον κατέκτησαν την πρώτη θέση στους ομίλους τους.
Μπορείτε, λοιπόν, εύκολα να φανταστείτε την κατάπληξή του όταν θα διαπιστώσει πως το σωτήριο αυτό έτος όχι απλά καμία ελληνική ομάδα δεν κατέκτησε την πρώτη θέση του ομίλου, αλλά ούτε καν προκρίθηκε στον επόμενο γύρο – ούτε ο «θρύλος» Ολυμπιακός, ούτε ο «ηρωικός» Αστέρας ούτε ο «μαχητικός» Παναθηναϊκός ούτε ο «ατρόμητος» ΠΑΟΚ!
Και, ασφαλώς, θα θέσει στον εαυτό του ορισμένα ερωτήματα: Πώς μπορεί ένας ολόκληρος λαός να ζει συνεχώς στο ψέμα και στο παραμύθι; Πώς είναι δυνατόν οι συλλογικές αναπαραστάσεις, όπως εκφράζονται με τα δημοσιεύματα και τις εκπομπές, να απέχουν τόσο πολύ από την πραγματικότητα;
Φυσικά, αν ο ιστορικός του μέλλοντος είχε την τύχη να είχε διαβάσει έναν άλλο συνάδελφο του που έζησε μερικούς αιώνες νωρίτερα, δεν θα εκπλήσσετο. Αν, με άλλα λόγια, γνώριζε την άποψη του Μαρξ, όπως την εξέφρασε στο έργο του «Γερμανική Ιδεολογία» -ότι, δηλαδή, «οι ιδέες της κυρίαρχης τάξης είναι σε κάθε εποχή οι κυρίαρχες ιδέες»- θα έβρισκε κάποια άκρη που θα εξηγούσε αυτό το μυστήριο. Το διθυραμβικό αφήγημα για το ελληνικό ποδόσφαιρο που προωθούν τα media ασφαλώς είναι η άποψη που προσπαθεί να περάσει η «άρχουσα τάξη» των Ολιγαρχών στον χώρο του ποδοσφαίρου για να κρατά υψηλό το ενδιαφέρον των οπαδών – και, κατά συνέπεια, τα κέρδη και την επιρροή της.
Η πραγματική εικόνα -ότι, δηλαδή, οι ελληνικές ομάδες αποτελούν, ως επί το πλείστον, ένα συνονθύλευμα διεθνών σκουπιδιών μαζί με ορισμένους συνταξιούχους που το πάλαι ποτέ γνώρισαν ημέρες δόξας- ασφαλώς δεν κολλάει με την προσπάθεια για την ενεργοποίηση των οπαδών και τη διατήρηση του ενδιαφέροντος για το ελληνικό πρωτάθλημα. Ούτε, ασφαλώς, συνάδει με τα «ηρωικά» ρεπορτάζ που συνοδεύουν την τόσο πλέον προβλέψιμη πια πρόωρη έξοδο των ελληνικών ομάδων από τις διεθνείς διοργανώσεις.