Θα είναι μια κρίσιμη βραδιά για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Παίζοντας στις οκτώ το βράδυ με την εθνική ομάδα της Γεωργίας κρίνεται ταυτόχρονα το αν θα συμμετέχουμε τον επόμενο Ιούνιο στη γιορτή του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου μαζί με τις εθνικές ομάδες και άλλων ισχυρών χωρών από την ήπειρο όπου το ποδόσφαιρο γεννήθηκε και έγινε τελικά ένα παγκόσμιο «προϊόν».
Είναι αλήθεια άραγε ότι οι dirty Κροάτες έταξαν χρήματα στους poor Γεωργιανούς αν καταφέρουν να μας νικήσουν παίζοντας στην πρωτεύουσα Τιφλίδα ή Tbilisi για τους ντόπιους, από τη λέξη tbili=θερμό λόγω των θερμοπηγών που υπάρχουν εκεί; Πάντως και χωρίς αυτή την επιπλέον ένεση ο προπονητής τους Κετσπάγια, ένας γεωργιανός Αλέφαντος, με τραυματικές εμπειρίες, κατά την άποψή του, από το ελληνικό ποδόσφαιρο, θα έκανε το παιχνίδι κόλαση.
Η ελληνική ομάδα πάντως έχει πάει σε μια χώρα στα νότια του Καυκάσου με παρουσία των κατοίκων της από την Παλαιολιθική εποχή, που μοιάζει στην Ελλάδα σε κλίμα, προϊόντα, προσκόλληση στους Αμερικανούς, ποιότητα πολιτικών, και προπαντός φτώχεια και όπου σήμερα γίνονται σημαντικότατες ανασκαφές. Τέσσερα εκατομμύρια κάτοικοι σε μια ορεινή σχεδόν στο 90% έκταση, ίση με τη μισή περίπου Ελλάδα και πάνω από ένα εκατομμύριο μετανάστες, πολλοί και στη χώρα μας. Χριστιανοί φανατικοί ορθόδοξοι, (που επέτρεψαν μόλις αυτό τον Ιούνιο την ελευθερία να υπάρχουν επίσημα και άλλα δόγματα) δεν είναι παράδοξο που η σημαία τους έχει όχι μόνο ένα μεγάλο κόκκινο σταυρό του Αγίου Γεωργίου σε λευκό φόντο στη μέση αλλά και άλλους τέσσερις στα τέσσερα τετράγωνα που σχηματίζονται. Ναι, δυστυχώς σήμερα, θα μας βλέπουν σαν δράκους και να δούμε πόσο καλά θα περάσουμε…