H επιστροφή του Εμανουέλ Μακρόν στο Παρίσι έπειτα από την ανάπαυλα των θερινών διακοπών στάθηκε αφορμή για την εφημερίδα Le Monde ώστε να υποστηρίξει με την αρθρογραφία της τη θέση ότι ο γάλλος πρόεδρος παραμένει πάντα μία κεντρική φιγούρα στο ευρωπαϊκό πολιτικό γίγνεσθαι, παρά τον δύσκολο χειμώνα που πέρασε – εξαιτίας των «Κίτρινων Γιλέκων» κατά κύριο λόγο.
To γαλλικό έντυπο δεν παραγνωρίζει τα προβλήματα, αναφέρει κιόλας ότι στη Γαλλία «η κατάσταση παραμένει ιδιαίτερα εύφλεκτη», τονίζει όμως ότι η επιστροφή του είναι η καλύτερη δυνατή έπειτα από πολλούς και πολύ δύσκολους μήνες και ότι η δημοτικότητά του ανακάμπτει αφού κατόρθωσε να περιορίσει την άνοδο των λαϊκιστικών δυνάμεων ένθεν κακείθεν. Ομολογεί δε τους «θύλακες της δυσαρέσκειας» που εμφιλοχωρούν στο κοινωνικό σώμα και σε ευρύ πεδίο – από τους εκπαιδευτικούς των πόλεων μέχρι τους αγρότες της υπαίθρου.
Συναίνεση στο Συνταξιοδοτικό
Στο εσωτερικό η κυβέρνηση Μακρόν θα δρομολογήσει μεταρρυθμίσεις σε ιδιαίτερα ευαίσθητους τομείς, όπως είναι το συνταξιοδοτικό σύστημα και, λόγου χάρη, η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή σε ανύπαντρες γυναίκες και ζευγάρια ομοφυλόφιλων γυναικών, ωστόσο όλα αυτά θα γίνουν με έναν συγκαταβατικό τρόπο προς όσους αντιδρούν, αφού η διαβούλευση είναι στο επίκεντρο των επιλογών του προέδρου.
Ο Μακρόν «ζήτησε ήδη συγγνώμη από τους Γάλλους, αναγνωρίζοντας τις αδυναμίες του» τονίζει η Le Monde, και πλέον υπόσχεται να εφαρμόσει τη δεύτερη φάση του «διαλόγου του με τους πολίτες».
Ο ίδιος ο γάλλος πρόεδρος είπε στον Τύπο στις 21 Αυγούστου ότι η νέα μέθοδος επικοινωνίας της κυβέρνησής του με τους πολίτες δεν θα αναιρέσει το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, αλλά θα πείσει τους Γάλλους να συμμετάσχουν σε αυτό: «Θα υπάρξει διαβούλευση με τους πολίτες. Οι μεγάλες προκλήσεις δεν γίνεται να προέρχονται άνωθεν, από την κυβέρνηση μόνο και από τον πρόεδρο». Ο Εμανουέλ Μακρόν, σοφότερος, θα συμβουλεύεται τους πολίτες.
Ειδικά για τα «Κίτρινα Γιλέκα» και τις παρεκτρεπόμενες διαδηλώσεις τους, ο γάλλος πρόεδρος δεσμεύτηκε ότι θα επανεξεταστούν οι μέθοδοι παρέμβασης των κατασταλτικών δυνάμεων ώστε να αποφευχθούν περιστατικά αστυνομικής βίας, αλλά πάντα μέσα σε ένα πλαίσιο το οποίο θα διασφαλίζει τη δημόσια τάξη και θα εγγυάται τα δικαιώματα, διότι «χωρίς δημόσια τάξη δεν υπάρχει ελευθερία».
Εξωτερική πολιτική με ευρωπαϊκό πνεύμα
Σε ό,τι αφορά την εξωτερική και την ευρωπαϊκή πολιτική, ο γάλλος πρόεδρος που υποδέχθηκε την Πέμπτη 23 Αυγούστου τον βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον και κατόπιν τον έλληνα ομόλογό του Κυριάκο Μητσοτάκη και ετοιμάζεται να φιλοξενήσει τη Σύνοδο των G7 (από τις 24 μέχρι τις 26 Αυγούστου στο Μπίαριτζ) τοποθετήθηκε για όλα τα διεθνή θέματα υπό το πρίσμα του φιλοευρωπαϊσμού που διακρίνει αυτόν και την πολιτική του.
- Brexit. Το αίτημα της Βρετανίας (επί πρωθυπουργίας Τζόνσον) περί επαναδιαπραγμάτευσης της συμφωνίας είναι απαράδεκτο και απορρίπτεται. Είναι κάτι που έχει ξεκαθαριστεί εδώ και πολύν καιρό, από τον γάλλο διαπραγματευτή της ΕΕ Μισέλ Μπαρνιέ. Για τους Γάλλους και όλους τους Ευρωπαίους προτεραιότητα δίδεται στη διασφάλιση της ακεραιότητας της ευρωπαϊκής αγοράς και στη σταθερότητα της Ιρλανδίας. Το σκληρό Brexit θα βαρύνει τους Βρετανούς.
- Σύνοδος G7. Δημοσιονομικά κίνητρα, ειδικά για τη Γερμανία. Η Ρωσία να επιστρέψει στο κλαμπ των G8 μόλις τακτοποιήσει το Ουκρανικό βάσει των συμφωνιών του Μινσκ. (Σημειωτέον ότι ο γάλλος πρόεδρος συζήτησε προ ημερών το θέμα με τον ρώσο ομόλογό του Βλαντίμιρ Πούτιν και αναγνώρισε τον σημαντικό και χρήσιμο ρόλο της Ρωσίας σε αυτές τις διεθνείς συσκέψεις.)Στο επικείμενο μίτινγκ θα συζητηθεί και το θέμα των φορολογικών παραδείσων ανά την υφήλιο, όπως και η φορολόγηση των αμερικανικών τεχνολογικών κολοσσών (με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να διαφωνεί επ’ αυτού σφόδρα).
- Ιταλία. Το δόγμα του Μακρόν για την Ακροδεξιά συνοψίζεται στο σλόγκαν «όταν ενώνουμε τις δυνάμεις μας μαζί της, τελικά εκείνη κερδίζει πάντα». Και στην περίπτωση της Ιταλίας επιβεβαιώθηκε ύστερα από την κατάρρευση της κυβέρνησης Κόντε που προκάλεσε ο «συγκυβερνήτης» Σαλβίνι. Η κρίση του γάλλου προέδρου για τα ιταλικά πράγματα δεν μπορεί να γίνει σαφέστερη: «Η Ιταλία αξίζει ηγέτες στο ύψος αυτού του μεγάλου λαού».