Ενα βουνό που γνώριζε πολύ καλά ο Ομηρος και το οποίο χρησιμοποίησε για σκηνικό στην Ιλιάδα, η Ιδη (Κατς στα Τουρκικά), έγινε η αιτία για την «κήρυξη πολέμου», από πλευράς οικολόγων, στην τουρκική κυβέρνηση και στην καναδική εταιρεία εξόρυξης και εκμετάλλευσης χρυσού Alamos, τις οποίες κατηγορούν για «περιβαλλοντικό έγκλημα».
Να πει κανείς ότι ο «σουλτάνος» τα βάζει με τον αθάνατο ποιητή του ελληνικού κόσμου είναι υπερβολή γράφει η ιταλική εφημερίδα La Repubblica, ωστόσο προβάλλει την υπόθεση σαν «επική μάχη» στο Κιρατσλί, αν και στους Ελληνες το θέμα μάλλον θυμίζει τις Σκουριές της Χαλκιδικής – σε τουρκική έκδοση.
Οι άνθρωποι πάντως που εμφανίζονται σαν διαμαρτυρόμενοι οικολόγοι στις φωτογραφίες της ιταλικής εφημερίδας αλλά και των ειδησεογραφικών και φωτογραφικών πρακτορείων δείχνουν μάλλον χωριάτες – α, και οι σημαίες που ανεμίζουν δεν είναι μαύρες αλλά, όπως πολύ σωστά μπορεί να μαντέψει ο καθένας, τουρκικές… Οι Ιταλοί γράφουν ακόμη ότι η οικολογική συνείδηση «έχει αναπτυχθεί στην Τουρκία, ιδίως μετά την εξέγερση του πάρκου Γκεζί, το 2013» και μάλιστα ότι έχει «καλές προοπτικές για το μέλλον και σε πολιτικό επίπεδο».
Το στόρι, τώρα. Πριν από λίγον καιρό η διακυβέρνηση Ερντογάν αποφάσισε να χορηγήσει στην καναδική εταιρεία άδεια να ψάξει για κοιτάσματα χρυσού στο βουνό Ιδη της τουριστικής περιοχής Κιρατσλί. Αυτή η απόφαση προκάλεσε την «οργή των περιβαλλοντολόγων και του τοπικού πληθυσμού».
Σύμφωνα με τη La Repubblica, «τις τελευταίες εβδομάδες έχουν κατασκηνώσει έξι χιλιάδες άτομα στην περιοχή, καλώντας τους ανθρώπους να διαμαρτυρηθούν για ό,τι χαρακτηρίζουν ‘απόλυτη έλλειψη κυβερνητικής ευαισθησίας’». Οι οικολόγοι καταγγέλλουν «οικολογικό έγκλημα» και εμφανίζονται ιδιαίτερα ενοχλημένοι από τη σχέση της Alamos με την τουρκική εταιρεία Dogu Biga. Τις κατηγορούν ότι έκοψαν 195 χιλιάδες δένδρα, ένα νούμερο πολύ φουσκωμένο σε σχέση με τον αρχικό σχεδιασμό. Οι οικολόγοι επισημαίνουν και τον κίνδυνο μόλυνσης του υδροφόρου ορίζοντα με δηλητηριώδεις ουσίες και τη σταδιακή ερήμωση της περιοχής.
Οι Ιταλοί αντιμετωπίζουν το όλο θέμα σαν «σύγκρουση μεταξύ του συντηρητικού σουλτάνου και της κοσμικής αντιπολίτευσης, εκείνης με περιβαλλοντικές ευαισθησίες».