Τα οικονομικά προβλήματα που έφερε η πανδημία άφησαν άστεγους χιλιάδες κατοίκους της Ρώμης, οι οποίοι έχουν να αντιμετωπίσουν σειρά νέων απειλών που ξεκινούν και αυτές από την οικονομική κρίση.
Υπολογίζεται ότι στη Ρώμη ζουν 8.000 άστεγοι από τους οποίους οι 3.000 περνούν τη νύχτα τους στο δρόμο.
Ο αριθμός τους είναι μεγαλύτερος σε σχέση με πριν από ένα χρόνο, σημειώνει ο Guardian. Ενας από τους λόγους είναι ότι τα κέντρα φιλοξενίας όπου θα μπορούσαν να ζήσουν 100 με 200 άνθρωποι, λόγω της πανδημίας χρειάστηκε να μειώσουν τους αριθμούς φιλοξενούμενων ή να κλείσουν εντελώς. Ετσι βλέπει κανένας άστεγους σε κεντρικούς δρόμους της πόλης, στα σκαλιά εκκλησιών ή ακόμα και έξω από σούπερ μάρκετ.
Εκεί είναι εκτεθειμένοι στο κρύο. Την περασμένη εβδομάδα, όπως γράφει η βρετανική εφημερίδα, ένας 46χρονος από τη Νιγηρία βρέθηκε νεκρός στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, στο Βατικανό, από το κρύο, ωθώντας τον πάπα Φραγκίσκο να κάνει έκκληση στους κατοίκους της Ρώμης να βοηθήσουν τους άστεγους.
Υπολογίζεται ότι από τα τέλη Νοεμβρίου, 12 άνθρωποι έχουν πεθάνει από το κρύο στην ιταλική πρωτεύουσα, η οποία τις επόμενες μέρες μπορεί να αντιμετωπίσει και νέο κύμα ψύχους.
Καθώς οι Αρχές προσφέρουν πολύ λίγη βοήθεια και οι ξενοδόχοι δεν κινητοποιήθηκαν για να ανοίξουν τα κλειστά καταλύματά τους για τους άστεγους, το βάρος για την εξεύρεση λύσης πέφτει στους ώμους των εθελοντών, οι οποίοι προσπαθούν να βρουν κρεβάτια, θερμάστρες και είδη πρώτης ανάγκης για να φιλοξενήσουν λίγους δεκάδες άστεγους κάθε φορά καθώς πρέπει να τηρούν και τους περιορισμούς για τον κορονοϊό.
Εθελοντές ζήτησαν μάλιστα από τις αρχές της Ρώμης να κρατήσουν ανοιχτούς τους σταθμούς του μετρό τα βράδια, αλλά παρά το ότι το δημοτικό συμβούλιο ενέκρινε το σχετικό ψήφισμα ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα.
Από την άλλη πλευρά, η οικονομική κρίση που έφερε η πανδημία έβγαλε και άλλους ανθρώπους στο δρόμο. Οικογένειες που δεν μπορούσαν να πληρώσουν το νοίκι και δεν μπορούσαν να καλύψουν τα βασικά έξοδα διαβίωσης, αναγκάζονται για μεγαλύτερο ή μικρότερο χρονικό διάστημα να κοιμούνται στην ύπαιθρο.
Υπολογίζεται ότι σχεδόν οι μισοί από όσους ζήτησαν βοήθεια μεταξύ Mαΐου και Σεπτεμβρίου στην φιλανθρωπική οργάνωση Caritas (που ανήκει στην Εκκλησία) ήταν άνθρωποι που δεν είχαν ζητήσει στο παρελθόν ποτέ ξανά βοήθεια. Μεταξύ τους ήταν καταστηματάρχες και αυτοαπασχολούμενοι που λόγω της πανδημίας έμειναν χωρίς κανένα εισόδημα, ενώ πολλοί από αυτούς δεν κατάφεραν να έχουν και κάποια κρατική ενίσχυση.