Είναι αυτό που λείπει από τις πυκνοκατοικημένες και υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας: μεγάλοι κοινόχρηστοι χώροι πρασίνου που θα δώσουν ανάσα όχι μόνο στην ποιότητα της ζωής των κατοίκων αλλά και στις αξίες των ακινήτων των περιοχών.
Η νέα μελέτη της διαΝΕΟσις, του οργανισμού έρευνας και ανάλυσης, καταπιάνεται ακριβώς με αυτό: πώς θα αποκτήσει πάρκα γειτονιάς η Αθήνα – και προτείνει μία μέθοδο για τη δημιουργία τους με συγκεκριμένα παραδείγματα.
Η έλλειψη χώρων πρασίνου αλλά και ανοικτών χώρων αναψυχής και αθλητισμού στο κέντρο κυρίως της πρωτεύουσας είναι ένα μακροχρόνιο πρόβλημα που αναμφίβολα έχει συνέπειες στην υγεία των κατοίκων και στο μικροκλίμα που διαμορφώνεται από τους τεράστιους όγκους τσιμέντου. Πώς όμως μπορεί κανείς να προσθέσει πάρκα σε μία περιοχή που είναι ήδη πυκνοκατοικημένη;
Η έρευνα της διαΝέοσις , η οποία εκπονήθηκε από ομάδα εμπειρογνωμώνων υπό τον συντονισμό του αρχιτέκτονα – πολεοδόμου Αριστείδη Ρωμανού, προτείνει λύσεις για την υλοποίηση τέτοιων έργων. Βασικά εργαλεία: οι φορείς και το νομικό πλαίσιο που θα επέτρεπαν στοχευμένες παρεμβάσεις και αναπλάσεις, πεζοδρομήσεις, ενοποιήσεις ανοικτών χώρων, ακόμα και σε κάποιες περιπτώσεις απαλλοτριώσεις κτιρίων.
Έπειτα από ανάλυση του σχετικού νομοθετικού πλαισίου η ομάδα των εμπειρογνωμόνων, κατέληξε σε μία μεθοδολογία για τη δημιουργία πάρκων σε πυκνοκατοικημένες και υποβαθμισμένες περιοχές. Μεταξύ άλλων η εν λόγω μεθοδολογία προβλέπει την επιλογή της τοποθεσίας και χωροθέτησης του πάρκου, τη δημιουργία ειδικού φορέα υλοποίησης με δημόσιο χαρακτήρα και τη διαβούλευση με τις κεντρικές πολεοδομικές αρχές, τις δημόσιες υπηρεσίες και τις τοπικές οργανώσεις.
Ποιες όμως είναι εκείνες οι γειτονιές στην Αθήνα που έχουν περισσότερη ανάγκη τα πάρκα; Και ποιες πληρούν κριτήρια, όπως για παράδειγμα η ύπαρξη δημόσιας ή δημοτικής γης, εγκαταλειμμένα κτίρια και πεζόδρομοι, ώστε να φιλοξενήσουν τέτοιες αναπλάσεις;
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μία πρόσφατη έρευνα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών κατά την οποία η μητροπολιτική περιοχή της Αθήνας χωρίστηκε σε 3.000 κομμάτια και χαρτογραφήθηκε το προφίλ τους ανάλογα με το δημογραφικό, κοινωνικό και οικονομικό τους αποτύπωμα, καθώς και ως προς το πόσο πυκνοκατοικημένα είναι. Έχοντας αυτά τα δεδομένα η ομάδα επικέντρωσε το ενδιαφέρον της σε περιοχή του κέντρου της Αθήνας που εκτείνεται από τα Άνω Πατήσια στα βόρεια έως την Πλατεία Βάθης στα νότια και από την Πατησίων στα ανατολικά έως την ΠΑΘΕ στα δυτικά. Από την μελέτη των γειτονιών στην παραπάνω περιοχή, οι ερευνητές κατέληξαν στην παρουσίαση δύο προτάσεων:
- Πρόταση Νο 1: Δημιουργία ενός μεγάλου πάρκου περίπου 28 στρεμμάτων στη θέση όπου βρίσκεται σήμερα ο Σταθμός ΚΤΕΛ Λιοσίων, μαζί με την πεζοδρόμηση της πλατιάς οδού Στρατηγού Δαγκλή και λίγων γύρω δρόμων και την ενοποίηση στην όλη έκταση των ελάχιστων κοινόχρηστων περιοχών. Το πάρκο θα εκτείνεται πρακτικά από τη Στρατηγού Καλλάρη στα βόρεια, μέχρι τη Λιοσίων, 430 μέτρα πιο κάτω. Το συνολικό κόστος της παρέμβασης εκτιμάται στα 20-25 εκατ. ευρώ.
- Πρόταση Νο 2: Δημιουργία πάρκου έκτασης περίπου 21 στρεμμάτων με την πεζοδρόμηση της Ευγενίου Καραβία, μιας οδού μήκους 560 μέτρων που ενώνει την Πατησίων με την Αχαρνών, και ενοποίηση των κοινόχρηστων χώρων που βρίσκονται κατά μήκος της. Το συνολικό κόστος της παρέμβασης εκτιμάται στα 12,5-15 εκατ. ευρώ.