Αποψη της έκθεσης «You Say You Want a Revolution? Records and Rebels 1966 - 70» | Victoria and Albert Museum, London
Επικαιρότητα

Πώς τα ’60s άλλαξαν τις ζωές μας για πάντα

Μια νέα έκθεση στο μουσείο Βικτόρια και Αλμπερτ του Λονδίνου καταδεικνύει το πώς ακριβώς η φιλήδονη δεκαετία του ‘60 άφησε τον αντίκτυπό της στον τρόπο που ζούμε τώρα. Τα παιδιά-πρωταγωνιστές τού τότε μεγάλωσαν -ή και «έφυγαν»- αλλά οι ιδέες τους είναι ακόμα εδώ...
Σπύρος Σεραφείμ

Πώς μπορεί να σχετίζεται ο Αργεντίνος Τσε Γκεβάρα, που φοιτητής της Ιατρικής ξεκίνησε και κουβανός επαναστάτης εξελίχθηκε, με τη βοηθό πιστολάκι Λέσλι Χόρνμπι που μεταλλάχθηκε σε σούπερ μόντελ υπό το προσωνύμιο «Τουίγκι»; Εντάξει, μπορεί να μη συναντήθηκαν ποτέ, αλλά το κάρμα τους και η ενέργειά τους αναβάπτισαν τη δεκαετία του ’60.

Υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα ανθρώπων που με τον τρόπο τους έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στον διαφορετικό πολιτισμό και τα ρεύματα που γεννήθηκαν εκείνη τη δεκαετία που σάρωσε τον δυτικό κόσμο, τον όργωσε από την αρχή και ξεφύτρωσαν νέες ιδέες, νέες τάσεις. Που δημιούργησαν, εν ολίγοις, μια επανάσταση. Ολα αυτά θα φιλοξενηθούν σε μια νέα έκθεση στο Μπλούμσμπερι του Λονδίνου, στο Μουσείο Βικτόρια και Αλμπερτ (οι φίλοι το λένε «V&A»), μια έκθεση με τους θιασώτες και τους επαναστάτες της δεκαετίας του εξήντα.

Τι θα φιλοξενηθεί εκεί; Ολα εκείνα που αποτέλεσαν τα βασικά συστατικά του μαγικού φίλτρου που μεταμόρφωσε απλούς ανθρώπους της διπλανής πόρτας σε σταρ, σε επαναστάτες – βασικά, σε σταρ επαναστάτες. Παίρνουμε ψυχεδελικές αφίσες, περιοδικά του -τότε- περιθωρίου, εικόνες από ταραχές σε διαδηλώσεις, ρούχα, καρέ πολέμου, πολλά ναρκωτικά, αναμνηστικά από εκείνη την εποχή, μόδα-με τους καλλιτέχνες της. Ανακατεύουμε με Αντι Γουόρχολ, Velvet Underground, Μαύρους Πάνθηρες, Μπιτλς, Τζίμι Χέντριξ, βάζουμε κι άλλη μουσική, εννοείται μπόλικο σεξ -χωρίς προφυλάξεις- παιδιά λουλουδιών, ιδέες κι άλλο σεξ και έχουμε μια επανάσταση.

Ο Τζον Σεμπάστιαν πάνω στη σκηνή, στο φεστιβάλ του Γούντστοκ, το 1969 (© Henry Diltz Corbis)

Η έκθεση έχει επιμεληθεί από τη Βικτόρια (χα, σύμπτωση) Μπρόακς και τον Τζέφρι Μαρς, οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι για την έκθεση του Μπάουι που έγινε στο ίδιο μουσείο, το 2013.

Μέσα από μια σειρά θεματικών δωματίων, που όλα μπλέκονται μεταξύ τους, παρουσιάζονται πίξελ από την πολιτική αναταραχή της εποχής, την κουλτούρα των ναρκωτικών, τον καταναλωτισμό που έσκαγε τότε μύτη. Ολα αυτά σε μια εποχή πολύ πριν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τότε που η ροκ μουσική έγινε το βασικό όχημα διάδοσης ιδεών και μέσο έκφρασης της κοινωνικής διαφωνίας και της ανάγκης για αλλαγή. Για παράδειγμα, τα 250 εξώφυλλα δίσκων βινυλίου του εμβληματικού ραδιοφωνικού παραγωγού Τζον Πιλ -που δεν βρίσκεται, πια, εν ζωή- αποτελούν τη θεία κοινωνία της δεκαετίας του εξήντα, τη μεταλαβιά της ροκιάς.

Αφίσα για τον «Τρελό κόσμο του Αρθουρ Μπράουν», 1967 (Michael English and Nigel Waymouth)

Αυτή η δεκαετία, έτσι κι αλλιώς, αποτέλεσε μία πολιτιστική επανάσταση, η οποία έγινε μόδα από μόνη της και διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στα επόμενα χρόνια, στις επόμενες γενιές. Hταν μία νέα έκφραση της μοναδικότητας, της πρωτοτυπίας και του πνεύματος ανανέωσης που κουβάλαγε η ίδια η νεολαία, με ολόκληρα κομμάτια νεανικής αμφισβήτησης. Τα σίξτις έφεραν αλλαγές στη μόδα, στο ντιζάιν, στη γραφιστική απεικόνιση των ιδεών και των σκέψεων για εκ βάθρων ανανέωση της ζωής, όπως ήταν μέχρι τότε. H θεματική αυτή έκθεση, στη μητρόπολη του Λονδίνου, θυμίζει όλες τις σαρωτικές αλλαγές που έφεραν τα 60s στην κοινωνία, σε μια εποχή όπου η νεολαία έκανε σαφές πως τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο ξανά, βασικά στα ίδια τα ατίθασα νιάτα. Οχι μόνο στην πρωτεύουσα της Bρετανίας, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Τότε, που δημιουργήθηκε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, με τέκνο του την απαρχή της απόλυτης αλήθειας ότι ολόκληρος ο κόσμος δεν θα ήταν ποτέ, πια, ο ίδιος μετά τη συγκεκριμένη δεκαετία.

Διαδηλωτές κατά του πολέμου του Βιετνάμ έξω από το Πεντάγωνο, το 1967 (Bernie Boston, The Washington Post via Getty Images)

Μπορεί αυτό το παγκόσμιο ρεύμα αλλαγής να εφησύχασε, να ξεθύμανε, τελικά. Οι ιδέες και τα οράματά του, όμως, όχι. Πλέον, ζωντανεύουν ξανά σε ένα μουσείο 164 ετών που κι αυτό αρνείται να γεράσει, να παλιώσει. Αν -από τις 10 Σεπτεμβρίου, μέχρι τις 26 Φεβρουαρίου του 2017- βρεθείτε στο Λονδίνο, να πάτε μια βόλτα από εκεί. Πιθανώς να είναι ό,τι πιο επαναστατικό κάνατε, εσχάτως…

Μουσειακές λεπτομέρειες