Δεν προέβλεπε ότι θα ήταν ανέφελη η συγκατοίκησή του με το σύστημα του πρόεδρου Ερντογάν, αλλά ο Εκρέμ Ιμάμογλου, ο νέος δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, μάλλον δεν περίμενε ότι τα εμπόδια θα ήταν τόσα πολλά και τόσο δύσκολα.
Πέντε μήνες έπειτα από την επεισοδιακή εκλογή του (χρειάστηκε επαναληπτική αναμέτρηση, σε μια ανεπιτυχή προσπάθεια της πλευράς Ερντογάν να φέρει τα πράγματα με το μέρος της), ο Ιμάμογλου νιώθει ότι μιλά σε τοίχο. Προσφάτως, στις 24 Νοεμβρίου, το είπε με σαφήνεια: η υπομονή του εξαντλήθηκε.
Είχαν προηγηθεί επεισόδια ωμής παρέμβασης, καθώς το κυβερνών AKP ακόμη δεν μπορεί να πιστέψει ότι έχασε το επί 25ετία φέουδό του, την Κωνσταντινούπολη, από τα χέρια της αντιπολίτευσης.
Ο μητροπολιτικός δήμος της Κωνσταντινούπολης, με τα 16 εκατομμύρια των κατοίκων, χρειάζεται γύρω στα 3 δισ. ευρώ τον χρόνο για να προχωρήσουν μεγάλα έργα, όπως η επέκταση του μετρό, το οποίο είναι μάλλον ανεπαρκές για το μέγεθος της πόλης. Τα σχέδια υπάρχουν, γράφει ο Monde, αλλά «πάγωσαν» λόγω της οικονομικής κρίσης στη χώρα.
Οταν ο δήμαρχος ζήτησε από τις κρατικές τράπεζες τη χρηματοδότηση των έργων υποδομής, τα ιδρύματα «μού έκλεισαν την πόρτα κατάμουτρα», όπως κατήγγειλε ο ίδιος. Ο δήμος στερήθηκε τη βοήθεια των παραδοσιακών χρηματοδοτών του και αναγκάστηκε να στραφεί σε ξένες τράπεζες. Στην ίδια μοίρα είναι και οι άλλοι μεγάλοι δήμοι που πέρασαν, όπως η Κωνσταντινούπολη, στα χέρια του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Η πρωτεύουσα Αγκυρα, η Μερσίνα και τα Αδανα βλέπουν τα αιτήματα τους για χρηματοδότηση να απορρίπτονται.
Το φαινομενικά αξιοπερίεργο είναι πώς η ίδια κυβέρνηση που αποκλείει τον μεγαλύτερο δήμο της χώρας είναι αυτή που ζητά συνεχώς από τα ιδρύματα να ανοίξουν τη στρόφιγγα για να ενισχύσουν την πραγματική οικονομία. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα το παράδοξο σε όλα αυτά. Το προεδρικό μέγαρο, δηλαδή ο Ταγίπ Ερντογάν και ο γαμπρός του και υπουργός Οικονομικών, Μπεράτ Αλμπαϊράκ, ελέγχουν στενά το τραπεζικό σύστημα.
Ο Ιμάμογλου επιμένει πάντως να δηλώνει ότι είναι μια «ακατανόητη και μη επαγγελματική» απόφαση από την πλευρά των τραπεζών σε βάρος του. Δηλώνει έτοιμος να αναζητήσει τα κεφάλαια που χρειάζονται στην Ευρώπη. Πράγματι, στο ταξίδι του σε μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες (Παρίσι, Λονδίνο και Βερολίνο) έδωσε την εντύπωση αξιόπιστου εταίρου, οπότε η γαλλική Société générale και η Deutsche Bank, μεταξύ άλλων, δέχτηκαν να χρηματοδοτήσουν τα έργα επέκτασης.
Τα εμπόδια δεν τελειώνουν εκεί. Σχέδιο νόμου αφαίρεσε από τον δήμο τη δυνατότητα πολεοδομικού σχεδιασμού σε περιοχές κοντά στον Βόσπορο, ένα κομμάτι-φιλέτο για την Κωνσταντινούπολη. Η αρμοδιότητα δίνεται σε επιτροπή, η οποία –τι έκπληξη!- θα ελέγχεται από την προεδρία ενώ ο δήμαρχος δεν θα έχει λόγο.
Τρίτο δείγμα: η δημοτική επιχείρηση Hamidiye Water, η οποία παράγει εμφιαλωμένο νερό, είδε τους τελευταίους μήνες να σπάνε σημαντικά συμβόλαια. Μεγάλοι πελάτες όπως η αεροπορική Turkish Airlines, το υπουργείο Πολιτισμού και το υπουργείο Τουρισμού, αλλά και η Προεδρία της Δημοκρατίας, απαρνήθηκαν τις υπηρεσίες της Hamidiye, έπειτα από δεκαετίες συνεργασίας.
Αν δεν έφταναν όλα αυτά για να πάρει ο Ιμάμογλου το μήνυμα, ένα κωμικοτραγικό περιστατικό με πρωταγωνιστή τον ίδιο θα αρκούσε να τον προβληματίσει.
Τον Σεπτέμβριο, ο πρόεδρος Ερντογάν είχε καλέσει στο προεδρικό μέγαρο στην Αγκυρα 27 δημάρχους μεγάλων πόλεων. Στον Ιμάμογλου έδωσαν μια, όπως αποδείχτηκε, ελαττωματική καρέκλα και, μόλις έκατσε, σωριάστηκε καταγής. Αλλά αυτό θα ήταν μάλλον τυχαίο.