Αυτό κι αν είναι αντιγραφή της τέχνης από τη ζωή: όπως γράφουν οι New York Times, ένας συνταξιούχος δάσκαλος μουσικής είναι πιθανότατα ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από την κλοπή ενός πίνακα, όχι ενός εκατομμυρίου δολαρίων όπως στην ταινία του Γουίλιαμ Γουάιλερ, αλλά εκατό εκατομμυρίων. Αν ισχύει η –πολύ βάσιμη- υπόθεση της αστυνομίας, τότε θα λυθεί ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια κλοπής έργων τέχνης όλων των εποχών.

Ο πίνακας που κλάπηκε το 1985 είναι η «Γυναίκα – Ωχρα» του Βίλεμ ντε Κούνινγκ. Ως την ημέρα της κλοπής του μπορούσε να τον απολαύσει κανείς στο μουσείο Τέχνης του πανεπιστημίου της Αριζόνα. Πώς κατέληξε από το μουσείο σε ένα ταπεινό εξοχικό στο Νέο Μεξικό; Ο τρόπος έχει κινηματογραφικό ενδιαφέρον: ο δάσκαλος, ονόματι Τζέρεμι Αλτερ, μεταμφιέστηκε σε γυναίκα, ενώ πήρε ως συνεργό τον γιο του. Ο πρώτος απασχόλησε τον φύλακα και ο δεύτερος αφαίρεσε το έργο από το κάδρο του, το έκανε ρολό και το έκρυψε κάτω από το μακρύ μπουφάν που φορούσε – κανέναν δεν προβλημάτισε το γεγονός ότι ο καιρός δεν σήκωνε τόσο βαριά ρούχα ούτε ότι οι δυο επισκέπτες έφυγαν τόσο βιαστικά.

Το πιο πιθανό είναι ο Τζέρεμι Αλτερ δεν γνώριζε την αξία του πίνακα – τον έκλεψε απλώς επειδή του άρεσε. Και υπέρ αυτής της υπόθεσης συνηγορεί το γεγονός ότι ο πίνακας βρέθηκε εντελώς τυχαία στο μικρό εξοχικό που είχε αγοράσει στο Νέο Μεξικό. Η «Γυναίκα – Ωχρα» ήταν κρεμασμένη στον τοίχο ενός υπνοδωματίου και δεν μπορούσε να την δει κανείς παρά μόνο εάν έμπαινε μέσα και έκλεινε την πόρτα. Ο πίνακας ανακαλύφθηκε πριν από μερικές ημέρες από τον νέο ιδιοκτήτη, ο οποίος είχε αγοράσει το σπίτι αντί μόλις 2.000 δολαρίων. Στο μεταξύ, το ζεύγος Αλτερ είχε φύγει από τη ζωή – ο Τζέρεμι το 2012, η Ρίτα το περασμένο καλοκαίρι. Ενώ ο γιος βρίσκεται κλεισμένος εδώ και χρόνια σε μια ψυχιατρική κλινική.

Ο πίνακας βρέθηκε, το μυστήριο μάλλον δεν θα διαλευκανθεί ποτέ εντελώς. Καλύτερο τέλος και από σινεμά.

Φωτό: Ο Πίτερ Ο’ Τουλ και η Οντρεϊ Χέπμπορν στο «Πώς να Κλέψετε ένα Εκατομμύριο» του Γουίλιαμ Γουάιλερ. Πηγή: 20th Century Fox

Ακόμη και το πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ σήκωσε τα χέρια ψηλά: σύμφωνα με την Daily Telegraph, το φημισμένο ίδρυμα εξετάζει το ενδεχόμενο να μειώσει δραματικά τις γραπτές εξετάσεις ανάβοντας το πράσινο φως στους φοιτητές του να χρησιμοποιούν τον φορητό υπολογιστή τους ή το τάμπλετ τους αντί για χαρτί και μολύβι. Ο λόγος είναι απλώς, αλλά μαζί και ανησυχητικός: οι νέοι δεν ξέρουν πια να γράφουν – τα γράμματά τους δεν διαβάζονται.

Το πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε το μακρινό 1209 αλλά έχει πάντα το βλέμμα του στραμμένο στο μέλλον ξεκίνησε μια διαβούλευση για το θέμα – φυσικά ονλάιν – στο πλαίσιο της «ψηφιακής εκπαιδευτικής στρατηγικής». Το βασικό ερώτημα της διαβούλευσης με παραλήπτες τους φοιτητές είναι το εξής: πιστεύετε ότι θα ήταν θετική για εσάς μια τέτοια εξέλιξη; Οι απαντήσεις συλλέγονται ακόμη. Ένα πράγμα είναι βέβαιο πάντως: οι φοιτητές παίρνουν κακούς βαθμούς επειδή οι καθηγητές τους δεν καταλαβαίνουν τι έχουν γράψει στα διαγωνίσματα.

Κάποιοι από αυτούς μάλιστα, όπως η καθηγήτρια της Ιστορίας, Σάρα Πέρσαλ, έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους: ακόμη κι αν η καλλιγραφία δεν είναι μια «νεκρή τέχνη», η καθημερινή εξάσκηση λείπει σε τέτοιο βαθμό ώστε είναι αδύνατον να κάνει ένας φοιτητής στοιχειωδώς ευανάγνωστα γράμματα. Κάπως έτσι και πάνω στην απελπισία τους, οι καθηγητές ζητούσαν από τους φοιτητές να τους διαβάσουν τι έχουν γράψει.

Το πρόβλημα φυσικά εμφανίζεται ήδη από τα σχολεία. Ερευνα της BIC έχει δείξει ότι το 64% των καθηγητών παραδέχεται ότι τα ορνιθοσκαλίσματα των μαθητών τους δεν τους επιτρέπουν να αξιολογήσουν σωστά τα γραπτά τους. Αλλοι πάλι δεν έχουν τέτοια προβλήματα: στο Χάρβαρντ Ερίκ Μαζούρ, εμπνευστής της «flipped class» (ανεστραμμένης τάξης), επιτρέπει στους μαθητές του να χρησιμοποιούν υπολογιστές, τάμπλετ και κινητά ακόμη και στα διαγωνίσματα. Γιατί όπως λέει, η δημιουργικότητα και η αναλυτική ικανότητα είναι πιο σημαντική από την αποστήθιση.

Κι αν πει σε κανέναν άτακτο να γράψει αυτή τη φράση πενήντα φορές;

Φωτό: Πτυχίο πήραν, να γράφουν ξέρουν; Πηγή: Shutterstock

Ε ναι, δεν μας αγαπούν μόνο επειδή τα ταΐζουμε. Σύμφωνα με τον δόκτορα Γκρέγκορι Μπερνς, τα σκυλιά μας αγαπούν και λόγω της στοργής που τους προσφέρουμε. Επειδή, με άλλα λόγια, τα αγαπάμε κι εμείς. Η αποκάλυψη έρχεται από την έρευνα που έκανε στο Πανεπιστήμιο Εμορι της Ατλάντα ο δρ Γκρέγκορι Μπερνς εξετάζοντας τον σκυλίσιο εγκέφαλο με μαγνητική τομογραφία.

Κανείς έως τώρα δεν είχε καταφέρει να πραγματοποιήσει μια τέτοια έρευνα, λέει στους New York Times ο δρ. Μπερνς. Και ο λόγος είναι η αδυναμία του σκύλου να μείνει ακίνητος  καθ’ όλον τον απαιτούμενο χρόνο της εξέτασης με ένα τόσο θορυβώδες μηχάνημα  – ως γνωστόν τα σκυλιά αντιδρούν στους θορύβους με γάβγισμα.

«Όταν είδα στην τηλεόραση ότι στην αποστολή για την εξόντωση του Οσάμα Μπιν Λαντεν συμμετείχαν και  σκύλοι που κατέβαιναν από ένα στρατιωτικό ελικόπτερο αψηφώντας τον εκκωφαντικό θόρυβο, σκέφτηκα ότι ένας εκπαιδευτής θα μου έδινε τη λύση» εξηγεί.

Από το 2012 έως σήμερα, ο δρ. Μπερνς εξέτασε τον εγκέφαλο 90 σκύλων διασταυρώνοντας τις αντιδράσεις τους σε διάφορα ερεθίσματα. Μεταξύ άλλων, διαπίστωσε το ταλέντο που έχουν στο να αναγνωρίζουν φυσιογνωμίες, αφού ο εγκέφαλος τους έχει ενεργά κέντρα που μπορούν να επεξεργαστούν τα ανθρώπινα πρόσωπα.

Ο αμερικανός ερευνητής εξομολογήθηκε ότι άρχισε αυτή την έρευνα, όταν έχασε τον σκύλο του. Ηθελε να δώσει απάντηση στο ερώτημα που τον απασχολούσε: εάν δηλαδή ο Νιούτον τον είχε αγαπήσει ειλικρινά ή μόνο επειδή τον τάιζε. Αχ και να ‘ξερε όσο ζούσε…

Φωτό:Ενας αυστραλιανός ποιμενικός με τα ακουστικά στα αυτιά για τον θόρυβο. Πηγή: The New York Times/Dustin Chambers

Εν αρχή ήταν ο θαυμασμός. Και από την έρευνα για τον θαυμασμό ξεπήδησαν όλα τα άλλα συναισθήματα που βιώνουμε μέσα στην ημέρα. Πόσα είναι; Σύμφωνα με αυτήν την έρευνα του πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ, δεν είναι έξι τα βασικά συναισθήματα αλλά 27.

Δηλαδή δεν είναι η οργή, η έκπληξη, ευτυχία, η αηδία, η λύπη και ο φόβος. Αλλά: ο θαυμασμός, η λατρεία, η αισθητική εκτίμηση, η διασκέδαση, η οργή, το άγχος, η έκπληξη, η αμηχανία, η ανία, η ηρεμία, η σύγχυση, η λαχτάρα, η αηδία, η συμπόνια, το μάγεμα, η διέγερση, ο φόβος, ο τρόμος, το ενδιαφέρον, η ευτυχία, η νοσταλγία, η ανακούφιση, ο ρομαντισμός, η θλίψη, η ικανοποίηση, η απορία.

Η Repubblica γράφει ότι η έρευνα του πανεπιστήμιου του Μπέρκλεϊ σχετικά με τον ακριβή αριθμό των συναισθηματικών μας χορδών από τις οποίες παράγεται η άστατη μελωδία της εσωτερικής μας ζωής είναι βέβαιο πως θα οδηγήσει σε νέες έρευνες για κάθε ένα από αυτά τα «νέα» συναισθήματα. Κι από εκεί μπορεί να φτάσουμε σε μια νέα επανάσταση για την ψυχιατρική. Που τώρα πια μάλλον την χρειάζεται.

Φωτό: Πού να χωρέσουν όλα σε μια φωτογραφία; Πηγή: Shutterstock