Αν υπάρχει κάτι που συνδέει τη Βόρεια Κορέα, τη Βενεζουέλα, τη Ρωσία και το Ιράν είναι η ανακούφιση από την αποπομπή του συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του Τραμπ Τζον Μπόλτον.
Ένα από τα πλέον σκληρά «γεράκια» της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής εκπαραθυρώθηκε από τον Λευκό Οίκο (ή παραιτήθηκε – εξαρτάται ποια εκδοχή θα λάβει κανένας υπόψη) με ένα «ευχαριστώ και αντίο» από τον πρόεδρο Τραμπ.
Παρά ταύτα, η αποπομπή του συμβούλου δεν ήταν έκπληξη στους παροικούντες την Ουάσινγκτον. Οι διαφωνίες του με τον πρόεδρο ήταν γνωστές από καιρό και αφορούσαν όλα τα σημαντικά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.
Ο Μπόλτον ήθελε βίαιη αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν, ήταν ευνοϊκά διακείμενος προς τους Ουκρανούς απέναντι στη Μόσχα, ήταν υπέρ της καταδίκης της δραστηριότητας της Βόρειας Κορέας. Την ίδια ώρα ο Ντόναλντ Τραμπ εμφανιζόταν πρόθυμος να ανοίξει διάλογο (ή έστω να μην το αποκλείσει) με μια σειρά αντιπάλων των ΗΠΑ, ακόμη και των Ταλιμπάν.
«Ο κ. Μπόλτον θεωρούσε ότι η δουλειά του ήταν να εμποδίζει τον Τραμπ από το να κλείνει κακές συμφωνίες με τους εχθρούς των ΗΠΑ», σχολιάζουν οι New York Times.
Από την πλευρά της η Washington Post σχολιάζει ότι οι δημόσιες παρεμβάσεις του Μπόλτον το επόμενο διάστημα μπορεί να ενοχλήσουν τον Λευκό Οίκο, ειδικά αν δει ο πρώην σύμβουλος ότι ο Τραμπ υποτάσσεται στους εχθρούς των ΗΠΑ.
Το Vox θεωρεί ότι με την αποπομπή η εξωτερική πολιτική περνά στα χέρια του Τραμπ, ο οποίος πάντως είχε την ανάγκη του Μπόλτον, ενός ομολογουμένως καλού γνώστη των λεπτών ζητημάτων. Εξάλλου, πλησιάζουμε πλέον και στις προεδρικές του 2020, οπότε είναι λογικό ο πρόεδρος να θέλει να βάλει την προσωπική του σφραγίδα.
Σε κάθε περίπτωση, η αποπομπή δεν αποκαθιστά το χάος στον Λευκό Οίκο σε ό,τι αφορά τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, ακόμη και αν ο διάδοχος του Μπόλτον επιχειρήσει να κινηθεί περισσότερο διπλωματικά παρά πολεμοχαρώς.