Αντίστροφη με την εικόνα της ενίσχυσης του αρχηγικού προφίλ του Αλέξη Τσίπρα είναι η ανάγνωση που γίνεται στις τάξεις της κυβέρνησης και του κυβερνώντος κόμματος για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, αρμόδια στελέχη, θεωρούν ότι οι πολίτες θα έβγαζαν πολλά συμπεράσματα αν παρακολουθούσαν τα θερμά επεισόδια και τα όχι και τόσο κολακευτικά για την ενότητα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στιγμιότυπα του συνεδρίου.
Αυτά σε επίπεδο κλίματος. Σε επίπεδο ουσίας το πρώτο επιχείρημα που αποδομούν είναι αυτό που λέει ότι ο κ. Τσίπρας είναι πλέον επικεφαλής ενός αρχηγικού κόμματος, κάτι που θα του επιτρέψει να κινηθεί και λίγο πιο δεξιά, προς τον κεντρώο χώρο για να συμπιέσει τον Ανδρουλάκη και να μπορεί να υποδεχθεί κεντρώους που ψήφισαν Μητσοτάκη.
«Αρχηγικό είναι ένα κόμμα όταν είναι ισχυρό και έχει προοπτική εξουσίας. Η οξύτητα και η ένταση για να επανεκλεγεί με μία και μοναδική υποψηφιότητα, μετά από 15 χρόνια, ο ίδιος αρχηγός αναδεικνύει την εσωστρέφεια και όχι την προοπτική» λέει έμπειρο στέλεχος της ΝΔ που διερωτάται: «Τι θα συνέβαινε άραγε αν υπήρχαν τρείς ή τέσσερις υποψήφιοι όπως έγινε με την Νέα Δημοκρατία;».
Ετερο στέλεχος παρατηρεί ότι, αν συγκρίνει κανείς τις ομιλίες και το κλίμα του Σαββατοκύριακου με αυτό που επικρατούσε στο διαρκές συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ (3-4/1/2015), λίγο πριν την εκλογική νίκη του Ιανουαρίου, θα διαπιστώσει τη μεγάλη διαφορά. Από τη μετριοπάθεια (για τα δεδομένα του ΣΥΡΙΖΑ πάντα), τη σύνθεση και την προσπάθεια για υπεύθυνες προσεγγίσεις —τότε που ήταν εμφανές ότι πλησίαζε η ώρα της εξουσίας— αυτές τις ημέρες είχες την εντύπωση ότι «έσπασε ο θερμοστάτης» και απελευθερώθηκαν όλα τα δαιμόνια.
Το δεύτερο επιχείρημα της στρατηγικής Τσίπρα που κατά τη ΝΔ «βάζει νερά» είναι ότι θα μπορεί πλέον ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάσει μια εικόνα σοβαρής και τεκμηριωμένης κυβερνητικής πρότασης. Θεωρούν στη ΝΔ ότι ο Πολακισμός δεν συμβιβάζεται με την αξιοπιστία και τη μετριοπάθεια που απαιτεί το κεντρώο κοινό και ότι τόσο το παρελθόν του κ. Τσίπρα (βλέπε υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν) όσο και η εμπεδωμένη στα μάτια της κοινωνίας αξιοπιστία του κ. Μητσοτάκη ναρκοθετούν οποιοδήποτε τέτοιας φύσεως σχεδιασμό.
Η οπτική από την πλευρά του Μαξίμου και της Πειραιώς είναι ότι επικράτησαν όσοι ποντάρουν —ανεξαρτήτως ιδεολογίας— στην όποια προοπτική επανόδου στην εξουσία και οι οποίοι επιτέθηκαν με εκτός ορίων οξύτητα εναντίον του κομματιού εκείνου που διατηρεί ένα σαφές ιδεολογικό πρόσημο, τη λεγόμενη «ψυχή» του ΣΥΡΙΖΑ (καλή-κακή, αυτή είναι). Ενα ετερόκλητο, εξαγριωμένο σώμα από Αυριανιστές, Πολακικούς και πάσης φύσεως κλακαδόρους.
Το συμπέρασμα τους είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει τραυματισμένος και διχασμένος από το συνέδριο και ότι ο αρχηγός του, παρότι φαινομενικά ενισχυμένος είναι ουσιαστικά πιο ευάλωτος. Οχι μόνο γιατί η οργανωμένη εσωκομματική αντιπολίτευση είναι η «ψυχή» του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και διότι στο μοντέλο του «αρχηγικού κόμματος» που χτίζει, με έξαλλους κλακαδόρους, ο αρχηγός πρέπει να κερδίζει. Και όταν χάνει, να φεύγει..