Δεν είναι μυστικό ότι η συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά στην «Καθημερινή» έφερε ξανά φουρτούνα στο γαλάζιο εσωκομματικό τοπίο, το οποίο παρέμενε σε καταλλαγή όλο το προηγούμενο διάστημα. Σποραδικές γκρίνιες βουλευτών, άλλωστε, αντιμετωπίζονταν με συγκατάβαση από το Μέγαρο Μαξίμου, το οποίο δεν ήθελε να δώσει υπόσταση σε διαμαρτυρίες που, τις περισσότερες φορές, απέβλεπαν σε μια αξιοποίηση την ώρα του ανασχηματισμού ή προέρχονταν εκ της μη αξιοποίησης. Η περίπτωση Σαμαρά, όμως, είναι διαφορετική.
Και μπορεί η συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής» να ήταν στα σκαριά εδώ και αρκετές εβδομάδες, η δημοσίευσή της, όμως, πριν από τις διερευνητικές ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά του Μαξίμου. Η πλευρά του πρώην πρωθυπουργού, βεβαίως, το αντελήφθη αυτό. Βουλευτής της ΝΔ με μεγάλη κοινοβουλευτική εμπειρία και όχι καλές σχέσεις με τον κ. Σαμαρά σχολίαζε ότι ο πρώην πρωθυπουργός διόλου τυχαία διάλεξε το timing για να πει τις «πάγιες θέσεις του», όπως λένε συνομιλητές του. Αλλωστε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο μετριοπαθής Χρήστος Ταραντίλης, επέλεξε στο μπρίφινγκ των πολιτικών συντακτών να πει ότι ο κ. Σαμαράς ως πρώην πρωθυπουργός εκφέρει απόψεις που είναι γνωστές εδώ και καιρό.
Ετερη μπαρουτοκαπνισμένη πηγή από την ΚΟ της ΝΔ, βεβαίως, δεν απέφευγε το… σκωπτικό σχόλιο ότι οι «πάγιες απόψεις» του κ. Σαμαρά υπήρχαν και την περίοδο 2012-2014, όταν και διερευνητικές επαφές γίνονταν και η πάγια, εθνική θέση για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό ως προς το Σκοπιανό ουδόλως τροποποιήθηκε. Ήδη, όμως, άνθρωποι με γραμμή επαφής με τη Δημοκρίτου, όπου και το γραφείο του πρώην Πρωθυπουργού, επιχειρούσαν να στείλουν τη Δεύτερα το μήνυμα ότι η τοποθέτησή του δεν λειτουργούσε υπονομευτικά για τη θέση της κυβέρνησης, αλλά υποβοηθητικά.
Αμιγώς «σαμαρικός» βουλευτής κατέληγε στο συμπέρασμα ότι, ως προς το θέμα των κυρώσεων, Μητσοτάκης και Σαμαράς καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα, ότι, δηλαδή, δεν υπάρχουν κυρώσεις στην Τουρκία. Απλώς από διαφορετικές αφετηρίες, και με διαφορετική συλλογιστική. Αυτό, βεβαίως, δεν προκύπτει υποχρεωτικά, όπως δύσκολο είναι να αιτιολογήσει κανείς πώς η θέση του κ. Σαμαρά για το συνυποσχετικό της Χάγης ταυτίζεται με αυτή του κ. Μητσοτάκη, ο οποίος το περιέγραψε ως πρόταγμα.
Αλλες πηγές με επαφή με τον πρώην Πρωθυπουργό, από την άλλη, προέβαλαν μια άλλη ανάγνωση, επιμένοντας στο συμπέρασμα ότι η τοποθέτησή του δεν πρέπει να διαβάζεται υπονομευτικά. Υπογράμμιζαν ότι εντός της ΝΔ υπάρχει και μια δεξιά πτέρυγα που δεν θέλγεται από την ήπια ρητορική έναντι της Τουρκίας και, δεδομένης και της κινητικότητας στον χώρο δεξιά της ΝΔ, είναι καλύτερα να παραμένει εντός νυμφώνος. Τόνιζαν, δε, ότι ο κ. Σαμαράς δίνει ένα ισχυρό επιχείρημα στον κ. Μητσοτάκη, ενόψει επικείμενων πιέσεων από τον διεθνή παράγοντα στο μέτωπο των Ελληνοτουρκικών, προκειμένου να δείξει τα εσωτερικά του όρια.
Όλες οι πηγές, πάντως, συντείνουν στο συμπέρασμα ότι δεν θα πρέπει να αναμένεται κάποια κίνηση του πρώην Πρωθυπουργού άμεσα. Βεβαίως, η ώρα της αλήθειας δεν αργεί. Η κυβέρνηση θα πρέπει να φέρει κάποια στιγμή προς κύρωση τα τρία Μνημόνια με τη Βόρεια Μακεδονία, κατ’ εφαρμογήν της Συμφωνίας των Πρεσπών. Και εκεί θα φανεί πώς θα συμπεριφερθούν ο κ. Σαμαράς και μια μικρή ομάδα βουλευτών με άμεση αναφορά σε αυτόν.
Ο ίδιος προανήγγειλε ότι δεν θα τα υπερψηφίσει. Μένει, βεβαίως, να φανεί, αν θα πάει και να τα καταψηφίσει.