Σε δυσεπίλυτο γρίφο κινδυνεύει να εξελιχθεί ο τρόπος ταξιδιού με τα πλοία της ακτοπλοΐας, καθώς οι οδηγίες που έχουν δώσει οι υγειονομικές αρχές της χώρας για την επανέναρξη της μεταφοράς επιβατών προς τα νησιά, μάλλον αμφιβολίες ως προς το ρεαλιστικό του σχεδίου προκαλούν.
Για τον λόγο αυτό, σε ευρεία τηλεδιάσκεψη υπό τον υπουργό Ναυτιλίας Γιάννη Πλακιωτάκη την Πέμπτη, θα αναζητηθούν ρεαλιστικές και πάνω από όλα εφαρμόσιμες λύσεις, προκειμένου να επανεκκινήσουν τα δρομολόγια της ακτοπλοΐας.
Προς το παρόν, οι προβλεπόμενες διαδικασίες (θερμομέτρηση επιβατών, συμπλήρωση «ερωτηματολογίων υγείας» κ.ά.) το μόνο που αναμένεται να προκαλέσουν είναι ατέλειωτες ουρές. Και αυτό ακόμα και αν τα πλοία σαλπάρουν με πληρότητες της τάξης του 50% βάσει των νέων κανονισμών που προβλέπει το σχέδιο υγειονομικού πρωτοκόλλου για τον κλάδο τη ακτοπλοΐας (αν και κάτι τέτοιο είναι βέβαιο πως θα είναι οικονομικά ασύμφορο, αν όχι απαγορευτικό για τους πλοιοκτήτες και τη βιωσιμότητα των ακτοπλοϊκών).
Ειδικότερα, σε έγγραφο με τίτλο «Οδηγίες πρόληψης και αντιμετώπισης κρουσμάτων COVID-19 στα φέριμποτ που εκτελούν πλόες εσωτερικού μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων αντιμετώπισης της πανδημίας COVID-19», που παρουσιάζει η εφημερίδα «Καθημερινή», αναφέρεται ότι «ο μέγιστος επιτρεπόμενος αριθμός στα συμβατικά επιβατηγά πλοία, τα οποία δεν διαθέτουν καμπίνες για τους επιβάτες, είναι ίσος με 50% του μέγιστου επιτρεπόμενου αριθμού που ορίζει η ισχύουσα νομοθεσία, τόσο για τους στεγασμένους όσο και στους εξωτερικούς χώρους» και για όσα διαθέτουν καμπίνες 55%.
Ορίζεται επίσης ότι «σε όλους τους εσωτερικούς και τους εξωτερικούς χώρους να τηρείται η απόσταση τουλάχιστον 1,5 μέτρου και υποχρεωτική χρήση υφασμάτινης μάσκας» και «τα μέλη του πληρώματος θα ελέγχουν την τήρηση των μέτρων κοινωνικής απόστασης σε όλους τους χώρους».
Επιπρόσθετα, «όπου υπάρχουν μόνιμα μη μετακινούμενα καθίσματα, είτε στον εσωτερικό είτε στον εξωτερικό χώρο, να υπάρχει ειδική σήμανση για το πού επιτρέπεται να καθίσει επιβάτης και πού όχι, προκειμένου να τηρούνται αποστάσεις».
Σε μια από τις χαρακτηριστικότερες ίσως υποδείξεις που μαρτυρούν τη δυσαρμονία προβλέψεων και πραγματικότητας αναφέρεται ότι «τα εξωτερικά παράθυρα και οι πόρτες του πλοίου θα πρέπει να ανοίγονται για περισσότερο χρόνο από ό,τι συνηθίζεται και στην περίπτωση που τα αποχωρητήρια έχουν αυτόνομο σύστημα εξαερισμού (π.χ. με ανεμιστήρα ή απλό αεραγωγό), τότε θα πρέπει να αποφεύγεται το άνοιγμα των παραθύρων των αποχωρητηρίων. Στην περίπτωση που υπάρχουν μόνο παράθυρα για τον εξαερισμό των αποχωρητηρίων, θα πρέπει να ανοίγονται συγχρόνως και άλλα παράθυρα σε διπλανούς χώρους».
Η κρίσιμη λεπτομέρεια όμως –κάτι ευρέως γνωστό τουλάχιστον σε όσους ταξιδεύουν προς τα νησιά– είναι ότι ανοιγόμενα παράθυρα στα πλοία της ελληνικής ακτοπλοΐας δεν υπάρχουν.
Αντίστοιχα για τα συστήματα κλιματισμού, τονίζεται ότι «η κεντρική ανακυκλοφορία του αέρα θα πρέπει να διακοπεί έστω και αν το σύστημα δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις θερμικές ανάγκες του πλοίου χωρίς ανακυκλοφορία». Κατά τα άλλα, «η θερμοκρασία και η υγρασία του αέρα θα πρέπει να ρυθμίζονται όπως συνήθως για την επίτευξη θερμικής άνεσης».