Προσγειώθηκα στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης το πρωί του Σαββάτου. Η προσγείωση έμοιαζε φυσιολογική, με το αεροπλάνο να βγαίνει από τα σύννεφα λίγο πριν πατήσει το διάδρομο. Βγαίνοντας, μπήκα στο cockpit και ρώτησα τον κυβερνήτη για τις συνθήκες προσγείωσης. «Καταφέραμε και προσγειωθήκαμε επειδή ήμασταν λίγο πάνω από όριο ορατότητας. Έτσι όπως βλέπω τον καιρό, όμως, οι επόμενες πτήσεις πιθανώς θα έχουν πρόβλημα», είπε. Και τι θα κάναμε, κάπτεν, αν είχαμε κι εμείς πρόβλημα; «Θα σας γύριζα στην Αθήνα», είπε γελώντας. Όντως, λίγο αργότερα, τα σύννεφα κατέβηκαν πιο χαμηλά και κάποιες επόμενες πτήσεις γύρισαν πίσω.
Ο λόγος για τον οποίον αναφέρομαι στο περιστατικό, είναι ότι από την περασμένη Πέμπτη 23 Νοεμβρίου οι συνθήκες στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης είναι τελείως διαφορετικές. Εκείνη την ημέρα έκλεισε ο διάδρομος προσγειώσεων – απογειώσεων, και από τότε χρησιμοποιείται ένας τροχόδρομος. Τόσο ο κυβερνήτης του αεροσκάφους, όσο κι ο συγκυβερνήτης αλλά κι εγώ βέβαια, προσγειωθήκαμε για πρώτη φορά στον τροχόδρομο, δηλαδή στον βοηθητικό αυτό διάδρομο, που έχει μικρότερο πλάτος και μήκος από κανονικό διάδρομο. Ο συγκεκριμένος έχει πλάτος 30 μέτρα και μήκος 2.100, δηλαδή είναι λίγο επάνω από το όριο για ένα Airbus A320 ή A321, που είναι ο συνήθης τύπος των μεγαλύτερων αεροσκαφών που πιάνουν στο αεροδρόμιό μας.
Το πρόβλημα, όμως, με τον τροχόδρομο είναι ότι δεν διαθέτει κανένα βοήθημα. Ούτε ILS (Instrumental Landing System), ούτε ραδιοβοηθήματα, τίποτα. Οι προσγειώσεις κι οι απογειώσεις πραγματοποιούνται μόνον οπτικά, δηλαδή κανένα σύστημα δεν καθοδηγεί τους πιλότους, παρά μόνο τα μάτια τους. Αυτό δεν είναι πρόβλημα στις καλές μέρες, κι οι πιλότοι εκπαιδεύονται σε visual προσεγγίσεις. Όμως, η ομίχλη της Θεσσαλονίκης είναι ένα συχνότατο φαινόμενο, ιδίως τις πρωινές ώρες. Αυτό σημαίνει ότι με το παραμικρό φαινόμενο το αεροδρόμιο δεν θα μπορεί να προσεγγιστεί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δηλαδή, σκεφτείτε ότι το Σάββατο δημιουργήθηκαν προβλήματα με ορατότητα κάτω από τα 4 χιλιόμετρα, ενώ με τη λειτουργία του ILS II και των ραδιοβοηθημάτων δεν θα υπήρχε πρόβλημα μέχρι τα 1.000 μέτρα (υπό προϋποθέσεις, προσγειώσεις στο «Μακεδονία» γίνονταν με τη χρήση ILS II με ορατότητα έως τα 450 μέτρα).
Εδώ και δυο σχεδόν χρόνια γνωρίζαμε ότι θα χρειαστεί να κλείσει ο διάδρομος, προκειμένου να ολοκληρωθούν κάποια έργα απαραίτητα για τη συντήρησή του. Ο δεύτερος διάδρομος του «Μακεδονία» είναι επίσης κλειστός από το 2006, λόγω έργων επέκτασης που δεν έχουν ολοκληρωθεί. Η χρήση του τροχοδρόμου ως κύριου διαδρόμου υποβαθμίζει το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης σε C κατηγορίας, κάτι που οι αρμόδιοι πιστεύουν ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί, μια και διανύουμε την χαμηλή χειμερινή περίοδο, με λίγες πτήσεις. Σε καμιά περίπτωση, όμως, δεν πρέπει να μπούμε σε θερινή περίοδο με κλειστό διάδρομο, αυτό θα ήταν καταστροφικό για τη Θεσσαλονίκη και τη γύρω περιοχή.
Η ομίχλη το πρωί της Κυριακής ήταν ιδιαιτέρως έντονη, με ορατότητα στα 150 μέτρα, οπότε όλες οι πρωινές πτήσεις επηρεάστηκαν. Με τόση ομίχλη, το αεροδρόμιο θα έκλεινε έτσι κι αλλιώς, ακόμη και με το ILS II. Οι επόμενοι μήνες αναμένεται να είναι πολύ δύσκολοι, με τις πολύ πρωινές και τις βραδινές πτήσεις να είναι εκείνες οι οποίες κινδυνεύουν με καθυστερήσεις και/ή ακυρώσεις.
Ο υπουργός υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Χρήστος Σπίρτζης δεσμεύτηκε ότι οι εργασίες θα πραγματοποιούνται σε τριπλές βάρδιες, ώστε το έργο να ολοκληρωθεί και ο διάδρομος να λειτουργήσει ξανά στις αρχές του Μαρτίου 2018.