Φως (κοινωνικοπολιτικής σημασίας) στο γεγονός ότι πίσω από την παραγωγή του κορονοϊκού εμβολίου BioNTech – Pfizer βρίσκεται ένα ζευγάρι γερμανών επιστημόνων τουρκικής καταγωγής ρίχνει η Αννα Σόρμπερι, συνεργάτις των New York Times η οποία έχει έδρα της το Βερολίνο. Στο κείμενό της διατυπώνει τη θέση ότι η επιτυχία τους είναι η καλύτερη απόδειξη για την αποτυχία του αντιμεταναστευτικού λόγου της γερμανικής ακροδεξιάς.
Είναι ιδιαίτερη για εμένα η χαρά, γράφει, που οι ιδρυτές και διευθυντές της εταιρείας BioNTech, το ζεύγος Ουγκούρ Σαχίν και Ουζλέμ Τουρετσί, είναι Γερμανοί τουρκικής καταγωγής. Η επιτυχία τους αμφισβητεί τη δυσαρέσκεια κατά των μεταναστών, ενώ μπορεί να εξαφανίσει και το αντιμεταναστευτικό συναίσθημα επειδή δύο Γερμανοί μουσουλμανικής καταγωγής «θα σώσουν τον κόσμο από τον θανατηφόρο ιό».
Η ανάπτυξη του κορονοϊκού εμβολίου από ένα ζευγάρι που έχει τουρκικά ονόματα φάνηκε να έρχεται την κατάλληλη στιγμή, λέει η αρθρογράφος. «Είναι μία ευπρόσδεκτη ευκαιρία για να γιορτάσουμε τα οφέλη της μετανάστευσης, να αναγνωρίσουμε πώς οι μετανάστες εμπλουτίζουν και εμβαθύνουν την κοινωνία μας». Και ακολούθως εξιστορεί την προσωπική διαδρομή των δύο επιστημόνων, ήδη γνωστή βέβαια από τις προηγούμενες ημέρες.
«Ο Σαχίν, γιος τούρκου εργάτη, ήρθε στη Γερμανία παιδί, ενώ η Τουρετσί, κόρη ενός Τούρκου γιατρού που μετακόμισε από την Κωνσταντινούπολη, γεννήθηκε στη Γερμανία». Για την Σόρμπερι, η ιστορία τους είναι χαρακτηριστική της μεταπολεμικής ροής μεταναστών προς τη Γερμανία, για την οποία ακόμη και σήμερα «η Γερμανία είναι πολύ ανήσυχη».
Η «ανησυχία» αυτή καλλιεργείται από τις ακροδεξιές ομάδες και κυρίως από το κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία», που ιδρύθηκε μεν το 2013, αλλά απηχεί απόψεις παλαιότερες για την υποτιθέμενη επικινδυνότητα των μεταναστών. Ετσι η αρθρογράφος αναφέρεται στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια κατά τα οποία η κατεστραμμένη χώρα ανασυγκροτήθηκε χάρις και στα εργατικά χέρια (και ελληνικά) που πήγαν εκεί από τον (κατεστραμμένο εξαιτίας των Γερμανών) ευρωπαϊκό Νότο, όπως επίσης και από την Τουρκία.
Η Σόρμπερι παραθέτει απόψεις διαφόρων, Τουρκογερμανών πάντως, οι οποίοι είναι επιφυλακτικοί όσον αφορά το πώς θα δει η γερμανική κοινωνία την επιτυχία των Σαχίν και Τουρετσί. Υπάρχει ο κίνδυνος να εκληφθούν ως εξαίρεση στον κανόνα. Είναι μία άποψη που συμμερίστηκαν αρκετοί από τους συνομιλητές της. Αλλοι, πάλι, δήλωσαν ότι τονώθηκε το αίσθημά τους πως χαίρουν εκτίμησης στη Γερμανία, ότι ένιωσαν υπερήφανοι. Και, συνεπώς, λένε ότι είναι σωστό να τονίζεται η καταγωγή των δύο επιστημόνων.
Η αρθρογράφος αποκρούει την εκδοχή της επιτυχούς εξαίρεσης που αντιδιαστέλλεται με τον κανόνα, λέγοντας ότι γενικώς οι μετανάστες διαδραματίζουν θετικό ρόλο στις κοινωνίες στις οποίες εισέρχονται. Αν και οι μελέτες δείχνουν ότι με την πάροδο του χρόνου οι μετανάστες ανέρχονται στα κοινωνικά στρώματα, στην πραγματικότητα υποεκπροσωπούνται στα κορυφαία κλιμάκια της κοινωνίας και οι ευκαιρίες τους για πρόοδο είναι, συγκριτικά, περιορισμένες, γράφει. Και καταλήγει:
«Για αυτό η ιστορία των Σαχίν και Τουρετσί είναι απαραίτητο να προβάλλεται, καθώς δείχνει ότι οι επιτυχίες της Γερμανίας είναι αδιαχώριστες από τους μετανάστες που, είτε μιλάμε για το 1960 είτε για το 2020, έρχονται εδώ και την αναγνωρίζουν σαν πατρίδα».