Ο αδιόρατος πήχης, για τα όρια της ζωής του καθενός, τίθεται σε διαφορετικά ύψη. Αλήθεια, ποια όρια θα μπορούσες να ξεπεράσεις στην περίπτωση που δεν είχες χέρια και πόδια;
Από τις εκδόσεις Εν Πλω, μου έστειλαν το βιβλίο του Νικ Βούισιτς υπό τον τίτλο «Ζωή χωρίς όρια». Όσο ψύχραιμος κι αν είσαι, ό,τι κι αν έχεις δει στη ζωή σου, είναι αδύνατον να μη σφιχτεί η καρδιά σου βουτώντας στις σελίδες του.
Πρόκειται για την ιστορία ενός ανθρώπου που γεννήθηκε χωρίς άκρα – χωρίς χέρια, χωρίς πόδια – αλλά κατάφερε, τώρα πια, να ζει τη ζωή του στο έπακρο. Ναι. Χωρίς όρια.
Πρόκειται για την ιστορία ενός ανθρώπου που κατάφερε να αποτελέσει έμπνευση για χιλιάδες άλλους ανθρώπους, που δυσκολεύονται στη ζωή τους.
Το βιβλίο διαβάζεται απνευστί, με κόμπο στο λαιμό, με δάκρυα που φυλλομετρούν τη ζωή του Νικ, σ’ αυτή την έκδοση που αποτελεί ανθρωπολογικό case study.
Εσύ μπορεί να μην έχεις δουλειά ή χρήματα, αλλά εκείνος δεν έχει άκρα, διαθέτοντας αστείρευτη αισιοδοξία για τη ζωή.
Δεν έχεις να πληρώσεις κάποιον Οργανισμό Κοινής Ωφελείας, αλλά ο Βούισιτς δεν έχει χέρια και πόδια και μπορεί να κάνει σέρφινγκ, να κολυμπάει, να κάνει ελεύθερη πτώση από αεροπλάνο. Δεν σου φτάνουν τα χρήματα, στην περίπτωση που αμείβεσαι, αλλά το παλικάρι αυτό έχει φτιάξει τη δική του φιλοσοφία για τη ζωή.
Ήταν όλα εύκολα στη ζήση του; Όχι, βέβαια. Όπως κι εσύ, αντίστοιχα, πέρασε πολλά προσωπικά σκαμπανεβάσματα. Βίωσε τη σκοτεινή περίοδο της απόγνωσης, σκέφτηκε την αυτοκτονία ως λύση, εύχομαι να μην το έκανες εσύ. Ένιωσε – όπως νιώθουμε όλοι μας, λίγο-πολύ – ότι, συχνά, η ζωή είναι άδικη. Ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με το κατάμαυρο της απελπισίας, εν ολίγοις πέρασε πολύ δύσκολες στιγμές. Κι αυτό δεν αποτελεί ένα εύκολο, δημοσιογραφικό κλισέ.
Έπεσε για τα καλά και ένιωσε ότι όρισε εξαρχής την έννοια του «έπιασα πάτο». Όμως, υπερπήδησε τις προκλήσεις του βίου του, ανακάλυψε το νόημα της ύπαρξής του, βγήκε πιο δυνατός. Επειδή ήθελε να ζήσει.
Έπειτα, σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να μιλήσει σε εκατομμύρια ανθρώπους, να κάνει περιοδείες ανά τον κόσμο, να δώσει κουράγιο και δύναμη σε όλους προκειμένου να ξεπεράσουν τις όποιες προκλήσεις. Ανέβασε βίντεο για να απαντήσει το πώς ζει χωρίς χέρια και δίχως πόδια.
Η ζωή του Νικ Βούισιτς περικλείει το «αδύνατο» που, τελικά, γίνεται δυνατό. Το βιβλίο «Ζωή χωρίς όρια» είναι ένας ύμνος στην ελπίδα. Και τον ερμηνεύει ένας νικητής της ζωής.
Την ίδια ώρα που τελείωνα την ανάγνωση και της τελευταίας σελίδας του βιβλίου αυτού, ήταν έτοιμο να «σκάσει» ένα νέο, αισχρό κι απάνθρωπο φορολογικό νομοσχέδιο.
Επίσης, η Eurostat ανακοίνωνε στοιχεία – για το 2011 – σύμφωνα με τα οποία το 31% του πληθυσμού της Ελλάδας ζει κοντά στο όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Ο Νικ, όμως, ζει χωρίς χέρια και χωρίς πόδια. Σφίγγει τα δόντια και συνεχίζει να το παλεύει. Θα ήθελα να τον συναντήσω, να τον πάρω μια μεγάλη αγκαλιά, να κλάψω στους ώμους του, ενώ εκείνος θα γελάει, επειδή θα ξέρει ότι έχω καταλάβει.
Χοροπηδάω μόνος μου στο σαλόνι του σπιτιού μου, χτυπάω παλαμάκια, χορεύω, αγγίζω το play στο στερεοφωνικό, πατάω στα πόδια μου.
Πέφτω ευτυχισμένα λαχανιασμένος στον καναπέ, γελάω, κλαίω κι αναρωτιέμαι: Άραγε, σε πόσες σελίδες βιβλίων χρωστάμε τις ζωές μας;