Το Σάββατο το απόγευμα, πήγα παρέα με τον γιο μου Φίλιππο σινεμά. Ο Φίλιππος είναι πέντε ετών και παίζει το ipad της μαμάς του στα δάχτυλα. Διαλέξαμε την ταινία «Ο κος Πίμποντι και ο Σέρμαν». Αγοράσαμε pop corn, μια παγωμένη γρανίτα φράουλα και γεμίσαμε μια πλαστική σακούλα με ζελεδάκια. Μπήκαμε στην αίθουσα που ήταν γεμάτη από παιδιά με γονείς. Φορέσαμε τα 3d γυαλιά που μας έδωσαν στην είσοδο και παρακολουθήσαμε την καταπληκτική αυτή ταινία, για μικρούς αλλά και για μεγάλους.
Ο κος Πίμποντι είναι σκύλος! Ένας ευφυέστατος σκύλος που μιλά ανθρώπινα και συνυπάρχει με τους ανθρώπους επί ίσοις όροις. Φοράει γυαλιά και κατοικεί σε ένα πολυτελές, τεράστιο, penthouse, στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ. Ο κος Πίμποντι κάποια μέρα, βρήκε στο δρόμο ένα εγκαταλελειμμένο μωρό, το οποίο κατάφερε να το υιοθετήσει. Στην αρχή της ιστορίας, «ο μπαμπάς» επέβαλε στο παιδί του να τον ονομάζει «κος Πίμποντι» κι όχι πατέρα. Ο νομπελίστας κος Πίμποντι είχε εφεύρει την χρονομηχανή. Ένα κόκκινο στρογγυλό αυγό που τους πήγαινε στο παρελθόν. Στα χρονοταξίδια τους είχαν συναντήσει και συνομιλήσει με τους Leonardo da Vinci, Van Gogh, τον πρόεδρο της Αμερικής George Washington, τον Φρόιντ και άλλους σπουδαίους.
Ήρθε η μέρα που ο γιος του, ο Σέρμαν, θα πήγαινε στο σχολείο. Την πρώτη κιόλας μέρα μια συμμαθήτριά του, τον πείραζε (μπροστά στους συμμαθητές του) ότι είναι και αυτός σκύλος σαν τον πατέρα του. Ο Σέρμαν, υπερασπίζοντας τον εαυτό του, κατέληξε να την δαγκώσει, «σαν σκύλος», στο χέρι, αφήνοντας κόκκινο σημάδι. Από εκείνη την καθοριστική στιγμή αρχίζει η μαγευτική περιπέτεια. Ο κος Πίμποντι με τον γιο του Σέρμαν και την συμμαθήτριά του μεταφέρθηκαν, πρώτα στην Αίγυπτο των Φαραώ, μετά επισκέφθηκαν τον Λεονάρντο στη Φλωρεντία και κατέληξαν στην Τροία. Ύστερα από εκπληκτικές περιπέτειες επέστρεψαν στο παρόν που διαφεντεύει τα πάντα και ο κος Πίμποντι αισθάνθηκε για πρώτη φορά την αγάπη που είχε ο Σέρμαν γι' αυτόν και αυτός για εκείνον. Εκεί, στο τέλος της περιπέτειας, ο πατέρας του είπε το πολύτιμο «σ’ αγαπώ».
Μετά την ταινία με τον τρυφερό μου γιο, που ήπιε μια γουλιά από την γρανίτα, έφαγε μια χούφτα pop corn αλλά τελείωσε όλα τα ζελεδάκια, πήγαμε να φάμε σε ένα μεξικάνικο εστιατόριο, self- service, στο Χαλάνδρι. Στο «Ancho -Mexican Grill», που το φαγητό λέει πολλά και οι τιμές είναι χαμηλές.
Μια βραδιά γεμάτη αγάπη.