Εδώ και πολύ καιρό οι λάτρεις του κινηματογράφου πήγαιναν στο Λος Αντζελες με την ελπίδα να ανακαλύψουν την πραγματική ιστορία του Χόλιγουντ. Ωστόσο, πολλοί έφευγαν απογοητευμένοι.
Πριν από 25 χρόνια, όταν ο Τεντ Σαράντος, ο οποίος θα γινόταν αργότερα ο διευθύνων σύμβουλος του Netflix, μετακόμισε στο Λος Αντζελες, εξεπλάγη διαπιστώνοντας ότι η βιομηχανία του κινηματογράφου δεν είχε ένα πραγματικό κέντρο. Δεν υπήρχε πουθενά ένα μέρος όπου μπορούσες να γνωρίσεις την ιστορία του, ούτε κάποια έκθεση των πολύτιμων αναμνηστικών του, γράφουν οι Los Angeles Times. «Σοκαρίστηκα γιατί δεν υπήρχε Χόλιγουντ για να το δω», δήλωσε ο Σαράντος. «Μπορούσες να κάνεις ένα πέρασμα στα στούντιο εδώ και εκεί, αλλά ουσιαστικά υπήρχαν μόνο τα Universal Studios και το Hollywood Boulevard, αυτό ήταν το Χόλιγουντ», είπε.
Ο Σαράντος ένιωσε ότι η πόλη χρειαζόταν απαραιτήτως ένα μουσείο αφιερωμένο στον κινηματογράφο. Και δεν ήταν ο μόνος που το σκέφτηκε. Η δημιουργία ενός μουσείου ήταν το όνειρο της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών ουσιαστικά από την ίδρυσή της, το 1927. Ωστόσο η διαδικασία της υλοποίησής του αποδείχτηκε εξαιρετικά μακρόχρονη και επίπονη, καθώς έμπαιναν συνεχώς νέα εμπόδια από υπερβάσεις κόστους, καθυστερήσεις στην κατασκευή, ανταγωνιστικά οράματα και διαμάχες, δημοσιονομικά ζητήματα, αλλά επίσης από μια σειρά κρίσεων εξαιτίας περιστατικών ρατσισμού και σεξισμού στη βιομηχανία, ακόμα και αναβολές εξαιτίας της πανδημίας.
Το Μουσείο Κινηματογράφου, όμως, είναι επιτέλους έτοιμο και πρόκειται να ανοίξει επίσημα τις πόρτες του στις 30 Σεπτεμβρίου, ακριβώς τη στιγμή που η βιομηχανία του κινηματογράφου το χρειάζεται περισσότερο από ποτέ άλλοτε, σύμφωνα με τον Τεντ Σαράντος, έναν από τους πρωτεργάτες για τη δημιουργία του και πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου του μουσείου.
Σχεδιασμένο από τον διάσημο ιταλό αρχιτέκτονα Ρέντσο Πιάνο, το συγκρότημα του μουσείου έχει ωφέλιμη επιφάνεια 27.900 τ.μ. και αποτελείται από την Death Star, μια σφαίρα από ατσάλι και γυαλί, που θυμίζει διαστημόπλοιο, και το ανακαινισμένο May Company Building, του 1930. Η σφαίρα διαθέτει έναν κινηματογράφο 1.000 θέσεων και μια σκεπασμένη βεράντα κάτω από τον θόλο με εκπληκτική θέα στους λόφους του Χόλιγουντ, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των εκθεμάτων θα φιλοξενούνται στο ανακαινισμένο παλιό κτίριο, στο πλάι.
Η κύρια έκθεση, Stories of Cinema, σηματοδοτεί μια αλλαγή από την αρχικά προτεινόμενη γραμμική αφήγηση και επιδιώκει να προβάλλει πιο ήσυχες φωνές στη βιομηχανία, καθώς το Χόλιγουντ προσπαθεί να συνέλθει από τα σκάνδαλα #OscarsSoWhite και #MeToo. Δημιουργήθηκαν περισσότερες από δώδεκα ειδικές ομάδες για να εκπροσωπήσουν κάθε έναν από τους κλάδους της Ακαδημίας, από την υποκριτική και τη σκηνοθεσία έως τις δημόσιες σχέσεις, γράφουν οι βρετανικοί The Times.
Οι επισκέπτες του μουσείου μπορούν, μεταξύ άλλων, να δουν τις ρουμπινί παντόφλες της Ντόροθι από τον «Μάγο του Οζ», αλλά και να μάθουν για τη φερόμενη κακοποίηση της Τζούντι Γκάρλαντ από τον παραγωγό Λούις Μπ. Μάγιερ. Αλλα εκθέματα περιλαμβάνουν ένα μοντέλο καρχαρία, που χρησιμοποιήθηκε στα «Σαγόνια του καρχαρία», τη γραφομηχανή που χρησιμοποίησε ο Τζόζεφ Στέφανο για να γράψει το σενάριο για το «Ψυχώ» του Αλφρεντ Χίτσκοκ, ένα «εξωγήινο κάλυμμα του κεφαλιού», που φοριόταν στο «Αλιεν», και έναν πίνακα της αρχαίας Ρώμης που χρησιμοποιήθηκε στον «Σπάρτακο». Εκτίθεται επίσης μια συλλογή από κάμερες των αρχών του 20ού αιώνα και ολόκληρες συλλογές αναμνηστικών από τις ταινίες «Πολίτης Κέιν» και «Οσα παίρνει ο άνεμος».
Το μουσείο, το κόστος του οποίου ξεπέρασε σχεδόν κατά 100 εκατ. δολάρια τον προϋπολογισμό των 338 εκατ. δολαρίων του 2015, δοξάζει το παρελθόν και υπερασπίζεται το μέλλον του κινηματογράφου μετά την πανδημία του κορονοϊού, η οποία αναστάτωσε σχεδόν κάθε πτυχή του κλάδου.
Υπήρξαν φορές που φαινόταν ότι το όνειρο ενός μουσείου για το Χόλιγουντ δεν θα γινόταν ποτέ πραγματικότητα. Το οικονομικό κραχ του 2008 ήταν άλλη μια αφορμή, πιο πρόσφατη, να διακοπούν τα σχέδια να χτιστεί ένα οικοδόμημα με προϋπολογισμό 400 εκατ. δολάρια. Στη συνέχεια, τον Οκτώβριο του 2012, η Ακαδημία εκδήλωσε την πρόθεσή της να αξιοποιήσει το πρώην πολυκατάστημα May Company στη λεωφόρο Γουίλσιρ του Λος Αντζελες. Χρειάστηκε, όμως, να περάσουν τρία χρόνια πριν ξεκινήσει το έργο.
Υπήρξαν εμπόδια και προβλήματα που έπρεπε να επιλυθούν, ωστόσο, όπως δήλωσε στους Los Angeles Times η Ντον Χάντσον, διευθύνουσα σύμβουλος της Ακαδημίας, «δεν υπήρξε ποτέ απώλεια πίστης. Θυμάμαι ένα από τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου μας, όταν είδε την πρώτη μακέτα σχέδιο, είπε: “Θα είναι ένας φάρος για τη βιομηχανία μας και ένας προορισμός για όλους από το Λος Αντζελες και όλο τον κόσμο”. Και είναι αλήθεια».