«Το χιούμορ μπορεί να φέρει πιο δυνατά αποτελέσματα στο αίτημα για τον επαναπατρισμό». Διορθώστε με, αν κάνω λάθος, αλλά δεν το έχουμε ακούσει ή διαβάσει ξανά αυτό στο ζήτημα της διεκδίκησης από το Βρετανικό Μουσείο των – κλεμμένων από τον Ελγιν – Γλυπτών του Παρθενώνα.
Το χιούμορ, λοιπόν, μπορεί να κάνει κάτι καλύτερο; Αυτό φαίνεται να πιστεύει, τουλάχιστον ως προς τη μεταστροφή της κοινής γνώμης, η βρετανική επιτροπή διεκδίκησης, που έχει επιδοθεί σε μια καμπάνια κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ενα βίντεο-mockumentary, στον κύκλο δράσεων με τον επίσης χιουμοριστικό «διφορούμενο» τίτλο «Lost My Marbles», που εντάσσεται στην καμπάνια «Reunite Parthenon», ανέλαβε ένας έλληνας θεατρολόγος και ηθοποιός, εγκατεστημένος μόνιμα στο Λονδίνο: ο Μανώλης Εμμανουήλ, ο οποίος ξεκίνησε με σπουδές στην Ελλάδα, συνέχισε στη λονδρέζικη δραματική σχολή Central School of Speech and Drama, τον εντόπισε ατζέντης και έμεινε να εργάζεται εκεί, στα ξένα.
Εχει ήδη μια πορεία ιδιαιτέρως επιτυχημένη, καθώς ανέλαβε έναν πρωταγωνιστικό ρόλο (έλληνα ξενοδόχου) στην ταινία «Greed» του Μάικλ Γουίντερμποτομ, δίπλα στον Στιβ Κούγκαν και τον Στίβεν Φράι – μια ταινία γυρισμένη στη Μύκονο – και επίσης πρώτο ρόλο (ενός… κακοποιού στοιχείου) στον πρώτο κύκλο της ιδιαίτερα επιτυχημένης βρετανικής τηλεοπτικής σειράς «Οικογένεια Ντάρελ» (The Durrells), που γυρίστηκε στην Κέρκυρα, είδαμε και στην Ελλάδα από την ΕΡΤ, πέρασε στο Netflix και στο αμερικανικό PBS και συνεχίζει να κάνει «καριέρα» σε ανάλογες πλατφόρμες.
Ο ίδιος είχε πρωταγωνιστήσει στην Πειραματική σκηνή του δικού μας Εθνικού Θεάτρου στην «Guernica», σε σκηνοθεσία Αναστασίας Ρεβή (που επίσης ζει και εργάζεται στο Λονδίνο) και, πριν την καραντίνα, κρατούσε τον βασικό ανδρικό ρόλο στο θεατρικό «Drawn and quartered», στο King’s Head Theatre. Επίσης έχει χαρίσει τη φωνή του στις… αεροπορικές πτήσεις της Easy Jet, αλλά και σε βασικούς χαρακτήρες στα περίφημα βιντεοπαιχνίδια «Assassin’s Creed».
Και τώρα ετοιμάζεται να παίξει έναν βασικό ρόλο -κλειδί, αστυνομικού στην ΓΑΔΑ, στην νέα πολύφερνη τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ, «Ορκος», με τη σφραγίδα του δυναμικού Σπύρου Μιχαλόπουλου στη σκηνοθεσία και της Τίνας Καμπίτση στο σενάριο. Ενα κράμα ιατρικού δράματος και αστυνομικού θρίλερ, με τους Γιάννη Στάνκογλου, Γιώργο Γάλλο, Αννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, Δημοσθένη Παπαδόπουλο κ.ά.
Θα περιμένουμε μέχρι τις 5 Φεβρουαρίου για να δούμε στην ΕΤ1 πόσο «κακός» ή «μετρίως καλός» είναι ο κομβικός ρόλος του. Ομως μέχρι τότε μπορούμε να απολαμβάνουμε την κωμική του φλέβα στο βιντεάκι για την βρετανική καμπάνια υπέρ του επαναπατρισμού των Γλυπτών του Παρθενώνα.
«Βάζει τους Αγγλους στη θέση των Ελλήνων»
Ο λόγος στον ίδιο τον Μανώλη Εμμανουήλ: «Το βιντεάκι γυρίστηκε μέσα στην πανδημία και είναι μέρος την καμπάνιας “Reunite Parthenon”. Βάζει δε τους Αγγλους στη θέση των Ελλήνων. Τους θέτει το ερώτημα: πώς θα νιώθατε εσείς στη θέση μας, αν σάς είχαν πάρει κομμάτι ενός εθνικού μνημείου σας και το είχαν μεταφέρει σε άλλη χώρα;
» Σε αυτό το βίντεο παίζω έναν έλληνα καθηγητή (σ.σ.: τον Φιλάρετο Φιλίππου, πρόεδρο του F.A.I.R. – κάτι σαν Ινστιτούτο… Εκπατρισμού Ξένων Εργων Τέχνης), που έρχεται στην Αγγλία, πάει στους διάσημους βράχους του Στόουνχεντζ και αρχίζει να τους μαζεύει ώστε να τους μεταφέρει στο Μουσείο της Ακρόπολης, για να τους προστατεύσει. Η αναλογία είναι πασιφανής. Είναι, φυσικά, ένα χιουμοριστικό βίντεο. Και το χιούμορ νομίζω ότι λειτουργεί πολύ καλά, γενικότερα. Ο,τι έχω ακούσει γι’ αυτό το βίντεο είναι θετικό. Νομίζω, εν μέρει, ακριβώς γι’ αυτό: Διότι τους έκανε να γελάσουν, αλλά παράλληλα να σκεφτούν».
Πώς έγιναν όλα αυτά; Μάς το εξηγεί ο Μανώλης Εμμανουήλ, από το Λονδίνο όπου μένει και εργάζεται κάποια χρόνια τώρα: «Η καμπάνια συνεργάστηκε με μια διαφημιστική εταιρεία, εκείνη τούς έκανε διάφορες προτάσεις για σενάρια και οι άνθρωποι της καμπάνιας επέλεξαν αυτό το σενάριο. Επομένως, όταν μού ήρθε εμένα η πρόταση ήταν το σενάριο έτοιμο και ο ρόλος έτοιμος. Το λάτρεψα, εννοείται. Θεώρησα πως ήταν μία πάρα πάρα πολύ καλή ιδέα. Ναι, διότι οι καμπάνιες έχουμε συνηθίσει να είναι αρκετά πατριωτικές, αρκετά σοβαρές, να εξηγούν τους λόγους γιατί είναι πολύ σημαντικό να γίνει κάτι. Το οποίο φυσικά το καταλαβαίνω. Ομως, νομίζω ότι στο ευρύτερο κοινό το χιούμορ μπορεί να φέρει πιο δυνατά αποτελέσματα».
«Χειριζόμαστε το Στόουνχεντζ με τον σεβασμό που αξίζει σε έναν τόσο εμβληματικό κομμάτι βρετανικής ιστορίας;», θέτει το ερώτημα ο καθηγητής «Φιλάρετος Φιλίππου» στο βιντεάκι. Και απαντάει, με βρετανικό φλέγμα: «Οχι, δεν το κάνουμε». Την ώρα που πίσω του ένα φορτηγό φορτώνει έναν από τους ογκόλιθους του Στόουνχεντζ, για να το… προστατεύσει στην Ελλάδα.
- Δείτε το βίντεο με ελληνικούς υπότιτλους, εδώ.
«Η κοινή γνώμη αλλάζει άποψη»
Πιστεύει ότι έχουν χιούμορ οι πολιτικοί και οι trustees του Βρετανικού Μουσείου; ρωτάω τον Μανώλη Εμμανουήλ. «Νομίζω ότι όλοι οι άνθρωποι, μέχρι κάποιο βαθμό, έχουν χιούμορ. Αλλά δεν είναι μόνον για τους πολιτικούς αυτό το βίντεο. Είναι και για το κοινό. Διότι όπως βλέπουμε τώρα και με τις δημοσκοπήσεις που έχουν γίνει τελευταία ή με το άρθρο που γράφτηκε στους Times (σ.σ.: οι συντηρητικοί Times άλλαξαν τη γραμμή πλεύσης, σε σχέση με τα Γλυπτά του Παρθενώνα), η κοινή γνώμη στη Βρετανία αλλάζει άποψη. Επομένως, αν η κοινή γνώμη αλλάζει, και οι πολιτικοί μπορεί να αλλάξουν, λόγω της αλλαγής της κοινής γνώμης».
Μιλάμε για τον ένθερμο υποστηρικτή του επαναπατρισμού των Γλυπτών του Παρθενώνα, τον ηθοποιό Στίβεν Φράι που στηρίζει ολόθερμα την καμπάνια και με τον οποίο ο Μανώλης Εμμανουήλ έχει συνεργαστεί και κινηματογραφικά. Αλλά μιλάμε και για την εκδοχή «δανεισμού», που έχει μπει στο τραπέζι των συνεννοήσεων τελευταία και από την ελληνική πλευρά.
«Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ο όρος δανεισμός είναι διπλωματικός όρος. Σε κάποιες τέτοιες περιπτώσεις η διπλωματία είναι κάτι που χρειάζεται και μπορεί να φέρει και αποτέλεσμα. Επομένως, σε καμία περίπτωση δεν είμαι εναντίον του, αν είναι να φέρει κάποιο καλύτερο αποτέλεσμα από τη λέξη κλοπή (σ.σ.: για το λόρδο Ελγιν αυτό). Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ούτως ή άλλως, το αποτέλεσμα είναι που θέλουμε. Δηλαδή, είτε γίνεται με χιούμορ, είτε γίνεται με διπλωματία, το να αλλάξει η κοινή γνώμη και να αλλάξει και η γνώμη των πολιτικών είναι αυτό που προσπαθούμε να πετύχουμε».
«Κάτι μπορεί να γίνει…»
Μού λέει ότι το χάρηκε πολύ αυτό το φιλμάκι για τη βρετανική επιτροπή διεκδίκησης (του επαναπατρισμού). «Πλέον έχω την αίσθηση ότι κάτι μπορεί να γίνει. Την ελπίδα την είχα ούτως ή άλλως. Τώρα έχω και την αίσθηση. Διότι βλέπω γενικά και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα ότι υπάρχει μία αλλαγή και μία κίνηση που δεν έχω δει εδώ και χρόνια. Φυσικά, το βιντεάκι θα είναι ένα πολύ μικρό λιθαράκι. Νομίζω όμως ότι τώρα είναι η στιγμή να συνεχίσουμε να επιμένουμε. Και να πιέζουμε».
Το βιντεάκι, όπως μού εξηγεί ο εγκατεστημένος στη Βρετανία ηθοποιός, παίζει σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης της βρετανικής καμπάνιας και σε πάρα πολλά βρετανικά σάιτ. Εχει εξαπλωθεί στο Διαδίκτυο. Αν το γκουγκλάρετε, μπορείτε να το βρείτε σε άπειρα σάιτ. Και μπορείτε να το μοιραστείτε.
Δεν θα μείνουν τα πράγματα εκεί. «Έχουν έρθει δύο φορές σε επαφή μαζί μου, για να δουν τη διαθεσιμότητά μου, οπότε έχουν σχέδια για να κάνουν πράγματα και παραπέρα. Το τι ακριβώς δεν το γνωρίζω. Ξέρω ότι θα είναι πάλι βίντεο. Δεν ξέρω και πότε. Πάντως η πρόθεση υπάρχει».