Ένα βράδυ του Ιουλίου του 2002, λίγους μήνες πριν από το φευγιό της Κατερίνας, κάθισα κι έγραψα μονοκοπανιά τον «Γιο της Τζοκόντα». Με γκρίζο φόντο στην οθόνη του υπολογιστή και γραμματοσειρά μενεξεδιά – σαν ιδιόχειρο σημείωμα με μια δόση πένθους.
Αφορμή υπήρξε ο σπαραχτικός αποχωρισμός του Λεονάρντο ντα Βίντσι απ' τη μητέρα του – Κατερίνα κι αυτή – σε ηλικία πέντε ετών, όπως τον περιγράφει ο Φρόιντ στη θαυμάσια πραγματεία του για τον Λεονάρντο, καταλήγοντας ότι ο μεγαλοφυής καλλιτέχνης, αποζητώντας μια ζωή την πρόωρα χαμένη μητρική μορφή, τη βρήκε τελικά στο πρόσωπο της χαμογελαστής Λιζα Γκεραρντίνι, το ασύλληπτα δημοφιλές αυτό πορτρέτο που ενδεχομένως είναι ένας μυστικός κι αδιάλειπτος ύμνος στη μητρότητα.
Ωστόσο, υπήρχε κι ένας άλλος λόγος για την πυρετώδη συγγραφή της μικρής αυτής νουβέλας – η απώλεια της δικής μου μητέρας, που βίωνα ήδη, αναζητώντας τη μορφή και την παρηγοριά της σαν να 'μουν κιόλας ορφανός.
Γι' αυτό και το Κατερινάκι έκλαψε όταν της το διάβασα την επομένη περισσότερο απ' ό,τι με κάθε άλλο μου βιβλίο – γιατί έβλεπε την οδύνη του χαμού πίσω απ' τη λάμψη της αθάνατης αγάπης. Και κατά τρόπο σημαδιακό, «Ο γιος της Τζοκόντα» ήταν το τελευταίο βιβλίο μου που διάβασε.
Έτσι, χρόνια μετά, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας την τρυφερή αυτή ψηφίδα του παρελθόντος μου (συγγραφικού και όχι μόνο), ως προοίμιο στο «Βιβλίο της Κατερίνας», που με τόση αγάπη περιβάλλατε.
Κι αν θέλετε, μπορείτε να πάτε την αγάπη σας ένα βήμα παραπέρα, και να χαρίσετε μ' ένα συμβολικό ποσό ένα απ' τα τόσο αναγκαία αυτά χαμόγελα σ' ένα παιδί που ίσως μοιάζει με τον αφηγητή της αλλοπρόσαλλης ιστορίας μου…
Το Χαμόγελο του Παιδού
Στέγη Ανηλίκων Περισσού: Εθνική Τράπεζα, GR 40 0110 0400 0000 0404 8214 409
Μπορείτε να κατεβάσετε το βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ, «Ο γιος της Τζοκόντα», εδώ.