Μεγάλωσα με τον Corona borealis στο βλέμμα.
Ενηλικιώθηκα στο μπούστο της νύχτας, κάτω από θερινά σινεμά μαζί του με παλιές ταινίες του ‘60.
Μέθυσα με όλο το αλκοόλ που μου πρόσφεραν σε νυσταγμένα πανηγύρια νησιών, μπερδεύοντας την Αριάδνη με την Elizabeth Taylor, μη γνωρίζοντας ακόμα για την ουλή του έρωτα.
Αντάλλαξα φιλιά εφηβικά κάτω από το βλέμμα του, τραγουδώντας γύρω από αναμμένες φωτιές σε παραλίες με θάλασσα σαν μελάνι και καύκαλα σουπιάς.
Αδίκησα τον εαυτό μου, ούσα πολύ αυστηρή, σε κάθε νέο μου ξεκίνημα. Πήγα ταξίδια μαζί του με όλα τα μέσα, σε όλες τις νύχτες της Ευρώπης. Γύρισα αγκαζέ με εκείνη την κορόνα όλα τα νησιά της πατρίδας μου, περιμένοντας τις μπλε ώρες να ‘ρθουν για να ανατείλει.
Τον άγγιξα, σχεδόν, στις κορυφές των πιο ψηλών βουνών, με αποτέλεσμα μια αυγουστιάτικη νύχτα να χάσω σε δυο δάχτυλα, τα δαχτυλικά μου αποτυπώματα.
Έγραψα στα ημερολόγια μου για αυτόν, σα να ‘ταν εραστής μου.
Tον παρατήρησα με φίλους, μόνη ή σε γιορτές, όλα τα απύθμενα καλοκαίρια της ζωής μου.
Βγάζοντας, λοιπόν, την τρίτη λευκή τρίχα στα μαλλιά μου, είχα την ανάγκη να κοιτάξω και πάλι ψηλά. Να δημιουργήσω μια λαμπηδόνα, μια ελπίδα που θα με έκανε να αλλάξω την οπτική στο βλέμμα μου.
Είχα την ανάγκη να φτιάξω τον αστερισμό που τόσο αγάπησα, για να μπορώ να τον χαζεύω. Να τον καρφιτσώσω στο δωμάτιο μου ή οπουδήποτε αλλού για να μπορώ να σηκώνω τα μάτια μου ψηλά ακόμα και τις πιο σκούρες νύχτες. Να τον κρεμάσω, όπως κρεμάει κανείς τα σκουλαρίκια του ή τα καινούργια του φωτιστικά.
Είχα ανάγκη από μια κορώνα που δεν μου την έδινε κανείς.
Έτσι, έφερα τα 7 πιο λαμπερά αστέρια του, μέσα από την δική μου οπτική, σε εσάς!
Τα έργα της Άννας Δημητρίου θα εκτίθενται στο Χώρο Τέχνης και Δράσης «Βρυσάκι», Βρυσακίου 17, Πλάκα. Διάρκεια από 28 Μαϊου ως 10 Ιουνίου.
«Τα κολάζ της Δημητρίου αφηγούνται πάντα μια ιστορία. Συνθέσεις από ψηφιακές εικόνες, λέξεις, σύγχρονα και ρετρό στοιχεία ενσωματώνουν εμπειρίες και μνήμες, με τις οποίες πραγματοποιεί ένα αδιάκοπο πήγαιν' έλα ανάμεσα στο πραγματικό και το ονειρικό, το βαθιά εσωτερικό, που χρωματίζονται με ένα αστείρευτο συναίσθημα», σημειώνει η επιμελήτρια της έκθεσης Α. Χασανάκου. «Με εμφανείς τις κινηματογραφικές τις καταβολές, αλλά και με επιρροές από τα μονοπάτια της pop και street κουλτούρας και του κόσμου των κόμικς, αποτυπώνουν τη δική της ιδιαίτερη εικαστική ταυτότητα».