Πέντε χρόνια πριν. Απρίλιος. Μπαίνω στο αεροπλάνο που θα με ταξιδέψει στη Σαλονίκη. Προσγείωση το μεσημεράκι, με ελαφριά συννεφιά. Προχωρώ προς την έξοδο. Ένα Ι.Χ. με περιμένει. Με φορτώνει και ξεκινάμε για Νάουσα.
Προορισμός το Διεθνές Φεστιβάλ Ψηφιακού Κινηματογράφου της πόλης. Μια ανεξάρτητη διοργάνωση που στα λίγα χρόνια ζωής της, τότε, ήδη είχε προσελκύσει ένα σωρό νέους και επίδοξους σκηνοθέτες του σινεμά. Το αυτοκίνητο που με πηγαίνει το οδηγεί η μητέρα ενός εκ των τριών διοργανωτών. Διότι το φεστιβάλ ξεκίνησε από το κέφι μιας παρέας. Μιας παρέας, που όχι μόνο είναι «πυροβολημένη» με το σινεμά, αλλά ήθελε να το φτιάξει και στην πόλη της. Και ξεκίνησε με μέσα αυτοσχέδια. Μια παραχώρηση του Δημοτικού Κινηματογράφου, κάποιες χορηγίες για τους φιλοξενούμενους, και πολύ προσωπική εργασία.
Φτάνω στη Νάουσα. Αφήνω τη βαλίτσα και βουρ για τις προβολές. Έτσι είναι τα φεστιβάλ ταινιών για όποιον ξέρει. Τρέχεις από τη μια σκοτεινή αίθουσα στην άλλη.
Σε έναν ημιώροφο πάνω από τον Κινηματογράφο, οργασμός. Ο ένας πάνω στον άλλο. Θα παρουσίαζα την τελετή έναρξης. Πιτσιρικαρία να μπαινοβγαίνει. Τι είναι όλοι αυτοί; "Μαθητές και μαθήτριες της πόλης. Κάναμε γύρα στα Λύκεια και μαζέψαμε εθελοντές", μου λένε. Πρώτη φορά αισθάνομαι όντως μεγάλος. Μυρμήγκια το βράδυ η νεολαία από όλα τα μέρη του κόσμου: Από το Ιράν ως τη Σιγκαπούρη. Και ταινίες. Πολλές ταινίες. Μικρού μήκους, αλλά μεγάλου πάθους.
Ταυτόχρονα, μέσα στις παράλληλες εκδηλώσεις με τις προβολές ταινιών, τις συζητήσεις και τις διαπολιτιστικές συναντήσεις, το φεστιβάλ μας συστήνει την πόλη του: Μας πηγαίνει στα εξαιρετικά οινοποιεία της περιοχής και στις αρχαιολογικές της τοποθεσίες. Έκθαμβοι οι Σινγκαπούριοι μικρομηκάδες, περπατάνε στη σχολή του Αριστοτέλη, όπου διδάχτηκε ο Μεγαλέξανδρος τη φιλοσοφία, δύο χιλιόμετρα μόλις από το κέντρο της πόλης, και, κατόπιν, η πολυεθνική συντροφιά ξαπλώνει στο χορτάρι, στην αυλή του τοπικού οινοποιείου, με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι.
Φέτος το φεστιβάλ συμπληρώνει τα δέκα του χρόνια. Θέριεψε και στάθηκε στα πόδια του γερά. Με πάντα την ομάδα των ιδρυτικών του μελών δίπλα του. Και κάνει το μεγάλο του βήμα: Ξεκινάει μια καμπάνια, για να μπορέσει να χρηματοδοτήσει ταινίες που θα γυρίζονται στην περιοχή του, δηλαδή στη Νάουσα και στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας. Όχι μόνο να παρουσιάζεται η δουλειά των νέων ταλέντων, αλλά να γυρίζονται ταινίες που θα περνάνε τα σύνορα. Ταινίες γυρισμένες εδώ. Στη Μακεδονία. Στην Ελλάδα. Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της δημιουργικής εξωστρέφειας, να μην ξαναπαίξω σε ταινία ποτέ.
Ταυτόχρονα, σήμερα, διοργανώνουν μια ημερίδα στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Στις 11 το πρωί γίνεται συζήτηση και από τις εφτά και μισή το βράδυ, στον κινηματογράφο του Ιδρύματος το πανόραμα των βραβευθέντων ταινιών του. Οι καλύτερες ταινίες του φεστιβάλ και μερικά από τα ταλέντα του μέλλοντος! Απόψε, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, με ελεύθερη είσοδο.
Τα παιδιά ξεκίνησαν μια διεθνή προσπάθεια. Ας τη στηρίξουμε όλοι!
Εδώ το σάιτ του Φεστιβάλ και η καμπάνια στο Indiegogo.
Διαδώστε το!