Μπορεί για σαράντα ολόκληρα χρόνια να ηγείται ενός από τα πλέον επιτυχημένα ροκ συγκροτήματα και να έχει αποκτήσει μια τεράστια περιουσία από την μουσική του, όμως ακόμα φαίνεται ότι δεν έχει βρει αυτό που ψάχνει στη μουσική.
Ο λόγος για τον Πολ Ντέιβιντ Χιούσον ή καλύτερα Μπόνο.
Ο 61χρονος ροκ σταρ και φρόντμαν του συγκροτήματος U2 είπε σε μια συνέντευξή του ότι υπάρχουν ελάχιστες εμφανίσεις των U2 που αντέχει να ακούσει. Αποκάλυψε μάλιστα ότι μισεί το όνομα του συγκροτήματος, τη δική του φωνή και τα περισσότερα τραγούδια που έχει τραγουδήσει. Ο ιρλανδικής καταγωγής τραγουδιστής είπε ότι κλείνει το ραδιόφωνο όταν παίζονται τα τραγούδια του συγκροτήματος, επειδή δεν του αρέσει ο ήχος της φωνής του.
Ισχυρίστηκε ακόμα ότι έμαθε να τραγουδά «πρόσφατα».
Το συγκρότημά του, πάντως, παραμένει ένα από τα πλέον δημοφιλή στον κόσμο, έχοντας δημιουργήσει μια σειρά από Νο 1 άλμπουμ από τότε που κυκλοφόρησε τα πρώτα τραγούδια του, στα τέλη της δεκαετίας του 1970.
Ο Μπόνο, όπως γράφουν οι Times του Λονδίνου, είπε ότι ενώ άλλα μέλη είχαν μάθει να αγαπούν το όνομα του συγκροτήματος, εκείνος δεν είχε ενθουσιαστεί με αυτό, πράγμα που δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα.
Θυμήθηκε μάλιστα ότι ο Πολ ΜακΓκίνες, ο πρώτος μάνατζερ του συγκροτήματος, του είχε πει: «Κοίτα, είναι υπέροχο όνομα, θα φαίνεται ωραίο σε ένα μπλουζάκι, με ένα γράμμα και έναν αριθμό».
Από τις ηχογραφήσεις του, ο Μπόνο είπε ότι αυτή που μπορεί να ακούσει περισσότερο είναι το «Miss Sarajevo» με τον Λουτσιάνο Παβαρότι, τραγούδι που του φαίνεται γνήσιο, και ακόμα και σήμερα τον κάνει να ανατριχιάζει, αλλά είναι υπερήφανος και για το «Vertigo», για τον τρόπο με τον οποίο συνδέεται με τον κόσμο.
Η άποψη του Μπόνο για τη δική του φωνή δεν ήταν, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, η μόνη αρνητική. Αποκάλυψε ότι και ο αείμνηστος βρετανός τραγουδιστής Ρόμπερτ Πάλμερ είχε πει στον μάνατζέρ τους τη δεκαετία του 1980: «Θεέ μου, θα πεις ποτέ στον τραγουδιστή σου να κατεβάσει λίγο τη φωνή του, θα έκανε αυτή τη χάρη στον εαυτό του και θα έκανε τη χάρη σε όλους εμάς, που πρέπει να τον ακούσουμε;».
Ο τραγουδιστής είπε ότι η ικανοποίηση που νιώθει τα τελευταία χρόνια για τη φωνή του ήρθε έπειτα από προσεκτική ακρόαση των θρύλων της αμερικανικής πανκ ροκ. «Η μεγάλη ανακάλυψη για μένα ήταν να ακούω τους Ramones, να ακούω τον όμορφο ήχο του Τζόι Ραμόν και να συνειδητοποιώ ότι δεν έπρεπε να είμαι τραγουδιστής του rock’n’roll».
Ο Μπόνο εξομολογήθηκε ακόμα ότι έγινε ο τραγουδιστής που θα ήθελε να είναι πολύ πρόσφατα, και αυτό «ίσως να μην έχει φτάσει ακόμα στα αυτιά ορισμένων».
Και άλλοι μισούν τα τραγούδια τους…
Το παράδειγμα του Μπόνο δεν είναι, όμως, πρωτοφανές στα μουσικά χρονικά. Και άλλοι μεγάλοι δημιουργοί έχουν εκφραστεί με άσχημο τρόπο, ακόμα και για τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους. Οι Times αναφέρονται σε τρία παραδείγματα:
Το «Creep» μπορεί να ήταν το τραγούδι που έβαλε τους Radiohead στον δρόμο προς την εμπορική επιτυχία, αλλά το συγκρότημα το μισούσε. Στις συναυλίες του συγκροτήματος μάλιστα, ο Τομ Γιορκ κάνει ότι δεν ακούει τις φωνές από το κοινό για να παίξει το τραγούδι. Μία φορά μάλιστα φώναξε: «Αντε γ@μηθείτε, το έχουμε βαρεθεί»
Το «Stairway to Heaven» των Led Zeppelin μπορεί να είναι ένα από τα σπουδαιότερα τραγούδια που έχουν γραφτεί, αλλά και είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στους DJs –οι οποίοι μπορούν να ξεκλέψουν ένα διάλειμμα για τσιγάρο κατά τη διάρκεια των οκτώ λεπτών όταν παίζει–, αλλά ο τραγουδιστής του συγκροτήματος, Ρόμπερτ Πλαντ, δεν ενδιαφέρεται για το «καταραμένο τραγούδι του γάμου». Μία φορά, μάλιστα, υποσχέθηκε να δώσει χρήματα σε έναν αμερικανικό ραδιοφωνικό σταθμό εάν συμφωνούσε να μην το ξαναπαίξει ποτέ.
Ο Κερτ Κομπέιν έγινε η φωνή εκατομμυρίων νέων με το ιστορικό σινγκλ των Nirvana «Smells Like Teen Spirit». Ωστόσο, η δημοτικότητά του κατέστρεψε τον καλλιτέχνη, ο οποίος αργότερα είπε ότι «μετά βίας» μπορούσε να πει το τραγούδι στη σκηνή. «Θέλω κυριολεκτικά να πετάξω την κιθάρα μου κάτω και να φύγω» είχε πει ο Κομπέιν, που αυτοκτόνησε το 1994.