Ένα βιβλίο πρέπει κατ’ αρχήν να σε κάνει ευτυχισμένο οταν το διαβάζεις. Λίγα βιβλία το πετυχαίνουν αμέσως και το βιβλίο του Δενδρινού είναι ένα από αυτά. Πρόκειται για μία κοινωνική ιστορία της χώρας οπως περνάει απο μία –και περισσότερες –ορθοπεδική κλινική του ΕΣΥ. Ο Δενδρινός είναι χειρούργος και αν πιστέψουμε τα κίνητρα των παιδικών χρόνων του ήρωά του, ακολούθησε αυτόν τον επαγγελματικό δρόμο επειδή ο παπούς του έπασχε από «σκλήρυνση Καζαμπλάνκας» και πίστευε στην θαυματουργή δράση των υποκλυσμών στους οποίους παιδιόθεν ο ορθοπεδικός Βρυώνης μεγαλουργούσε.
Φυσικά ο Βρυώνης είναι ο ίδιος ο Δενδρινός που με μία μπριόζικη σιγουριά και σταθερά θανατηφόρο χιούμορ ανετέμνει το εξ’ αρχής άρρωστο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Θα ήταν λάθος ωστόσο να νομίσετε ότι θα διαβάσετε ένα βιβλίο από γιατρούς για γιατρούς. Το νοσοκομείο οι «Άγιοι Πάντες» είναι μόνο μία σκηνή. Μία σκηνή, όπως ήταν η ΥΕΝΕΔ στη «λούφα και παραλλαγή» του Περράκη. Ο Δενδρινός εχει την τρυφερότητά του, έτσι και αλλιώς τη ζωή του περιγράφει, αλλά εχει και μία γλώσσα μαστόρικη, δωρική που προκαλεί το γέλιο με τη λιτότητά της. Είναι από τα βιβλία που τα διαβάζεις και οι οικείοι σου σε κοιτούν παράξενα γιατί γελάς δυνατά και ασταμάτητα, χωρίς λόγο για αυτούς, για λόγους που μόνο εσύ ο αναγνώστης και ο συγγραφέας γνωρίζετε!