Δέκα, είκοσι και τριάντα μέτρα πάνω από το έδαφος, με μόνη παρέα τις μπογιές του, ένας καλλιτέχνης δημιουργεί στην καρδιά της Αθήνας. Ο iNO -τα έργα του οποίου στους τοίχους της Αθήνας έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου, έχουν γίνει θέμα στους Νew York Times – αυτές τις ημέρες περνάει ατελείωτες ώρες σε ένα υπαίθριο parking στην οδό Πειραιώς, μία ανάσα από την πλατεία Ομονοίας. Καμβάς του, ένας τεράστιος τοίχος που μέσα στο πρώτο Σαββατοκύριακο του Απριλίου αλλάζει όψη.
Ο καλλιτέχνης που έχει γίνει γνωστός σε όλον τον κόσμο μέσα από τις τοιχογραφίες του, έφτιαξε το νεό του έργο (που βλέπετε στις φωτογραφίες παρακάτω) σε ένα από τα κτίρια του ΕΟΠΥΥ στη διασταύρωση των οδών Πειραιώς και Δεληγιώργη. Ο λόγος για μία τεράστια τοιχογραφία που θα ολοκληρωθεί άμεσα στα πλαίσια δράσεων συλλόγου που παρέχει προστασία στα άτομα που ζουν με ιογενείς Ηπατίτιδες Β και C ή άλλα νοσήματα του ήπατος.
Οι επικεφαλής του συλλόγου πρότειναν στον iΝΟ να υλοποιήσει ένα έργο εμπνευσμένος από τη δράση τους. Αυτός επέλεξε να σχεδιάσει έναν επιτυχημένο άνδρα ο οποίος είναι άρρωστος αλλά δεν το γνωρίζει. Χωρίς το έργο να έχει ολοκληρωθεί το μεσημέρι της Παρασκευής, διακρίνεται ήδη ένας άνδρας με γραβάτα που σφίγγει τις γροθιές του.
Στόχος του συλλόγου είναι να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος σχετικά με την πρόληψη των παραπάνω νοσημάτων. Ο iNO από την πλευρά του δέχτηκε αμέσως να βοηθήσει σε αυτόν τον σκοπό και μέσα σε λίγες ημέρες ολοκληρώνει την τοιχογραφία που πολύ σύντομα θα κοσμεί την πόλη.
Ο έλληνας εικαστικός σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας και εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας. Ασχολείται με σχέδια σε τοίχους από το 2000. Επειτα από προσπάθεια χρόνων ο iNO έχει φτάσει σε ένα σημείο που μπορεί να ζει από την τέχνη του. Το καλοκαίρι του 2015 μάλιστα δημιούργησε με τη βοήθεια του National Geographic ένα ξεχωριστό mural (τοιχογραφία) στο λιμάνι του Πειραιά.
Ενώ έχει βραδιάσει, ο κόσμος που περνά από το σημείο κοντοστέκεται και κοιτάζει προς τον μεγάλο τοίχο. «Επιτέλους μία ζωγραφιά στην πόλη μας» θα πουν πολλοί ενώ άλλοι μπαίνουν σε ένα άτυπο ντιμπέιτ για το σχέδιο αλλά και το μήνυμα της τοιχογραφίας.
Ενας άλλος άντρας σταματά και κοιτά για ώρα προς τον μεγάλο τοίχο: «Ελπίζω να μπει και χρώμα γιατί δεν αντέχουμε άλλο το γκρίζο». Εκείνη την ώρα μία πορεία του ΠΑΜΕ περνά από το σημείο. Οι διαδηλωτές επιβραδύνουν το βήμα τους και να ρίχνουν κλεφτές ματιές στο έργο που δημιουργείται ακριβώς εκείνη τη στιγμή, μπροστά στα ίδια τους τα μάτια.
Βλέποντας το μέγεθος του έργου που ετοιμάζει, αναρωτιέσαι που είναι οι βοηθοί του. Ομως ο iNO δουλεύει αποκλειστικά μόνος και δεν θέλει κανείς άλλος να βάζει χέρι στο έργο του.
Παρόλο που το εικαστικό έχει ξεκινήσει, το ακριβές αποτέλεσμα δεν είναι προκαθορισμένο αφού ο καλλιτέχνης αυτοσχεδιάζει συχνά στην πορεία του έργου. Προτιμά να εργάζεται βραδινές ώρες όταν το επιτρέπει ο φωτισμός διότι του αρέσει η ησυχία της νύχτας.
Εχει βραδιάσει για τα καλά. Καθώς απομακρυνόμαστε ρίχνουμε μερικές ματιές προς τον μεγάλο τοίχο στην διασταύρωση των οδών Πειραιώς και Δεληγιώργη. Ο iNO βρίσκεται ακόμα πάνω στο ανυψωτικό μηχάνημα. Φοράει κατάλευκη μπλούζα με μαύρα σχέδια. Ιδιο χρώμα και ίδιο μοτίβο με τον τοίχο. Η εικόνα του καλλιτέχνη χάνεται σταδιακά μέσα σε αυτήν του συνολικού έργου. Ο θρίαμβος του συμβολισμού.
