Σαμαράς και Βενιζέλος στη σημερινή παρακμή τους νομίζω πως θα ήταν ιδανικοί πρωταγωνιστές σε ταινία του μακαρίτη Λουκίνο Βισκόντι που ήταν ο αριστοτέχνης σκηνοθέτης για σενάρια με ξεπεσμένους μεγαλόσχημους. Ζουν όπως μου φάνηκε αυτές τις τελευταίες ημέρες σε άλλο κόσμο, ενώ έξω από το στενό τους κύκλο οι υπόλοιποι Έλληνες τους ειρωνεύονται και τους σατιρίζουν (τον έναν με τα νι-χαο τζον-γκούο, νι-χαο σι-λα και τις τούμπες μπροστά στους Κινέζους, τον άλλο να αμφισβητείται όχι μόνον από τους συντρόφους του, αλλά όντας και ένας κατά φαντασίαν Ταλεϋράνδος, και από τους πληγωμένους Έλληνες της Κύπρου). Αυτές τις ημέρες μάλιστα που κάθονται και (αλληλο)παζαρεύονται για το ποιoν θα στείλουν Επίτροπο στην Ε.Ε., η αξιοκρατία είναι μια απενεργοποιημένη λέξη. Έχοντας μάλιστα και την κ. Ντόρα για υποψήφια (μια αποτυχημένη δήμαρχο που μετά, σαν Υπουργός Εξωτερικών υλοποίησε και τη βορειοκορεατικής νοοτροπίας κίνηση να διορίσει τον 20άχρονο τότε γιο της στο δικό της Υπουργείο!), είναι σαν να παίζουν όλοι μαζί στους «Καταραμένους» του Βισκόντι.
Ποιοι όμως έρχονται πίσω από αυτούς τους δύοντες ήλιους; Εγώ θα παίξω στοίχημα για τρεις, που τώρα ακόμη δίνουν κάποια απόδοση.
Σταύρος Θεοδωράκης. Θεωρώ πως όποτε και αν γίνουν εκλογές θα μπει στη Βουλή. Αρκεί βέβαια το κόμμα του τότε να περάσει το 3%. Γιατί αν φορτώσει το ποταμόπλοιο με Ψαριανούς, Τατσόπουλους από τη μια και κάτι ιέρειες του Τζημερισμού από την άλλη, έχει και κάτι καθηγητές που οι πολιτικές προτάσεις τους είναι για να τις σχολιάζει ο Λαζόπουλος και να γελάει η Ανθούλα (π.χ. «αδελφοποίηση κάθε ελληνικής οικογένειας με μία γερμανική, με τη γερμανική οικογένεια να αναλαμβάνει τη διαχείριση των οικονομικών της ελληνικής»!!!), το καραβάκι θα γείρει επικίνδυνα. Ο Σταύρος όμως παρατήρησα πως γοητεύει ανθρώπους (καλο)βολεμένους, με σημαντική μόρφωση, καλοπροαίρετους αλλά και έκδηλα συντηρητικούς (με τους πιο νέους θα συναντήσει μάλλον δυσκολίες). Έχοντας καταλάβει, λοιπόν, πως δεν προλαβαίνουν πια να πέσουν κάτω «εξυπνάδες» σαν το Λαύριο-(Λ)Αύριο (που έκανε αμέσως να του γράψουν πως το επόμενο συνέδριο του Ποταμιού μπορεί να γίνει στην Καβάλα ή στην Μαλακάσα), θα γίνει μάλλον πιο μετρημένος, πιο διεισδυτικός και (γιατί όχι) πιο περιζήτητος και από άλλους κομματικούς σχηματισμούς, αν υποθέσουμε πως το Ποτάμι καταλήξει να γίνει ξεροπόταμος. Νομίζω πως η πολιτική θα είναι για αρκετό καιρό το επόμενο επάγγελμά του.
Γιώργος Καμίνης. Μπορεί να μην θέλω να τον δω στα μάτια μου και με τα όσα έχει δείξει έως τώρα, αλλά και σκεπτόμενος ότι όταν πρωτοεμφανίστηκε για Δήμαρχος έγραψα δυο κατεβατά ενάντια στον προκάτοχό του, τον γνωστό και σαν Ομέρ Πριόνη ή Μαύρο Δήμαρχο, υποστηρίζοντας έτσι έμμεσα την εκλογή του. Αντικειμενικά όμως πιστεύω πως ήδη είναι αποφασισμένο να παίξει σημαντικό ρόλο, όχι σαν Δήμαρχος, αλλά κάποια στιγμή βγαίνοντας στην κεντρική πολιτική σκηνή. Έχουν γίνει άλλωστε και οι απαραίτητες πρόβες. Αρκετά χιλιόμετρα στην με χαμηλωμένα τα μάτια και τον ήχο κενολογία, είναι ενδυματολογικά ακριβής, τηλεοπτικά συνεργάσιμος, πότε βγαίνοντας στο Σύνταγμα σαν «κυνηγός των νεο-χιτλερικών» και πρόσφατα μιλώντας στο Συνέδριο του Ποταμιού, ενώ από το Σταθμό του 9.84 δεν έχω ακούσει παρά μόνον επιδοκιμαστικούς μυκηθμούς για το Δήμαρχο και καμία κριτική. Θα μας σερβιριστεί προφανώς σαν ένας καλύτερος Σημίτης. Άλλωστε, στην πιο πρώιμη προεκλογική σύναξη φίλων του σε αυτές τις εκλογές, ο κύριος Κώστας ήταν από τους πρώτους που πήγε αλλά και ο κύριος Γιώργος φαίνεται πως έχει πάρει κόλπα από εκείνον. Δεν δίστασε κι αυτός να μας μιλήσει με υπερηφάνεια για μια μακέτα. Του κτιρίου που λεγόταν «Βίλα Αμαλία» και έχει κατά κάποιο τρόπο συνδέσει το όνομά του με την εισβολή σε αυτό των ΜΑΤ. Πρόκειται για κτίριο που μένει κλειστό και σκοτεινό για περισσότερο από 18 μήνες, ακατάλληλο για σχολείο, κατάλληλο μόνο για να φαγωθούν αρκετά χρήματα του κράτους στην αναπαλαίωσή του, για να φθαρεί ξανά, ίσως και ανεπανόρθωτα, από τη σχολική χρήση. Όμως τι εγκαίνια μούρλια που θα γίνουν κάποτε εκεί! Ναι, ο αδιάφθορος συνήγορος του πολίτη έχει μπει πια σε όλα τα φθαρτά κόλπα του επαγγελματία στην Πολιτική. Μόνο που το «συνήγορος του πολίτη» ξεχάστηκε από τις πρώτες ημέρες της Δημαρχίας του όταν υπάλληλοι του Δήμου κυνήγησαν έναν Κενυάτη μικροπωλητή και το κυνηγητό έγινε αιτία ο άνθρωπος αυτός να βρει ανεξήγητο θάνατο δίπλα στις γραμμές του τρένου. Σιγά το σπουδαίο βέβαια, ένας αλήτης πέθανε, χωρίς καμιάν αιτία. Ούτε εξηγήσεις, ούτε διάθεση για τιμωρίες ή συστάσεις. Τα κυνηγητά συνεχίζονται ακόμη και σήμερα εκεί έξω από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο γιατί ο αυστηρός κ. Δήμαρχος δεν έχει ακούσει πως το παράνομο εμπόρευμα έρχεται με κάτι εμπορευματοκιβώτια σε ένα κοντινό λιμάνι (νι-χαο τζον-γκούο, νι-χαο σι-λα, που λέγαμε πριν). Εντωμεταξύ η πόλη άφτιαχτη και άπλυτη υποδέχεται τους ξένους της, τα πάρκα που έφτιαξαν οι πολίτες με δική τους πρωτοβουλία και δουλειά μένουν απότιστα από τον αναίσθητο Δήμο, οι παιδικές χαρές έγιναν χαράδρες επικίνδυνες από την εγκατάλειψη, το ποτάμι ο Ποδονίφτης που εφάπτεται και του Δήμου Αθηναίων συνεχίζει να κυλάει τα κατάμαυρα νερά του, αλλά είναι μακριά για τον Δήμαρχο, που βρίσκει πιο απλό να… πεταχτεί μέχρι το σίγουρο (για χειροκρότημα) Λ-Αύριο. Ερχόμαστε…
Γιάννης Μανιάτης. Ο τρίτος που τον βλέπω να παίζει όλο και πιο δυνατά είναι ο σημερινός Υπουργός που υποτίθεται πως το Περιβάλλον περιμένει την προστασία του. Είναι «ανεξήγητο» σε πρώτη προσέγγιση το γιατί θεωρήθηκε ακλόνητος στον τελευταίο ανασχηματισμό, αλλά αυτό είναι μια ακόμη απόδειξη για το πόσο δυνατά παίζει. Ποιος θυμάται άραγε και μπορεί να μας τη γράψει εδώ στα σχόλια για κάποια μάχη που έδωσε ο Υπουργός αυτός υπέρ του περιβάλλοντος; Μήπως για τον αιγιαλό ή για τα δάση; Ποιος θυμάται όμως και μάχες που να έδωσε ενάντια στο περιβάλλον; Λίγο περισσότεροι νομίζω. Διότι το Υπουργείο του κατηγορείται για την αλλαγή στο συντελεστή δόμησης εκεί στο Σούνιο που ευνοεί μεγαλοξενοδόχο που θα χτίσει έτσι 100 βίλες. Κατηγορείται επίσης για το επίμαχο Mall στον Κολωνό, (όπου οι θετικές υπέρ του έργου τροχιές τους με τον Καμίνη συναντώνται) με αφορμή όπως γράφτηκε: «τον «χαριστικό» συντελεστή δόμησης (ξανά;) που έδωσε το ΥΠΕΚΑ στην εταιρεία (Black Rock), εξαιρώντας –ως διά μαγείας– μόνο το συγκεκριμένο οικοδομικό τετράγωνο-ιδιοκτησία της εταιρείας από το Προεδρικό Διάταγμα μείωσης της δόμησης προκειμένου να προστατευτεί και να αναδειχτεί ο Αρχαιολογικός Χώρος και αγνοώντας τις κατευθύνσεις του ίδιου του Συμβουλίου της Επικρατείας». Μάρτιο του 2014 αλλάζει το Πολεοδομικό Σχέδιο των Δήμων Κερατσινίου-Δραπετσώνας, κάτι που, μεταξύ άλλων, δεν θα κάνει την παραλία πιο καθαρή, το αντίθετο μάλιστα ενώ και πάλι κατά σύμπτωση, αυξάνει ο συντελεστής δόμησης. Έχουμε επίσης αυτές τις ιστορίες με την υπαγωγή του Άλσους της Νέας Φιλαδέλφειας και του Πάρκου «Αντώνης Τρίτσης» σε έναν αμφιλεγόμενο φορέα, μεσολάβηση για το γήπεδο της ΑΕΚ, μια συνεχή δράση γύρω από τα πετρέλαια όπου όμως κάποια πράγματα, όπως το μικρό μέγεθος των «οικοπέδων» που δεν επιτρέπει να γίνουν όσες δοκιμές είναι απαραίτητες για συμπεράσματα ασφαλή, δείχνουν τουλάχιστον τσαπατσουλιά, μια ιλιγγιώδη υπερδραστηριότητα γενικά όπως προκύπτει από τα παραπάνω και υπερεκτιμήσεις βέβαια για πετρελαιο-δισεκατομμύρια, που ίσως βρίσκονται θαμμένα, δυστυχώς, πολλά χιλιόμετρα κάτω από τα πόδια μας. Παρόλα αυτά εγώ ποντάρω και Μανιάτη.