Είμαστε, όσοι είμαστε, παιδιά του Διφωτισμού και του Τσεζάρε Μπεκαρία, αλλά δεν νιώθω ότι θα πρέπει να έχουμε κανέναν δισταγμό σχετικά με τα βίαια συναισθήματα και τις άγριες σκέψεις που μας προκαλεί ο αδίστακτος δράστης της τερατώδους δολοφονίας της μικρής Άννυ.
Έτσι, τολμώ να ομολογήσω δημοσίως ότι η δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Δημοσίας Τάξης Γιάννη Πανούση, το πρωί της Τρίτης 5 Μαϊου, σύμφωνα με την οποία «σύντομα θα έχουμε τον θάνατο του δράστη», με ανακούφισε και με έκανε να νιώσω ιδιαίτερη συμπάθεια για το θάρρος και την ειλικρίνεια του Γιάννη Πανούση!
Υπάρχει κανείς ο οποίος θα μπορούσε στα σοβαρά να μας μιλήσει τώρα για το τεκμήριο της αθωότητας, όταν ακόμη και ο δικηγόρος του δράστη δήλωσε την άρνησή του να τον υπερασπισθεί;
Υπάρχει κανείς ο οποίος θα μας πει τώρα ότι ο «κώδικας τιμής» των φυλακών δεν υπακούει σε ένα είδος ορθολογισμού και δεν συνάδει με κάποιον τρόπο με το κοινό περί δικαίου αίσθημα;
Στην προκειμένη περίπτωση, είναι ανακουφιστικό ότι η λύση του δράματος θα δοθεί κατά πάσα πιθανότητα πολύ γρήγορα και το κοινό περί δικαίου αίσθημα θα δικαιωθεί πάραυτα, χωρίς να είναι ανάγκη να ανοίξει εκείνη η παρωχημένη συζήτηση περί επαναφοράς της θανατικής ποινής στη χώρα μας.
«Δεν μπορεί κανείς ούτε να το αναλύσει εγκληματολογικά, ούτε ποινικά, ούτε κοινωνικά. Μιλάμε για μια ακραία, μη ανθρώπινη συμπεριφορά. Πολλώ μάλλον που ήταν και παιδί του –δεν ήταν ένα ξένο παιδί που απήχθη ή κάτι άλλο».
Ο Γιάννης Πανούσης είναι καθηγητής Εγκληματολογίας, επιφανής πανεπιστημιακός, και η ουσιαστική επεξηγητική αλαλία την οποία του προκαλεί το τερατώδες έγκλημα συνάδει απολύτως με τον ισχυρό νευρικό κλονισμό τον οποίο προκαλούν στο πανελλήνιο οι λεπτομέρειες του δράματος.
Νομίζω ότι είναι από τις ελάχιστες εκείνες φορές κατά τις οποίες ο «κώδικας τιμής» της φυλακής αποτελεί ουσιαστικό κομμάτι του διάχυτου κοινωνικού συναισθήματος της απαξίας, της φρίκης, της απόγνωσης και της τελεσίδικα και ολοκληρωτικής κοινωνικής απόρριψης ενός τερατώδους δράστη, ο οποίος δεν θα ησυχάσει ούτε στο κελί του…