Ήμουν στο studio του ραδιοφωνικού σταθμού που εργάζομαι, όταν πληροφορήθηκα την απόφαση του Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Κάρολου Παπούλια, να παραιτηθεί της μηνιαίας αποζημίωσης που λαμβάνει. Αυτό το ποσό δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο. Όπως αναγράφει ο κρατικός προϋπολογισμός, «η ετήσια χορηγία προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ανέρχεται στα 283.694 ευρώ».
«Πρόκειται για μία συμβολική κίνηση που τον τιμά, ειδικά εν μέσω των θυσιών που καλείται να κάνει ο ελληνικός λαός», δήλωσε ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, πηγαίνοντας το θέμα όπου ήθελε, ως συνηθίζει. Η διαφορά είναι ότι, αφενός, η κίνηση αυτή δεν θα έπρεπε να παραμείνει στον συμβολισμό της, αλλά θα έπρεπε να μετουσιωθεί σε πράξη και να δοθούν τα χρήματα της αποζημίωσης σε συνανθρώπους μας που τα έχουν ανάγκη. Αφετέρου, μακάρι αυτή η αξιέπαινη κίνηση του Προέδρου της Δημοκρατίας να βρει αντίστοιχους μιμητές, από τον πολιτικό κόσμο, αφού ο ελληνικός λαός, κύριε Αντιπρόεδρε της κυβέρνησης, γνωρίζει πολύ καλά από θυσίες.
Επίσης, ειλικρινά περιμένω την αντίδραση των υπολοίπων πολιτικών που θα κάνουν αντίστοιχες πράξεις προκειμένου κάποτε να βγει ο ελληνικός λαός από την εξαθλίωση που του έχει επιβληθεί. Για να γίνει, όμως, αυτό, ίσως θα έπρεπε – πρωτίστως – να καταργηθούν οι βουλευτικές συντάξεις, εφόσον υπάρχουν άλλες πηγές επιβίωσης για τους εθνικούς αντιπροσώπους, όπως και τα λοιπά προνόμια που αφειδώς απολαμβάνουν οι πολιτικοί της χώρας μας.
Μέχρι, όμως, να συμβούν αυτά, θα συνεχίζουμε να δίνουμε ειλικρινή συγχαρητήρια στον κ. Παπούλια για την πραγματικά γενναιόδωρη κίνησή του.
Αλλά, δυστυχώς, οι Έλληνες δεν μπορούν να ζήσουν μόνο με συχαρίκια…