Από σήμερα προβάλλεται στους κινηματογράφους ένα έργο για τον Γρηγόρη Λαμπράκη. Ο άνθρωπος αυτός, που ήταν βουλευτής της ΕΔΑ τη δεκαετία του ’60, αλλά και αθλητής, μου φέρνει στο μυαλό τον Μπομπ Μπίμον, έναν Αμερικανό αθλητή με μια απίστευτη παγκόσμια επίδοση στο άλμα εις μήκος, το 1968, που μόνο μετά από 23 χρόνια καταρρίφθηκε. Έκανε και ο Λαμπράκης, όσο ζούσε, ένα τόσο μεγάλο άλμα σε σχέση με τους υπόλοιπους αριστερούς, που έχουν περάσει 51 χρόνια από τη δολοφονία του και άλλος δεν τον έχει φθάσει, ούτε σε απόσταση βολής. Άραγε οι σημερινοί αριστεροί, βουλευτές και μη, όταν μιλούν, ενεργούν, δηλώνουν, επιλέγουν συνεργάτες, κάνουν σχέδια για το μέλλον, σκέφτονται πόσο μακριά είναι από το ίχνος στο σκάμμα της πολιτικής που άφησε ο Λαμπράκης;
Αν θέλεις να δεις με επιείκεια αυτούς που μιλούν και πράττουν για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να τους αντιμετωπίσεις όπως μια τάξη μαθητών. Που κάνουν μια επίσκεψη στην πόλη. Αδιαφορούν για τους γύρω, λένε δυνατά ό,τι τους έλθει στο κεφάλι, με τον ενθουσιασμό του κοπαδιού και την αφέλεια που χαρίζει η απειρία. Θεωρούν πως ο κόσμος είναι δικός τους και οφείλει να τους ακούει χωρίς να δυσανασχετεί. Αν όμως θελήσεις να τους δεις σαν μελλοντικούς κυβερνήτες σε λιγότερο από ένα χρόνο από σήμερα, τα πράγματα αλλάζουν. Λες και έχουν προηγούμενα με τη λογική.
- Όποιος κάνει απεργία, για συμπαράσταση και ο ΣΥΡΙΖΑ από δίπλα, άκριτα και αταξικά. Ότι ο κ. Γεωργιάδης δεν είναι ο μεγάλος και άδολος μεταρρυθμιστής το ξέρουμε. Αλλά έως εδώ. Εγώ από μικρό παιδί άκουγα πως δεν πηγαίνουμε στους γιατρούς του ΙΚΑ γιατί δεν είναι σαν τους ιδιωτικούς. Και όταν πηγαίναμε ή ερχόταν σπίτι, θυμάμαι ότι η μάνα μου, παρ’ όλο που μέναμε σε λαϊκή γειτονιά, έπρεπε να τους δώσει κάτι, που το τσέπωναν χωρίς σχόλια. Τώρα θέλουν να μας πείσουν, μαζί και ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι χάνουμε κάτι μεγάλο που δεν θα έχουμε μερικούς από αυτούς. Να τους θυμίσω ότι ο Λαμπράκης, όντας και γιατρός-γυναικολόγος, κοίταζε δωρεάν απόρους και να σκεφθούν ποιους υποστηρίζουν σήμερα.
- Το ίδιο δηλαδή με την ΕΡΤ. Είχαμε και εκεί εργαζόμενους που μερικοί αμοιβόταν με παράλογα πολλά χρήματα για παράλογα ασήμαντη δουλειά, που όταν έβγαινε στον αέρα ήταν σαν καπνός από λιβανιστήρι για την κυβέρνηση και μέσα σε δυο ώρες ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να μας πείσει ότι κινδύνευε η Δημοκρατία που τους χάσαμε (αποσιωπώντας το «μετά». Όπου πολλοί από αυτούς ξαναβρέθηκαν με αίτησή τους στην καινούρια παράγκα).
- Για τα όσα συνέβησαν στον ΟΚΑΝΑ τώρα ξύπνησαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖ.Α να πιέσουν για τα λεφτά που χάθηκαν. Ενώ είχαν κάνει ερώτηση τον Σεπτέμβριο, άφησαν να περάσουν 4 μήνες, χώρια πόσα χρόνια πριν, που όχι λίγοι ήξεραν για τις σπατάλες στον ΟΚΑΝΑ, αλλά σ’ εμένα είχε πει κάποιος δημοσιογράφος δικός τους ότι «είμαστε κάπως προσεκτικοί» μαζί τους.
- Δεν είναι θέμα εμείς οι έξω να σχολιάσουμε τις εσωτερικές τους αντιπαραθέσεις για τους υποψηφίους. Θα τους κρίνουμε όταν έλθει η ώρα. Αλλά η όλη ιστορία μου μυρίζει προχειρότητα, δηλαδή ότι κάποιοι δεν κάθησαν να δουλέψουν όσο πρέπει, για να βρουν αυτούς που πρέπει. Το ότι κάποιοι-κάποιες αρνήθηκαν να είναι υποψήφιοι, δείχνει περιφρόνηση και προς τους πολίτες της Αθήνας και της Αττικής και ότι έχουν καβαλήσει μεγάλα καλάμια, και έχουν βγάλει τα ρούχα τους πριν δουν καν το ποτάμι. Αλίμονο.
- Άκουσα και τον υποψήφιο για την Αθήνα και την περιφερειάρχη. Ο πρώτος μιλούσε σαν να ήταν σε εκλογές της (κάποτε) ΕΦΕΕ, αλλά πιο πολλή εντύπωση μου έκανε που οι από κάτω χειροκροτούσαν και ζητωκραύγαζαν, αντί να τον προσγειώσουν μήπως και καταλάβει σε ποιούς απευθύνεται. Όσο για την κ. Δούρου, παλιά συνεργάτιδα του Α. Τσοχατζόπουλου, ας μου γράψει κάποιος εδώ στα σχόλια, κάποια αξιομνημόνευτη, φράση έστω, που να βγήκε από το στόμα της τους τελευταίους μήνες.
- Αντίθετα του κ. Δρίτσα, υποψηφίου για την περιφέρεια Πειραιά θυμάμαι μια φράση. Όταν το ΣΔΟΕ πήγε στην Ύδρα και έπιασε εστιάτορες να μη δίνουν απόδειξη είπε στο 105.5 Στο Κόκκινο: «Ήταν στημένοι, γιατί περίμεναν να μην κόψουν 10 αποδείξεις και μετά φανερώθηκαν, για να είναι πιο μεγάλη η παράβαση». Ωραίος περιφερειάρχης που θα γίνειειει…
- Με έχει σημαδέψει και μια δήλωση του κ. Σκουρλέτη, πριν λίγες ημέρες, που δείχνει με πόση εμβρίθεια ετοιμάζουν τα προγράμματά τους εκεί στα τσιμέντα της Κουμουνδούρου. «Η Ελλάδα μπορεί να γίνει ο λαχανόκηπος της Ευρώπης». Δεν θα ρωτήσω για αριθμούς και σε πόσους αιώνες. Απλά θα συνεισφέρω με την πληροφορία ότι, για παράδειγμα, οι Άγγλοι, για να βάλουν μήλα στα δικά τους σούπερ μάρκετ απαιτούν αυτά να έχουν ορισμένο σχήμα και βάρος και να είναι όλα εντελώς ομοιόμορφα. Κάτι σαν τις (άγευστες) ολλανδικές ντομάτες που μας φέρνουν κι εδώ.
Ποιους βρε «σύντροφοι» υποστηρίζετε, ποιους επιλέγετε και με ποιους θα μας κυβερνήσετε; Μήτε πάγκο μήτε εντεκάδα βλέπω προς το παρόν. Και είναι κι εκείνο το ντοκιμαντέρ για τον Λαμπράκη…