Θα δουλέψει κάποιος σε αυτόν τον τόπο; Όχι, δεν εννοώ εμένα και σένα, εμείς είναι δεδομένο ότι δουλεύουμε, άλλωστε κάποιος πρέπει να βγάζει τη δόση που χρωστάμε στο Δ.Ν.Τ. και να πληρώνει και τα δικά του έξοδα. Όταν ρωτάω για το αν θα δουλέψει κάποιος, απευθύνομαι στους υπουργούς της κυβέρνησης.
Πρέπει να μάθεις ότι θα διαβούμε έναν ολόκληρο μήνα και οι μισοί υπουργοί του Υπουργικού Συμβουλίου δεν θα δουλεύουν ή θα είναι σε ημιαργία. Θα μου πεις, «καλά, οι αρμοδιότητές τους δεν έχουν καθοριστεί από τον πρωθυπουργό;». Η απάντηση είναι «ναι», αλλά ξεχνάς ότι ζούμε στην Ελλάδα. Για να αναλάβει, λοιπόν, ο καθείς το πόστο του, θα πρέπει να υπογραφεί το αντίστοιχο Προεδρικό Διάταγμα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μέχρι, δηλαδή, να το πάρει ο κ. Παπούλιας στα χέρια του.
Πρώτα, λοιπόν, το σχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος στέλνεται στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), για να το δουν, να το μελετήσουν, να το ξαναδούν, να κάνουν τις όποιες παρατηρήσεις έχουν και αμέσως μετά να επιστρέψει στη Γενική Γραμματεία του Υπουργικού Συμβουλίου. Για να φύγει μετά και να πάει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Σε όλα τα παραπάνω, υπολόγισε τουλάχιστον 15 ημέρες. Όταν θα υπογραφεί, θα έχουν ξεκαθαριστεί, θεωρείς, οι αρμοδιότητες; Θα ξέρει ακριβώς ο κάθε υπουργός τι πρέπει να κάνει; Για παράδειγμα, τι θα γίνει με τις επενδύσεις; Ποιος τις έχει επωμιστεί; Ο Πάγκαλος, ο Παμπούκης, ο Χρυσοχοΐδης ή ο Ρήγας; Κι αν η εύκολη απάντηση είναι «ok, ας πάρει την εποπτεία των επενδύσεων ο Πάγκαλος και ο Παμπούκης τις ξένες επενδύσεις», είμαι βέβαιος ότι αντιλαμβάνεσαι τι εννοώ.
Και, σε τελική ανάλυση, έπρεπε να χαθεί τόσος πολύτιμος χρόνος μέχρι να δούμε ποιος κάνει κάτι, επακριβώς; Θα πηγαίνατε εσείς, οι αναγνώστες μας, σε κάποια δουλειά και δεν θα ξέρατε – μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας – ποιο είναι το job description σας;
Είναι δυνατόν, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές(sic), να μην έχει ορκιστεί ακόμη η πολιτική ηγεσία του νέου υπουργείου Θαλασσίων Υποθέσεων; Μέσα σε μια εβδομάδα προλάβαμε και είδαμε την επιβράβευση της φοροδιαφυγής μέσω περαίωσης, τον «δημοψηφισματικό χαρακτήρα των εκλογών» – ακριβώς την ίδια στιγμή που κατηγορούν τη Ν.Δ. για αυτή την τακτική – αλλά και το πλαφόν στη λιανική τιμή της βενζίνης που, τελικώς, ήρθη χωρίς να καταλάβουμε γιατί επιβλήθηκε.
Λάθη μπορεί να κάνει όποιος δουλεύει. Δεν θα πω «και γιατί να τα κάνει πάνω στη δική μου πλάτη;» ή «γιατί κάποιοι δεν δουλεύουν και τους ζω εγώ;», θα πω ότι, απλώς, πρέπει να πιάσουν δουλειά. Επειδή στην κυβέρνηση – κι ας με διαψεύσουν οι πράξεις τους – δεν υπάρχει η αποφασιστικότητα. Όχι εκείνη η αποφασιστικότητα που χρειάζεται για να γίνουν σημαντικές αλλαγές στην Ελλάδα, αλλά εκείνη που δεν έχουν για να ξεκινήσουν δουλειά.
Και το λέω επειδή μπορεί να μου γυρίσει το μυαλό και να με πιάσει και μένα η αποφασιστικότητα. Να αποφασίσω, για παράδειγμα, να μην πληρώνω τις υποχρεώσεις μου προς το κράτος, αφού, μάλιστα, δεν έχουν μηχανισμό στην Εφορία για να μαζεύει τα έσοδα. Στο τέλος, μπορεί και να μου τα χαρίσουν. Έτσι θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε;
Πιάστε δουλειά, λοιπόν. Τώρα…