Η πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει τον Αλέξη Τσίπρα κι αυτό φάνηκε στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Η… γραμμή του προέδρου πέρασε με πλειοψηφία, με την Αριστερή Πλατφόρμα να ψηφίζει λευκό και την Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας να καταψηφίζει, αφού νωρίτερα είχε καταθέσει κείμενο με το οποίο ξεσήκωσε… σάλο, ζητώντας να μη γίνει η πληρωμή της επόμενης δόσης προς τους πιστωτές, ακόμη κι αν κάτι τέτοιο σημαίνει έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη.

«Τέσσερις μήνες τώρα, μέρα με τη μέρα, επιμένουμε στις κόκκινες γραμμές που χάραξε ο ίδιος ο λαός στις 25 Γενάρη. Η κυβέρνηση δεν πρόκειται να υπογράψει μνημονιακή συμφωνία» επισημαίνεται στην πολιτική απόφαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία είναι το αποτέλεσμα της διήμερης συνεδρίασης στην Καισαριανή. Από τα 201 μέλη που αριθμεί η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, τα 95 ψήφισαν κατά της τροπολογίας της Αριστερής Πλατφόρμας, ενώ 75 τάχθηκαν υπέρ της ενσωμάτωσης της τροπολογίας στο κείμενο πολιτικής απόφασης. Βρέθηκε 1 λευκό ενώ υπήρξαν 30 απόντες. Στο κείμενο τονίζεται επίσης ότι «όσοι πιστεύουν ότι θα ταπεινώσουν την Ελλάδα, παίζουν παιχνίδι με τη φωτιά» και υπογραμμίζεται ότι «αν συνεχιστεί η πιστωτική ασφυξία και τα πράγματα οδηγηθούν σε οριακό σημείο, ας μην έχει κανείς αμφιβολία ότι η πληρωμή μισθών και συντάξεων έχει απόλυτη προτεραιότητα έναντι των δόσεων των δανείων. Οι άνθρωποι είναι πάνω από το χρέος». Με αυτό το «σχέδιο πολιτικών συμπερασμάτων», ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να κατευνάσει τις φωνές που ακούγονται στην Κουμουνδούρου και κάνει σαφές πως «η κυβέρνηση δεν θα ψηφίσει μνημονιακή συμφωνία».

Νωρίτερα η δήλωση του Νίκου Βούτση είχε δημιουργήσει ντόρο. «Θέλω να είμαι πολύ ειλικρινής. 1,6 δισ. είναι οι τέσσερις δόσεις του Ιουνίου για το ΔΝΤ, αρχής γενομένης από τις 5 Ιουνίου μέχρι τις 19. Αυτά τα χρήματα δεν θα δοθούν και δεν υπάρχουν για να δοθούν. Αυτό είναι γνωστό και συζητάμε στη βάση της συγκρατημένης αισιοδοξίας ότι θα υπάρξει μια ισχυρή συμφωνία που θα μπορέσει η χώρα να αναπνεύσει», είπε ο υπουργός Εσωτερικών.

Στην ομιλία του στην Κ.Ε., ο κ. Λαφαζάνης εξέφρασε την αμφισβήτησή του ότι η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται κοντά σε συμφωνία και διερωτήθηκε «σε τι έχουμε συμφωνήσει;». Ζήτησε, δε, να πάρει απόφαση η Κεντρική Επιτροπή και να πει «όχι» στις ιδιωτικοποιήσεις σε λιμάνια, σιδηροδρόμους και αεροδρόμια. Σε ό,τι αφορά τη στάση της κυβέρνησης το επόμενο διάστημα ανέφερε: «Πού ακούστηκε ότι είναι τρομοκρατία να μην πληρώσουμε την επόμενη δόση ΔΝΤ; Πού ακούστηκε ότι είναι τρομοκρατία ότι δεν θα υποκύψουμε στους εκβιασμούς των δανειστών; Πού ακούστηκε ότι είναι καταστροφή η έξοδος από το ευρώ;». Ο κ. Λαφαζάνης κατέληξε λέγοντας ότι πρέπει να πούμε στον λαό το ελληνικό σχέδιο και θα μας στηρίξει. Μάλιστα, εντύπωση προκάλεσαν τα όσα τόνισε ο κ. Λαφαζάνης και για τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: «Υπάρχει συνειδητοποίηση ή πάμε αμέριμνοι για συμφωνία; Έμαθα ότι ζήσαμε τραγικές καταστάσεις στη Ρίγα και στο Brussels Group. Μην κοιτάτε τα χαμόγελα. Ο Σόιμπλε είναι σαν ένα μαντρόσκυλο που επιτίθεται. Θα έχουμε θετική συμφωνία και σύμφωνη με το πρόγραμμά μας;».

Η παρέμβαση της Αριστερής Πλατφόρμας που κατατέθηκε, αναφέρει μεταξύ άλλων: «οι ‘θεσμοί' δεν επιδιώκουν αυτό που ορισμένοι αποκαλούν ‘έντιμο συμβιβασμό', αν και ‘έντιμος' συμβιβασμός δεν μπορεί να υπάρξει με ιδιωτικοποιήσεις και νέα βάρη στα λαϊκά στρώματα και ασφαλώς δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς πραγματική άρση της λιτότητας, χωρίς διαγραφή του χρέους (του μεγαλύτερου μέρους) και χωρίς ισχυρή ρευστότητα για την αναζωογόνηση της οικονομίας. Η τακτική των εταίρων να στραγγαλίσουν την οικονομία, επιβεβαιώθηκε και στη Σύνοδο στη Ρίγα, υποστηρίζει επίσης η ίδια προσθήκη, η οποία και προτείνει την αντεπίθεση της κυβέρνησης με εναλλακτικό σχέδιο, με πολιτικό «δια ταύτα», «η κυβέρνηση, εφόσον οι ‘θεσμοί' συνεχίσουν τις επόμενες ημέρες την ίδια εκβιαστική τακτική, οφείλει να δηλώσει από τώρα και ευθέως ότι δεν θα ‘πνίξει' τον ελληνικό λαό, αποστραγγίζοντας τις οικονομίες του, δεν θα πληρώσει την επόμενη δανειακή δόση του ΔΝΤ και ότι σχεδιάζει, σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό και στρατηγικό επίπεδο, εναλλακτικές απαντήσεις για την πορεία της χώρας, οι οποίες θα διασφαλίζουν την εφαρμογή του προγράμματός της».

Διαβάστε όλο το κείμενο της ΚΟΕ που κατατέθηκε

Η πιο βαθιά κόκκινη γραμμή είναι μια Αριστερά που δεν θα είναι κεντροαριστερά…

Η αναγέννηση της χώρας απαιτεί απεγκλωβισμό από τις μνημονιακές και κεντροαριστερές φόρμουλες.

Στο σύντομο αλλά ιδιαίτερα πυκνό διάστημα της διακυβέρνησης δεν αποφύγαμε την θανάσιμη παγίδευση που μεθόδευσαν η τρόικα-θεσμοί. Φτάσαμε στο σημείο η οικονομική ασφυξία που μας επέβαλαν να μετασχηματίζεται μέρα τη μέρα σε πολιτική ασφυξία. Η προκαταβολική παραίτηση από τα ουσιώδη με όχημα τη γραμμή «πάση θυσία συμφωνία», η υπόσκαψη του ηθικού υπόβαθρου της αντίστασης μέσα από το μήνυμα ότι είμαστε διαθέσιμοι που εκπέμπει η σωρεία των δηλώσεων για «έντιμο συμβιβασμό» καθώς και οι μονόδρομες εξελίξεις που όρισε η αναδίπλωση της 20/2/15, ανοίγουν το δρόμο για διαρκείς παραχωρήσεις χωρίς τελειωμό και τίναγμα στον αέρα των περίφημων κόκκινων γραμμών.

Το τελευταίο διάστημα γίνεται συστηματική προσπάθεια ώστε να περάσει μια συμφωνία, μνημονιακής κοπής με νέα οδυνηρά μέτρα, η οποία θα παρουσιαστεί σαν αναγκαία, περίπου σαν νίκη της κυβέρνησης απέναντι σε δύσκολους αντιπάλους.

Το εντυπωσιακό είναι πως η εφαρμοζόμενη πολιτική -ακόμα κι αν την θεωρήσουμε αναγκαστική μέσα από την πίεση των τροϊκανών- δεν έχει θίξει διόλου το δίκτυο της εσωτερικής διαπλοκής. Ρίχνει γέφυρες προς τον συστημικό οικονομικό και πολιτικό κόσμο, διακρίνεται για τα πολιτικά ανοίγματα σε χώρους που υπηρέτησαν τα μνημόνια. Αυτή η επιλογή δεν καθορίζεται από έναν αδήριτο συσχετισμό δυνάμεων αλλά έρχεται σαν αναγκαίο εξάρτημα μιας επί της ουσίας κεντροαριστερής προσαρμογής. Εφαρμογή οικονομικής πολιτικής εντός των πλαισίων του νεοφιλελευθερισμού με μνημονιακά προγράμματα που τρέχουν, και κάποιες δόσεις κοινωνικής ευαισθησίας που αν αποτιμηθούν σε αριθμούς δεν αντιρροπούν καν τα επιπρόσθετα μέτρα που θα παρθούν σε έναν τομέα (π.χ. ΦΠΑ 800 εκατομμύρια ευρώ, τις ιδιωτικοποιήσεις 1,7 δις ευρώ ενώ το πρόγραμμα της ανθρωπιστικής κρίσης μόλις 200 εκατ).

Πολιτικά έχουμε μια κυβέρνηση που υπό το πρόσχημα της «διαπραγμάτευσης» και του «έντιμου συμβιβασμού» διολισθαίνει και πιέζεται να περάσει μέτρα και συμφωνίες που δεν θα μπορούσε να επιβάλλει κανένα καθαρόαιμο μνημονιακό σχήμα.

Η επικαιρότητα εδώ και 4 μήνες εγκλωβίζεται στην δραματοποίηση των αλλεπάλληλων επεισοδίων της «διαπραγμάτευσης», ενώ η χώρα αντιμετωπίζει το σύνθετο πρόβλημα καθολικής κρίσης, που αγκαλιάζει όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής. Φαίνεται πως δεν συνειδητοποιούμε αυτό το θέμα στις πραγματικές του διαστάσεις.

Η διαπραγμάτευση ξεκομμένη από τους όρους και τις δυνατότητες αντιμετώπισης της καθολικής κρίσης, με την κοινωνία και το λαό απλά να περιμένουν την τελική έκβαση (άραγε πιστεύει κανείς σε εφάπαξ διευθέτηση;) γίνεται το εργαλείο μαζικής καθήλωσης και αυτοεγκλωβισμού. Η ριζοσπαστική οπτική διεξόδου και αναγέννησης της χώρας απομακρύνεται ολοένα.

Η χώρα δεν έχει ανάγκη από μια συμφωνία γενικά. Έχει ανάγκη από μια έξοδο από τα αδιέξοδα των μνημονίων, από μια σύνθετη πολιτική διεξόδου και αναγέννησης σε όλους τους τομείς, παραγωγικής και πνευματικής – κοινωνικής, εθνικής ανασυγκρότησης, που δεν μπορεί να γίνει μέσα από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και τους όρκους πίστης στις συνθήκες της Ε.Ε., χωρίς έναν σταθερό προσανατολισμό για μια νέα θέση της χώρας στον γεωπολιτικό άξονα.

Διέξοδος και αναγέννηση της χώρας δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν στο έδαφος της έλλειψης πρότασης για την κοινωνία, και πολύ περισσότερο στο έδαφος της μνημονιακής εμβάθυνσης και μάλιστα πολιτικά μέσα στις κοίτες της κεντροαριστερής φόρμουλας. Όσο κλείνουμε τα μάτια στην μνημονιακή διολίσθηση και την κεντροαριστερή διαχείριση δεν μπορούμε ελπίζουμε σε ένα καλύτερο παρόν και μέλλον.

Κυοφορούνται σημαντικές πολιτικές εξελίξεις. Βρισκόμαστε σε σημείο καμπής όπου προετοιμάζονται οι όροι για την κεντροαριστερή ανασύσταση τόσο ιδεολογικά – αξιακά όσο και πολιτικά. Όλοι οι χρεοκοπημένοι, πολυχρησιμοποιημένοι φορείς του μνημονίου επανέρχονται και πλασάρονται στο προσκήνιο, πλάι στους νεόκοπους του Ποταμιού και άλλων. Το σχέδιο που κυκλοφορεί πλέον ανοικτά είναι πρώτα ψηφίζουμε την συμφωνία, μετά αλλάζουμε την κυβέρνηση. Το δημοσκοπικό 36% -ισχυρός παράγοντας στήριξης της κυβέρνησης- από μόνο του δεν επαρκεί να αναχαιτίσει μια τέτοια τροπή στις πολιτικές εξελίξεις.

Σήμερα τίθεται η ανάγκη της λαϊκή ενεργοποίησης, για την δημιουργία πολιτικού κινήματος διεξόδου και αναγέννησης της χώρας, που θα επιβεβαιώνει στόχους που ανάδειξε ο αγώνας του λαού μας για Ανεξαρτησία, Κυριαρχία, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Παραγωγική Ανασυγκρότηση. Όχι επιστροφή στην προτεραία του μνημονίου κατάσταση αλλά εμβάθυνση στόχων ώστε η χώρα να βγει από την ποιότητα «αποικία χρέους» και «δανειακού καθεστώτος». Ο απολογισμός μιας προοδευτικής κυβέρνησης πρέπει να γίνεται στην βάση του αν προωθεί αυτούς τους στόχους κι όχι να συγκρίνεται με το μέιλ Χαρδούβελη.

Η λογική των «κόκκινων γραμμών» δεν είναι σωστή. Είναι αμυντική. Αποκαλύπτει εξ αρχής πως παραδίνεις τα περισσότερα αλλά δεν θες να χάσεις ολοκληρωτικά, πως περιχαρακώνεσαι, ταμπουρώνεσαι. Από μόνη της δεν έχει την ορμή εναλλακτικού προγράμματος που συνεγείρει τον κοινωνικό ριζοσπαστισμό για να σαρώσει το παλιό. Παρόλα αυτά η στιγμή είναι τέτοια που θα μπορούσαμε να το διατυπώσουμε στα πλαίσια αυτής της προβληματικής: Η πιο βαθιά κόκκινη γραμμή είναι μια Αριστερά που δεν θα είναι κεντροαριστερά.

Τα μέλη της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ:

Γιώργος Θεοδωρόπουλος
Δημήτρης Κοδέλας
Μάκης Μαντάς
Μανώλης Μούστος
Άβα Μπουλούμπαση
Ρούντι Ρινάλντι
Ελένη Σωτηρίου
Νίκος Ταυρής
Ερρίκος Φινάλης
Βασίλης Χατζηλάμπρου

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News