Ορισμένα μέλη της εξεταστικής επιτροπής για τη Siemens θυμίζουν παπατζήδες. Εφθασαν στο σημείο να επικαλούνται την ύπαρξη σημειώματος το 2008 απο τον κ. Μιχάλη Χριστοφοράκο για την καταβολή του 50% μιας δήθεν πληρωμής σε μέλος του υπουργικού συμβουλίου. Προφανώς, όταν φρόντιζαν το σαββατοκύριακο για τη διαρροή της είδησης σε δύο εφημερίδες, τους διέφευγε ότι ο κ. Χριστοφοράκος είχε αποχωρήσει απο τη Siemens το 2007 και ότι πληρωμές, παράνομες πληρωμές, μετά το 2005 ήταν αδύνατες εξ αιτίας του μπλοκαρίσματος των λογαριασμών της γερμανικής εταιρείας απο διάφορες ευρωπαϊκές εισαγγελλίες.
Όλα αυτά φαίνεται οτι μικρό ρόλο παίζουν μπροστά στην αυτιστική σχεδόν προσπάθεια του πολιτικού συστήματος να επιβιώσει. Σε αυτή την κατηγορία εντάσσεται και η προσπάθεια παπατζήδων του ίδιου είδους αλλά άλλου χρώματος να καλέσουν τον κ. Κώστα Σημίτη στην εξεταστική επιτροπή. Δέν υπάρχει ούτε μισό κομμάτι χαρτί στη γνωστή δικογραφία που συνδέει την άσκηση των καθηκόντων του πρώην πρωθυπουργού με το σκάνδαλο των «μαύρων ταμείων». Αλλά αυτό λίγο ενδιαφέρει όσους γαλάζιους θεωρούν οτι έτσι θα γλυτώσουν –και αυτοί- τη ρίψη ζαρζαβατικών σε κάποια λαϊκή, σε γειτονιά της Αθήνας. Σε όλες τις κοινωνίες της Δύσης μετά την κρίση του 2007, ξέσπασε ενα κύμα αμφισβήτησης του πολιτικο-οικονομικού καστεστημένου με εκδηλώσεις που συχνά συνέχεαν την κοινωνική κριτική με τον κοινωνικό φθόνο.
Η χρεωκοπία είναι παραδοχή μιας ζωής που πήγε στράφι, παραδοχή πικρή για τον καθένα μας ξεχωριστά και για την ελληνική κοινωνία συνολικά. Δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί αν και για μερικούς συμπολίτες μας αυτό δεν ισχύει. Το πολιτικό προσωπικό εχει τεράστιες ευθύνες για το «ναυάγιο» της μετεξέλιξης της μεταπολίτευσης σε ενα είδος καθεστώτος ανομίας και κλεπτοκρατίας, όπου ο ένας Ελληνας είχε το χέρι του στην τσέπη του άλλου και ετσι ζούσε. Δεν είμαστε όμως όλοι ίδιοι και δέν είναι και οι πολιτικοί μας όλοι ίδιοι. Αυτοί που φωνάζουν πιο δυνατά κραυγάζοντας για τα «λαμόγια» και την ηθική, δηλώνοντας σοκαρισμένοι απο τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών είναι οι πλέον υποπτοι. Ύποπτοι αναπαραγωγής ενός καθωσπρεπισμού και μιάς «πολιτικής ορθότητας»σαν και εκείνη που μας οδήγησε ως εδώ.
Σε αυτού του είδους την «πολιτικά ορθή» διαχείριση εντάσσεται και η κωμωδία με την 4η σε τέσσερα χρόνια επιδρομή κρατικών οργάνων στη Siemens, μετά τους κ.κ. Π.Αθανασίου, Ν.Ζαγοριανό, Μ.Νικολακέα για τη συλλογή των ίδιων ακριβώς εγγράφων που εχουν κατασχεθεί απο τις αρχές απο τον Ιούνιο του 2008. Σε αυτή τη διαχείριση εντάσσεται και η διατύπωση κατηγορητηρίων κατά του κ .Τ. Μαντέλη με βάση μια ερμηνεία του νόμου για το ξέπλυμμα που δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική ( τα χρήματα τα «πλένεις» μία φορά όχι σε κάθε συναλλαγή).Υπάρχουν εργαλεία του φορολογικού και του αστικού δικαίου που μπορούν χωρίς προβλήματα να χρησιμοποιηθούν κατά του τέως υπουργού χωρίς να ξαναγίνουν τα λάθη που εκανε ο κ Ν.Ζαγοριανός.
Η κρίση από μόνη της και τα σκληρά μέτρα δέν έχουν απο μόνα τους τόση σημασία, ούτε και οι υποθέσεις χρηματισμού, που καταγράφονται στην Ελλάδα, οπως σε κάθε δυτική Δημοκρατία. Σημασία εχει η αντιμετώπιση αυτής της κρίσης χωρίς «επικοινωνικά κόλπα» και φθηνά «παπατζιλίκια».