Λέγεται Μιχάλης Ταμήλος και είναι πανελληνίως γνωστός για τις εντυπωσιακές ατάκες του. Παρότι βουλευτής, δεν φημίζεται για κάποια αξιοσημείωτη κοινοβουλευτική παρουσία. Προτιμά συνήθως τα τηλεοπτικά παράθυρα, όπου εκστομίζει απίθανες φράσεις οι οποίες προκαλούν από μειδίαμα μέχρι αηδία. Και πολλές δημόσιες συζητήσεις. Στην πρώτη κατηγορία εντάσσεται η περίφημη αναφορά του περί τρόικας και Οδυσσέα: «Θα διώξουμε την τρόικα από την Ελλάδα, όπως ο Οδυσσέας έδιωξε τους μνηστήρες της Κλεοπάτρας», είπε παρότι συνάδελφοί του, του ελεγαν πως δεν πρόκειται για την Κλεοπάτρα, αλλά την Πηνελόπη. Αυτή, είναι η μια πλευρά του πολυσυζητημένου βουλευτή. Τη λες και γραφική και την ξεπερνάς.
Υπάρχει και η δεύτερη, που δεν μπορεις να την αγνοήσεις, είναι σχεδόν επικίνδυνη. Όταν τον χειμώνα είχε προκληθεί το φαινόμενο της αιθαλομίχλης από τα τζάκια και τις σόμπες, αναγκαστικές επιλογές λόγω οικονομικής ανέχειας, χαρακτήριζε την ατμόσφαιρα «ρομαντική», ενώ όταν αναφερόταν στην ανεργία, έλεγε πως «δεν έχουμε κομμουνιστικό καθεστώς για να είμαστε αναγκασμένοι να δώσουμε δουλειά και ένα πιάτο φαΐ στον κόσμο».
Πιστεύαμε ότι το αποκορύφωμα των αποφθευγμάτων Ταμήλου, που προκάλεσε πολλές αντιδράσεις, ήταν όταν δήλωνε πως δεν μπορεί να μετέχει στις επιτροπές της Βουλής αν δεν πληρώνεται («Δεν μπορούμε να ερχόμαστε κάθε εβδοάδα στην επιτροπή και να πληρωνόμαστε μια φορά το μήνα»). Πέσαμε έξω. Χθες, έκανε μια ακόμα πιο προχωρημένη δήλωση. Αποφάνθηκε πως το ηλεκτρικό ρεύμα δεν είναι κοινωνικό αγαθό. «Μπορείς να ζήσεις και χωρίς ενέργεια. Μπορείς να πας σε ένα χωριό και να ζεις με τη λάμπα που ανάβαμε παλιά, δεν χρειάζεται το ρεύμα να το έχεις πάντα»!
Το φαινόμενο Ταμήλος, δεν είναι μοναδικό στην ελληνική Βουλή. Υπάρχουν αρκετοί ακόμα που προσπαθούν να τον προσεγγίσουν στην κορυφή της γραφικότητας αλλά και επικινδυνότητας. Το πρόβλημα είναι πως τέτοιοι τύπου εκλέγονται. Υπάρχει, δηλαδή, ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας, το οποίο επιβραβεύει τέτοιου είδους προσωπικότητες. Απ' ό,τι είδα με μια πρόχειρη ματιά, ο Ταμήλος, έχει εκλεγεί στο παρελθόν σε διάφορα όργανα επιστημονικών και άλλων φορέων, καθώς επίσης -και μάλιστα δύο φορές- δήμαρχος Τρικκαίων. Ο Ταμήλος, και ο κάθε Ταμήλος της ελληνικής Βουλής, αντιπροσωπεύει κάποιες χιλιάδες ανθρώπων. Η συγκεκριμένη κουλτούρα και αντίληψη υπάρχει στην ίδια την κοινωνία, σ' ένα σημαντικό μέρος της τουλάχιστον.
Ο Ταμήλος, είναι ένα από τα αγαπημένα πρόσωπα των τηλεοπτικών εκπομπών. Πουλάει. Λέει διάφορες χυδαίες ή αστείες ατάκες που προκαλούν φασαρία και ανεβάζει τις θεαματικότητες. Ο Ταμήλος, είναι και από τα αγαπημένα πρόσωπα της ηγεσίας του κόμματός του. Τον χρησιμοποιεί για να επικοινωνεί με τα τμήματα εκείνα του πληθυσμού όπου ο Ταμήλος έχει απήχηση. Με δυο λόγια, ο Ταμήλος (επαναλαμβάνω, ο κάθε Ταμήλος) ειναι χρήσιμος για πολλούς. Και μάλλον περνάει σε δεύτερη μοίρα, η ποιότητα λόγου και επιχειρημάτων, η χυδαιότητα που μεταφέρεται στην πολιτική ατζέντα, η δήθεν αφελής γραφικότητά του.
Ο χρήσιμος -για πολλούς- Ταμήλος, ωστόσο, από τη στιγμή που η εκφορά του λόγου του βρίσκει πρόσφορο έδαφος στη δημόσια σφαίρα, είναι παράλληλα και χαρακτηριστικό δείγμα μιας όψης της νεοελληνικής πραγματικότητας για την οποία μάλλον δεν έχουμε κανένα σοβαρό λόγο να είμαστε υπερήφανοι…