Όποιος έχει παρακολουθήσει την ιστορική διαδρομή των κομμάτων της Αριστεράς από το 1974 έως την πτώση του τείχους το 1989, θα καταλάβει ότι το πνεύμα του Γιάννη Μπανιά απλώνεται πάνω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η εκτίμηση αυτή ενισχύεται παρακολουθώντας τα όσα συνέβησαν στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος για τη διαμόρφωση των εκλογικών συνδυασμών και την τελική τους σύνθεση.
Για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί που πρωταγωνίστησαν τόσο στην επτάμηνη διακυβέρνησή του αλλά και τώρα στη συγκρότηση των ψηφοδελτίων (Α. Φλαμπουράρης, Ν. Φίλης, Ν. Βούτσης, Π. Σκουρλέτης, Θ. Φωτίου), ήταν οι στενοί συνεργάτες και συνοδοιπόροι του Γιάννη Μπανιά. Aπό τη διάσπαση του ΚΚΕ εσωτερικού το 1986, στo ΚΚΕ εσ- Ανανεωτική Αριστερά αρχικά και εν συνεχεία στην ΑΚΟΑ, η οποία είχε αρχικώς ενταχθεί ως συνιστώσα στον ΣΥΡΙΖΑ και ενσωματώθηκε πλήρως από το 2011. Εκεί πρωταγωνιστικό ρόλο είχε και ο Στέλιος Παππάς ενώ σε αυτές τις παρέες γαλουχήθηκε και ο υιός Νίκος, στενός συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα. Με την τοποθέτηση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, μετά τον Γιάννη Δραγασάκη, στην δεύτερη και τρίτη θέση του καθηγητή Κώστα Γαβρόγλου και της Θεανώς Φωτίου, και του Αριστείδη Μπαλτά στην πρώτη θέση στην περιφέρεια Αττικής, επιβεβαιώνεται ότι η νέα ηγετική ομάδα περί τον Αλέξη Τσίπρα έχει τη σφραγίδα της. Όλοι τους αποτέλεσαν για χρόνια την ηγετική πυραμίδα της ΑΚΟΑ.
Είναι γεγονός πάντως αναμφισβήτητο ότι στήριξαν τον κ. Τσίπρα από την εποχή που ήταν επικεφαλής της νεολαίας και στην υποψηφιότητά του για τον δήμο της Αθήνας και στη μετέπειτα εσωκομματική σύγκρουση με τον Αλέκο Αλαβάνο.
Μελετώντας τις εκλογικές λίστες στην εσωτερική τους σύνθεση, η εκτίμηση της κυριαρχίας των στελεχών της ενισχύεται περαιτέρω καθότι η νέα κοινοβουλευτική ομάδα, στην πλειοψηφία της, θα περιλαμβάνει πρόσωπα που πρόσκεινται στη νεοπαγή κομμουνιστική κίνηση στην οποία ηγείτο ο Γιάννης Μπανιάς. Εξάλλου είχε εκλεγεί, το 2007, βουλευτής Επικρατείας εκ μέρους της ΑΚΟΑ ως συνεργαζόμενος με τον ΣΥΡΙΖΑ, του 4%. Θα πρόκειται για την επικράτηση της λογικής «ποιοι είναι μαζί μας». Άλλωστε, το κριτήριο που εξαρχής υιοθετήθηκε ήταν ότι υποψήφιοι θα είναι όσοι μπορούμε να εμπιστευτούμε.
Επιπλέον η κίνηση των 53, όσοι δεν αποχώρησαν λόγω διαφωνίας με το τρίτο Μνημόνιο, ενσωματώνεται σχεδόν πλήρως στα ψηφοδέλτια καθώς πολλοί εξ αυτών προέρχονται από τον συγκεκριμένο χώρο και δραστηριοποιήθηκαν στα πανεπιστήμια, στον επιστημονικό χώρο (μηχανικοί, δικηγόροι), στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ή στον χώρο των ΜΜΕ. Έτσι «ομογενοποιείται» ο ΣΥΡΙΖΑ στη βασική αντίληψη ενός θολού ευρωπαϊσμού, μετακομμουνιστικού κρατισμού, και ουσιαστικής άρνησης κάθε μεταρρυθμιστικής αναγκαιότητας, κρίνοντας από την πλήρη ανατροπή στην Παιδεία και το ξήλωμα κάθε εκσυγχρονιστικής προσπάθειας.
Ταυτόχρονα, από την εικόνα των ψηφοδελτίων γίνεται εμφανές ότι η επιρροή του το πάλαι ποτέ κραταιού στον ΣΥΡΙΖΑ Αριστερού Ρεύματος (οι προερχόμενοι από τη διάσπαση του ΚΚΕ, το 1991), έχει περιοριστεί αισθητά. Ο Γιάννης Δραγασάκης παραμένει μεν σημείο αναφοράς όμως δεν του «πολυ-περνάει». Είναι γεγονός ότι οι κομμουνιστογενείς ακολούθησαν τον Παναγιώτη Λαφαζάνη στη Λαϊκή Ενότητα αφαιρώντας από το προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ τον εργατικό λαϊκό παράγοντα.
Δεν προκύπτει, επίσης, η αντιστοίχιση του «κομματικού» ΣΥΡΙΖΑ με τον «κοινωνικό» ΣΥΡΙΖΑ, όπως είχε πει ο Αλέξης Τσίπρας πριν από σαράντα μέρες.
Όλα πάντως θα κριθούν από το τελικό αποτέλεσμα της κάλπης.